Όταν σε γνώρισα, με γείωσες απότομα και με έκανες να καταλάβω πως τελικά υπάρχεις, ακόμα κι αν πίστευα πως τέτοιοι άνθρωποι εκλείπουν απ’ τις μέρες μας. Και ταυτόχρονα, ήταν η στιγμή που είδα πως το κομμάτι που μου έλλειπε ήσουν τελικά εσύ. Ήσουν αυτό που έψαχνα, χωρίς να ξέρω ότι το ψάχνω, κι όλα αυτά που ήθελα, χωρίς να ξέρω ότι τα θέλω.

Πριν έρθεις, δεν είχα καταλάβει ότι εσύ ήσουν αυτό που έψαχνα και δε φανταζόμουν καν ότι υπήρχες. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι μπορεί κάπου εκεί έξω να υπάρχει ένας άνθρωπος σαν εσένα. Έψαχνα αλλού, σε ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα παραπάνω να μου προσφέρουν, παρά την ανασφάλεια και την αστάθεια, που είχαν κι οι ίδιοι στη ζωή τους.

Κι ήρθες εσύ. Κάποιος τελείως διαφορετικός, τελείως τέλειος για μένα. Κάποιος που να μπορεί να βγάλει τόσες άλλες πλευρές του χαρακτήρα μου, που δεν ήξερα ούτε εγώ η ίδια ότι ήταν εκεί. Που ξέρει να αγαπάει αληθινά. Και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να δεθώ συναισθηματικά τόσο πολύ με έναν άνθρωπο. Δεν ήξερα τίποτα από ό,τι φαίνεται και δεν ξέρω και πόσα έχω ακόμα να μάθω.

Ήμουν πάντα πολύ επιλεκτική κι ιδιαίτερα προσεκτική σε ό,τι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που είναι στη ζωή μου. Και με σένα ήρθαν όλα τόσο φυσικά, που για να φανταστείς, ούτε που πρόλαβα να σκεφτώ και πολύ. Ούτε το κατάλαβα το πόσο γρήγορα με κέρδισες. Έδεσες μαζί μου, σαν ένα κομμάτι που έλειπε απ’ τη ζωή μου και δεν το είχα καταλάβει, παρά μόνο όταν ήρθες εσύ κι έκανες την εμφάνισή σου.

Δε βαριέμαι να σου μιλάω με τις ώρες, να σε κοιτάω και να χαζεύω. Να καθόμαστε με τις ώρες συζητώντας απ’ το πιο ασήμαντο και χαζό θέμα έως και το πιο σοβαρό. Και να σου πω την αλήθεια, φοβόμουν ότι δε θα βρω σαν τα μάτια σου. Κι όμως. Μαζί σου έχτισα αυτή τη σχέση που αγάπησα ουσιαστικά. Κι εσύ μου έδωσες όλη την αγάπη σου, όση είχες μέσα σου κι ας νόμιζες ότι είχες στερέψει.

Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για όλα αυτά που έχω μέσα μου, γιατί μου δημιουργείς συναισθήματα που νομίζω ότι δεν μπορώ καν να βρω τις σωστές λέξεις γι’ αυτά. Έλξη, έρωτας, χημεία∙ είναι μόνο λέξεις. Λέξεις που δεν έχουν κανένα νόημα, αν δε βρίσκουν εφαρμογή στην πράξη. Όσο κι αν έχεις ανάγκη να τις ακούς, εγώ πρώτα θα στις δείχνω και μετά θα στις λέω.  Και όταν, λοιπόν, έχασαν όλοι οι άλλοι, ήσουν αυτός που με κέρδισες κι άντε να σε ισοφαρίσω τώρα.  Πώς μπορώ να ανταποδώσω όλα αυτά που μου δίνεις, όλα αυτά που με κάνεις να νιώθω;

Όταν σε γνώρισα κατάλαβα πως εσύ ήσουν αυτός που μου έλειπε. Σε γνώρισα και μου έλειπες ήδη. Σχήμα οξύμωρο, δείκτης ότι ή εγώ είμαι παράλογη, ή εσύ είσαι πολύ καλός για να είσαι αληθινός.

Μου έλειπε αυτό το φιλί σου, η φωνή σου, η ασφάλεια που νιώθω δίπλα σου. Και παραδόξως δε χρειάστηκε να σε ψάξω. Δε σ’ έψαξα κι όμως σε βρήκα. Κι όταν σε βρήκα ήταν σαν να ήσουν από πάντα εδώ.

 

Συντάκτης: Σοφία Μπουμπάρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη