Οι νηφάλιες αλήθειες ενώνουν τους ανθρώπους

Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ν’ ακούμε και να επηρεαζόμαστε από στερεότυπα, τα οποία άλλοτε σε μικρότερο κι άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό επηρεάζουν τις επιλογές, αλλά και τη συμπεριφορά μας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει, όμως, είναι πως στην προσπάθειά μας να γίνουμε αρεστοί κι αποδεκτοί απ’ τους άλλους, χάνουμε πολλές φορές τη δική μας προσωπικότητα και συμβιβαζόμαστε με συνήθειες κι άτομα που στην πραγματικότητα δε μας εκφράζουν, γιατί πολύ απλά δεν είναι εμείς.

Ένα από αυτά τα στερεότυπα, λοιπόν, είναι πως όταν είσαι νέος για να περάσεις καλά πρέπει να κάνεις μία σειρά από πολύ συγκεκριμένα πράγματα, διαφορετικά θεωρείσαι βαρετός, περίεργος και μαλθακός. Αν, λοιπόν, δεν πίνεις πολύ –ή καθόλου– ή αν δεν καπνίζεις κάθε φορά που βγαίνεις, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο αρκετοί γύρω σου να σε κοιτούν παράξενα ή ακόμα χειρότερα να προλάβουν να σε χαρακτηρίσουν. Πόσα παιδιά κατά τη διάρκεια της εφηβείας  δεν μπήκαν στον πειρασμό να μεθύσουν μέχρι τελικής πτώσης ή να ξεκινήσουν το κάπνισμα, μόνο και μόνο για ν’ ανήκουν σε μία παρέα, για να μη μείνουν μόνοι, για να μην περιθωριοποιηθούν; Κι αυτό συμβαίνει, γιατί σε αυτήν την ευαίσθητη και τρυφερή ηλικία, λίγοι έχουν χτίσει σωστά την αυτοεκτίμησή τους και δεν παρασύρονται από διαφόρων ειδών πρότυπα και κακώς κείμενα.

Βλέπεις, αρκετοί θεωρούν πως η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους, αφού τους δίνει τη δυνατότητα να χαλαρώσουν, να μιλήσουν πιο εύκολα, να διασκεδάσουν περισσότερο και να είναι ο εαυτός τους. Είναι, όμως, αυτή η αλήθεια; Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, πόσο πιο αληθινές οι σχέσεις, αν λέγαμε αυτό που νιώθαμε χωρίς να χρειαζόμαστε κάτι να ξεγελάει τις άμυνές μας, να καλύπτει για λίγο τις ανασφάλειές μας κι όλα εκείνα τα συναισθήματα που μπορεί να μας κατακλύζουν εκείνη τη στιγμή.

Γιατί, στο τέλος της μέρας είναι καλύτερο να νιώθεις τα πάντα όπως είναι στην πραγματική τους διάσταση, χωρίς να χρησιμοποιείς βοηθήματα για να προστατεύσεις δήθεν τον εαυτό σου, αφού στο τέλος καταφέρνεις το ακριβώς αντίθετο. Μην ξεχνάς πως όλα τα νομίσματα  έχουν δύο όψεις. Απ’ τη μία, λοιπόν, κανείς δεν αμφισβητεί πως υπάρχουν κάποιες περιστάσεις, όπως, για παράδειγμα στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς, στις οποίες είναι συνηθισμένοι οι άνθρωποι να πίνουν στο πλαίσιο της παρέας και της καλής διάθεσης. Άλλωστε, οτιδήποτε γίνεται με μέτρο δεν μπορεί να σε βλάψει. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν το μέτρο χαθεί κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί με πολύ έντεχνο κι ύπουλο τρόπο. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η άλλη πλευρά, για την οποία πολύ σπάνια γίνεται λόγος και η οποία συνηθίζεται να αποσιωπάται.

Δυστυχώς, κάποιοι συνάνθρωποί μας βρίσκουν καταφύγιο στο αλκοόλ, ακόμα και σε απαγορευμένες ουσίες, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν τα όποια προβλήματα και σκέψεις τους ταλαιπωρούν και τους καθηλώνουν ανήμπορους ν’ αντιδράσουν. Κι όλο αυτό γιατί μερικές φορές οι άνθρωποι προτιμούν να βάζουν κάτω απ’ το χαλί αυτά που τους πονάνε, να τα πνίγουν ή να τρέχουν μακριά τους, νομίζοντας πως έτσι μπορούν να ξεφύγουν απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό. Κι εμείς απ’ την πλευρά μας ως κοινωνία βαφτίσαμε αυτά τα ζητήματα ταμπού, τους βάλαμε την ταμπέλα του απαγορευμένου και χαρακτηρίσαμε υπερβολικούς και συντηρητικούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν  την κοινή γνώμη γι’ αυτά τα θέματα.

Όταν το πρόβλημα δεν ακουμπά εσένα, αλλά τον διπλανό σου, φαίνεται πολύ μικρό στα μάτια σου. Υπάρχουν και κάποιοι μάλιστα, οι οποίοι καταφεύγουν σε πολύ αυστηρή κριτική αυτών των ανθρώπων, χαρακτηρίζοντάς τους εθισμένους, προβληματικούς κι αδύναμους. Λίγοι μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν ποια μπορεί να ήταν η αιτία που οδήγησε αυτά τα άτομα στο αλκοόλ ή με τι τρόπο θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν. Να θυμάσαι, όμως, πως όλα ξεκινούν απ’ την πρόληψη. Για να αντισταθεί, επομένως, ένας άνθρωπος σε οποιουδήποτε είδους επιβλαβείς συνήθειες θα πρέπει να έχει χτίσει σωστά την αυτοεκτίμησή του, να έχει μάθει να σέβεται τον εαυτό του, να τον φροντίζει και να μην ξεπερνά τα όριά του.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα πρέπει να έχει αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα, να είναι αυτόφωτος , να γνωρίζει τα δυνατά του στοιχεία και τις αδυναμίες του και να αποδέχεται τον εαυτό του, όπως είναι. Κι αυτό δεν είναι κάτι απλό. Όλα αυτά ξεκινούν από την παιδική ηλικία και για να αναπτυχθούν σωστά θα πρέπει να υπάρχουν και τα ανάλογα πρότυπα κι ερεθίσματα.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος σε χαρακτηρίσει «ξενέρωτο», γιατί δε σου αρέσει να πίνεις ή απλά επειδή πίνεις μέχρι εκεί που σ’ ευχαριστεί και δε σε βλάπτει, μη νιώσεις άσχημα, μη νευριάσεις και μην προσπαθήσεις ν’ αποδείξεις σε κανένα τι είσαι και τι δεν είσαι. Άσε τους να πιστεύουν πως δεν ξέρεις να διασκεδάζεις και πως χάνεις κάτι πολύ σημαντικό. Κι αν θες να μεθύσεις  πραγματικά από κάτι, μέθα από χαρά και περηφάνια για όλα αυτά που είσαι. Ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, που δε φοβάται να διαφοροποιηθεί, να θέσει τα προσωπικά του όρια και να κάνει τις επιλογές που τον εκφράζουν.

Επίσης, την επόμενη φορά που θα θέλεις να εκφράσεις τα συναισθήματά του σε κάποιον και να έρθεις λίγο πιο κοντά του, πάρε θάρρος απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό για να σχηματίσεις τις σωστές λέξεις. Αυτό που ενώνει τους ανθρώπους είναι η αλήθεια τους, είναι τα καθαρά τους βλέμματα κι οι ανοιχτές και γεμάτες συναισθήματα καρδιές τους.

Έχε στο νου σου πάντα αυτό: Τις ωραιότερες εμπειρίες και τα δυνατότερα συναισθήματα, να τα βιώνεις νηφάλιος, ν’ αφήνεις να σε πλημμυρίζουν, να θυμάσαι κάθε εικόνα, κάθε στιγμή, κάθε λέξη, κάθε σκέψη.

Αυτό σημαίνει να ζεις.