Για να φτάσετε στην επιλογή του χωρισμού σημαίνει ότι κάτι δεν έχει πάει καλά στη σχέση. Κάτι θα έφταιξε, τώρα είσαι εσύ, είναι ο άλλος ή είστε κι οι δύο, πάντως αυτό που είχατε, έσπασε κι όταν κάτι σπάει, δύσκολα ξανακολλάει. Κάποιες συμπεριφορές οδήγησαν τον έναν απ’ τους δύο να τελειώσει πρώτος αυτό που είχατε και να δώσει το οριστικό φινάλε.

Μπορεί να είχε περάσει καιρός από τότε που άρχισαν τα προβλήματά σας, να είχαν όλα αλλάξει, να μη νιώθατε πια το ίδιο, αλλά κανείς να μην έλεγε τίποτα. Παρ’ όλα τα προβλήματα και την κατηφόρα που πήρατε, επιμένατε να μένετε σε μία σχέση κενή, χωρίς κάποιο νόημα, αγνοώντας την πραγματικότητα, γιατί απλά είχατε κι οι δύο βολευτεί.

Και δε μιλάω για τις περιπτώσεις που κανένας απ’ τους δύο δεν έχει πια συναισθήματα, εκεί τελειώνει γρήγορα κι αμοιβαία το θέμα. Ούτε για τις περιπτώσεις που είναι ακόμα κι οι δύο ερωτευμένοι. Εκεί μένουν και προσπαθούν, γιατί είναι βλακεία τους αν φύγουν. Μιλάω όταν ο ένας απ’ τους δύο αγαπάει πιο πολύ κι ο άλλος απλώς βολεύεται χωρίς να θέλει να πληγώσει κανέναν.

Ξέρεις, είναι ένας φαύλος κύκλος όταν σε μία σχέση ο ένας απ’ τους δύο αγαπάει και προσπαθεί ακόμα, ενώ για τον άλλον έχει τελειώσει. Γιατί δύσκολα –είτε ο βολεμένος είτε ο ερωτευμένος– θα το τελειώσουν. Ο καθένας για τους λόγους του. Ο ένας γιατί είναι εξαρτημένος απ’ τον άνθρωπό του και την καψούρα του, σαν συναισθηματικό junkie που θέλει να πάρει τη δόση του κι ο άλλος γιατί δεν του πάει καρδιά να στεναχωρήσει τον άνθρωπο δίπλα του. Και πού να ψάχνει τώρα τον επόμενο και πού να γνωρίσει κάτι καινούριο;

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, αυτός που θα φύγει πρώτος είναι ο τολμηρός. Ούτε ο κακός της ιστορίας ούτε ο θύτης. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε θύμα αυτόν που μένει πίσω, τον «παρατημένο», από μία άλλη οπτική, όμως, ίσως να ‘ναι απλά ο δειλός. Δειλός που δεν έφυγε από κάτι που απλά δεν πήγαινε άλλο, που δεν πρόσφερε τίποτα ουσιαστικό σε κανέναν απ’ τους δύο, από μια σχέση που μόνο στερούσε αντί να δίνει.

Μόνο όταν είναι αμοιβαίος ο έρωτας εξελίσσεται, όταν κι οι δύο θέλουν τα ίδια πράγματα ο ένας απ’ τον άλλο. Όταν, για παράδειγμα, ο ένας θέλει σοβαρή σχέση κι ο άλλος μόνο να περνάει καλά, προφανώς και δε θα εξελιχθεί όλο αυτό που έχουν, θα καταλήγουν στις ίδιες καταστάσεις και στις ίδιες συζητήσεις όλη την ώρα. Κι αυτό είναι το πολύ απλό παράδειγμα στις αρχές μιας γνωριμίας. Μπορεί ακόμα και σε σχέση χρόνων να συμβεί να μην είναι πλέον οι δύο σύντροφοι στην ίδια φάση, στο ίδιο συναισθηματικό level και να μη θέλουν να το παραδεχτούν.

Έτσι, λοιπόν, ο πρώτος που θα αποφασίσει να φύγει θα κάνει καλό στον εαυτό του, αλλά και στον άλλο. Πολλές σχέσεις δεν ευδοκιμούν όσο περίμενε κανείς απ’ την αρχή, αλλά ποιος ο λόγος να τις ζούμε άσχημα, να μη βρίσκουμε λόγο στην ύπαρξή τους, να τις κατηγορούμε;

Το να συνειδητοποιήσεις τι θέλεις και να φύγεις από μία σχέση που δε σου δίνει πια αυτό που χρειάζεσαι, μόνο λάθος δεν είναι. Ναι, μπορεί στην αρχή να πληγωθεί ο άλλος, να είναι άσχημη η ψυχολογία και των δύο, αλλά δύσκολη δεν είναι κάθε απεξάρτηση;

Ξέρω, σε τρώει η ενοχή και δεν παύεις να σκέφτεσαι πως θα εγκαταλείψεις κάποιον που ίσως να σ’ αγαπάει ακόμα, πως θα τον αφήσεις πίσω, θυμάσαι πως κάποτε εσείς οι δύο περνούσατε καλά. Δεν είναι, όμως, τόσο απλός ο έρωτας κι εσύ του κάνεις περισσότερο κακό με το να μένεις σε κάτι που δε σε γεμίζει και δε σε κάνει να νιώθεις δυνατός και σίγουρος. Γι’ αυτό φύγε, αδειάζοντας τις σκέψεις ότι «εγκαταλείπεις» κάποιον, αλλά ότι του αφήνεις το δρόμο ανοιχτό για να βρει κάτι που να αξίζει περισσότερο.

Ας πάψουμε κι εμείς να κρίνουμε τους ανθρώπους που έδωσαν τέλος τις σχέσεις τους, πολλές φορές ακόμα και μετά από χρόνια ολόκληρα. Για όλους τους παραπάνω λόγους χρειάστηκαν πολύ κουράγιο για να πάρουν επιτέλους την απόφαση ότι πρέπει να πάνε παρακάτω. Όλοι την ευτυχία μας θέλουμε κι αυτή είναι που πρέπει να κυνηγάμε κάθε μέρα.

Να φεύγεις πρώτος όταν νιώθεις πως δεν τραβάει άλλο. Η ειλικρίνεια να είναι το όπλο σου. Πάρε το χρόνο σου και κοίτα να γίνεσαι καλύτερος κάθε μέρα. Κι αν κάτι σε τραβάει πίσω, ίσως να είναι η ώρα να το αλλάξεις!

Συντάκτης: Σοφία Μπουμπάρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη