Νομίζω πως η φράση «αν δε ζηλεύεις, δεν αγαπάς» είναι γνωστή και την έχουμε ακούσει όλοι πάρα πολλές φορές. Έχουμε βρεθεί, πιστεύω, όλοι λίγο-πολύ μπροστά σε καβγάδες μεταξύ ζευγαριών που αιτία είναι η ζήλια. Για λόγους που μπορεί να ‘ναι ασήμαντοι, αλλά και πολύ σοβαροί. Αν και συνήθως, τουλάχιστον οι δικές μου εμπειρίες, έχουν να κάνουν με ανούσιους καβγάδες χωρίς κανέναν λόγο.

Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε απ’ τα πιο απλά πράγματα. Ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να είναι μονογαμικός -όχι ότι αυτό δικαιολογεί την απιστία, απλά άσε με να σου εξηγήσω. Άρα είναι λογικό κάποιος που δεν είναι και πολύ σταθερός στα ερωτικά του να κουβαλάει μαζί του και την πιθανότητα να απατήσει -χωρίς φυσικά αυτό να είναι ο κανόνας. Άρα το να προσπαθείς να καθορίσεις τις κινήσεις του συντρόφου σου με το να τον ζηλεύεις, είναι δώρον άδωρον.

Εξάλλου, όσο και να ζηλεύεις δεν πρόκειται να αποτρέψεις τον άλλον απ’ το να κάνει αυτό που θέλει, είτε αυτό θα σε πληγώσει είτε όχι. Μάλιστα, η αλόγιστη και παράλογη ζήλια φαίνεται να φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο άνθρωπος που έχεις στο πλάι σου, μην μπερδεύεσαι, δεν το παίρνει ως ένδειξη αγάπης, αλλά ως παραβίαση του προσωπικού του χώρου. Και στο κάτω-κάτω το να δείχνεις πως δεν τον εμπιστεύεσαι να πάρει αποφάσεις ή να δράσει μόνος του,  δε δείχνει κι ιδιαίτερη εκτίμηση.

Αν δεν τον εμπιστεύεσαι και βλέπεις παντού απειλές είναι πιθανόν να μη φταίει ο σύντροφός σου, αλλά εσύ ο ίδιος. Επιπλέον μην ξεχνάς πως έχουμε πολλά δείγματα ανθρώπων που απάτησαν τους συντρόφους τους –συντρόφους που τους παρακολουθούσαν και τους ζήλευαν– χωρίς να καταλάβουν τίποτα. Άρα καμία ζήλια δεν μπορεί να καθορίσει τις πράξεις του συντρόφου σου ούτε φυσικά να τις αποτρέψει.

Δεν υπάρχει λόγος να χαλάς τη διάθεσή σου και να βάζεις παράλογες σκέψεις στο μυαλό σου. Εσύ το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να δείχνεις στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου το πόσο τον αγαπάς και τον εκτιμάς, όχι να του κάνεις τη ζωή πατίνι. Η ζήλια είναι αποπνικτική και δε δίνει σε τίποτα λύση. Μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει, εντάσεις και παρεξηγήσεις.

Αν μετά από όλα αυτά ακόμα πιστεύεις πως η ζήλια είναι χρήσιμη, ψάξε λίγο μέσα σου. Βαθιά στο μυαλό σου αναζήτησε απαντήσεις. Τι είναι αυτό που σε κάνει να ζηλεύεις; Είναι όντως ο φόβος μη προσεγγίσει κάποιος τον άνθρωπό σου, ότι εκείνος θα σε απατήσει ή μήπως εσύ ο ίδιος δε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου; Δεν είναι κάτι τραγικό ή πρωτοφανές. Είναι σχεδόν σίγουρο πως κάποια στιγμή δε θα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όπως φυσικά όλοι μας. Δεν έχουμε πάντα τη μέγιστη αυτοπεποίθηση ούτε κι αυτοεκτίμηση, όλοι τυραννιόμαστε απ’ τις ανασφάλειές μας.

Λογικό, λοιπόν, όταν νιώθουμε έτσι για τον ίδιο μας τον εαυτό, να μας προκαλούμε μεγάλες ανασφάλειες σε κάθε επίπεδο σχέσεων, είτε αυτό ονομάζεται φιλία είτε έρωτας. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην προκαλούμε σύγχυση ούτε σε εμάς ούτε στον σύντροφό μας; Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με όλα τα στραβά και τα ίσια. Έχουμε έναν εαυτό για μια ζωή και καλά θα κάνουμε να τον προσέχουμε.

Η αγάπη είναι το πιο αγνό πράγμα στη ζωή μας. Αυτό που την κάνει να ομορφαίνει. Η αγάπη των γονιών μας, των παιδιών μας, του συντρόφου μας. Ένα συναίσθημα όπως η ζήλια, μόνο αγάπη δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει, καθώς δηλητηριάζει ό,τι εκείνη δημιουργεί.

 

Συντάκτης: Κατερίνα Σαμαρά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη