Αν αποφύγει μια κλήση δε σημαίνει πως γενικά σ' αποφεύγει

Μία απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες του μάρκετινγκ παγκοσμίως είναι να δημιουργήσει την ανάγκη του κινητού τηλεφώνου στους ανθρώπους. Μια ανάγκη που άρχισε να γίνεται καθολική πραγματικότητα κυρίως λόγω μιμητισμού. Άλλη μια μόδα που τρέξαμε όλοι να ακολουθήσουμε για να μην ξεφύγουμε απ’ το πρότυπο των πολλών. Πολλές τάσεις ξεθωριάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Στην εποχή της τεχνολογίας και της διαρκούς εξέλιξής της όμως, η μόδα αυτή ήρθε για να εδραιωθεί μέχρι που έγινε αναγκαιότητα και προαπαιτούμενο στη ζωή μας.

Στη λειτουργία κλήσεων, που ήταν και ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξης και προσφοράς των κινητών, προστέθηκε η λειτουργία γραπτών μηνυμάτων. Εν συνεχεία, καθώς οι συσκευές αυτές προσέφεραν όλο και πιο εξελιγμένες λειτουργίες, τα κινητά τηλέφωνα έγιναν ραδιόφωνα, κάμερες, παιχνιδοκονσόλες, gps κι ό,τι άλλο μπορεί να σου προσφέρει ο χαώδης κόσμος του διαδικτύου. Μέχρι που οι συσκευές αυτές, που μοιάζουν περισσότερο με μικρούς υπολογιστές, εισέβαλαν με τέτοιο τρόπο στη ζωή μας και μας έγιναν τόσο απαραίτητες ώστε πολλοί να αγχώνονται σε περίπτωση που βρεθούν εκτός σπιτιού χωρίς το κινητό τους.

Ο καθένας μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, οποιαδήποτε στιγμή. Αλήθεια, τι γίνεται με την ιδιωτικότητα; Τι γίνεται όταν κάποιος θέλει λίγο χώρο και χρόνο για τον εαυτό του; Λίγες στιγμές μοναξιάς για να απομονωθεί και να χαλαρώσει, για να αποβάλλει την ένταση της μέρας, να κάνει έναν διάλογο με τον εαυτό του, μακριά από ηλεκτρονικές συσκευές κι ειδοποιήσεις.

Υπάρχουν στιγμές που η κούραση έχει χτυπήσει κόκκινο, στιγμές που νιώθεις πίεση για τα deadline στη δουλειά και θέλεις να συγκεντρώσεις τις σκέψεις σου, στιγμές που θέλεις να μείνεις απλά μόνος γιατί απασχολούν πολλά το μυαλό σου κι άλλες στιγμές αφιερωμένες σε συγκεκριμένα πρόσωπα (φίλους, έρωτα ή οικογένεια) που περνάς τόσο όμορφα και δε θέλεις κανείς να ενοχλήσει τον ποιοτικό χρόνο σου. Ίσως πάλι να θέλεις να καθίσεις ήρεμα στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Στιγμές, όμως, που δε θέλεις κανείς να σε απασχολήσει. Αν μπορούσες θα κρεμούσες πάνω σου καρτελάκι “do not disturb”.

Πολύ συχνά, λοιπόν, ακριβώς εκείνες τις στιγμές που το μόνο που ζητάς είναι η ησυχία σου και να πατήσεις παύση στον υπόλοιπο κόσμο γύρω σου, το κινητό σου χτυπά επίμονα. Κλήσεις, ειδοποιήσεις, μηνύματα, μια φασαρία απ’ την οποία ήθελες για λίγο να ξεφύγεις. Δεν απαντάς, όχι γιατί έχεις κάτι με το άτομο που σε ψάχνει ή δε θες να του μιλήσεις, αλλά γιατί εκείνη η στιγμή είναι μόνο για σένα και την έχεις ανάγκη.

Στη δική σου απουσία ανταπόκρισης, στη δική σου χαμένη κλήση ή στο αναπάντητο μήνυμα στο κινητό σου στηρίζονται σενάρια, που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ρεαλιστικά. Στην άλλη πλευρά του ακουστικού ή του πληκτρολογίου γεννιούνται δεύτερες σκέψεις. Ανησυχία μην τυχόν κι έπαθες κάτι αλλά κυρίως η σκέψη πως τους αποφεύγεις.

Κι όμως! Το να αποφύγεις ένα τηλεφώνημα (από φίλο ή κι από σύντροφο), γιατί εκείνη τη στιγμή δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις σε κανέναν και θες λίγο χρόνο μακριά από όλα, δε σημαίνει ότι αποφεύγεις γενικώς αυτό το άτομο. Έχεις απλώς ως άνθρωπος την ανάγκη της ιδιωτικότητας και της απομόνωσης. Κι αυτό θα έπρεπε να είναι σεβαστό απ’ την απέναντι πλευρά.

Γι’ αυτό, λοιπόν, σταματήστε να τρέφετε πάντα το κακό σενάριο, αυτό που το άλλο άτομο σας αποφεύγει γιατί δε σας συμπαθεί ή δε σας γουστάρει πια ή κάτι έγινε και δε θέλει να σας το πει κι εστιάστε σε μια ποιοτική σχέση εμπιστοσύνης που αφήνει στον άλλο την απόσταση που χρειάζεται και χώρο για τον εαυτό του.

Η τεχνολογία καλώς ή κακώς έχει αναγάγει την επικοινωνία σε άλλο επίπεδο, έχει αυξήσει το βαθμό ευκολιών στη ζωή μας, αλλά από την άλλη πλευρά έχει γίνει εργαλείο ελέγχου και καταπίεσης.