Μπαίνεις στο μετρό κι ερωτεύεσαι δέκα!

Κάθε πρωί το ίδιο μοτίβο. Συνήθως παίρνεις το μετρό ή το λεωφορείο για να πας στη δουλειά σου, στο πανεπιστήμιο, ή όπου θέλεις να πας και συνήθως είσαι μέσα στα νεύρα και την υπνηλία, γιατί ποιος θέλει να ξυπνάει έξι/εφτά/οχτώ η ώρα το πρωί; Ώρες είναι αυτές; Άντε, αν έχεις προλάβει να πιεις τον καφέ σου, ίσως κάτι να έχει γίνει και να έχεις ξυπνήσει λίγο, να σου έχει φτιάξει κάπως το κέφι.

Αλλά ξέρεις τι θα σου έφτιαχνε πιο πολύ το κέφι; Να κοιτάξεις λίγο γύρω σου. Και όχι μόνο το πρωί αλλά όλες τις ώρες της ημέρας που μπορεί να μπεις στο μετρό, ακόμα και για μια βόλτα. Ξέρεις πόσοι ερωτεύσιμοι άνθρωποι κυκλοφορούν εκεί έξω; Μπαίνεις στο μετρό και μπορεί να ερωτευτείς δέκα, κυριολεκτικά. Κουστουμάτους, χίπιδες, κάγκουρες, χίπστερς, υπάρχουν τα πάντα εκεί έξω και για όλα τα γούστα.

Θα μου πεις εδώ προσπαθούμε να επιβιώσουμε ανάμεσα στο πλήθος, γκομενάκια θα κοιτάμε;  Λίγο eye contact, λίγο οφθαλμόλουτρο δεν έβλαψε, όμως, ποτέ κανέναν, βρε παιδιά. Ίσα ίσα το αντίθετο. Λίγο να κοιτάξεις έναν όμορφο, μια όμορφη που κάθεται στο απέναντι κάθισμα, να προσέξεις το παιδί με τα γυαλάκια του και το βιβλίο στο χέρι, ή κάποιον που σου κάνει κάτι επειδή φαίνεται πιο αλήτης, κάποιον που είναι του γούστου σου τέλος πάντων, θα σου φτιάξει η μέρα.

Και κάπου εκεί, κάτι τέτοιες ρομαντικές στιγμές αρχίζεις να σας φαντάζεσαι μαζί και να κάνεις σενάρια για να περάσει ευχάριστα η ώρα σου. Πώς θα είναι το πρώτο ραντεβού, το πέμπτο ραντεβού, ο γάμος σας, κλπ. Την ώρα που έχεις φτάσει στο τρίτο σας παιδί, αυτός σηκώνεται και κατεβαίνει δύο στάσεις πριν από εσένα. «Γαμώτο, ούτε σήμερα γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου», σκέφτεσαι.

Ωραία πάντως τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Βλέπεις κάθε λογής άνθρωπο, ανθρώπους που σου αρέσουν, ανθρώπους που σε αποστρέφουν, κάθε καρυδιάς καρύδι. Είναι ωραίο να παρατηρείς ή και φτιάχνεις σενάρια για τη ζωή τους, το χαρακτήρα τους και για το πώς θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι άνθρωποι με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση. Και ποιος δεν έχει φανταστεί έστω και μία φορά, άλλωστε, να ερωτευτεί έτσι απλά με μια ματιά έναν άγνωστο, που με ένα βλέμμα και μόνο θα τον νιώσει ήδη σαν δικό του άνθρωπο; Να ζήσει μια ιστορία βγαλμένη από σενάριο ρομαντικής ταινίας -ή μάλλον επιστημονικής φαντασίας, θα πρόσθετα εγώ.

Το twitter, το facebook και γενικά τα social media πάντως είναι γεμάτα από παρακλήσεις ανθρώπων που ψάχνουν αγνώστους, που είδαν κάπου τυχαία κι αυτό γίνεται συνήθως στο μετρό. Για εσάς που ψάχνετε το αληθινό, λοιπόν, ερωτευτείτε άφοβα και αν πραγματικά νιώθετε ότι σας κίνησε το ενδιαφέρον ένας άνθρωπος που είδατε έστω και τυχαία, μιλήστε του, μη χάνετε ευκαιρίες, δεν έχετε να ρισκάρετε τίποτα. Μπορεί να είναι λίγο τρομακτικό κάποιες φορές, αλλά για όλα υπάρχει ο σωστός τρόπος. Τι νόημα έχει, σκεφτείτε μετά, να ψάχνετε ψύλλους στα άχυρα; Απλά μάλλον αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι τόσο αληθινές. Συνήθως όμως, όχι πάντα. Υπάρχει πάντα η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Είναι αλήθεια, οι άνθρωποι που δε γνωρίζουμε είναι αυτοί που μας ιντριγκάρουν περισσότερο. Θέλουμε να τους γνωρίσουμε και να συζητήσουμε μαζί τους, να λύσουμε αυτό το μυστήριο, να ανοίξουμε την ψυχή μας, να τους κάνουμε να ξεδιπλώσουν τον χαρακτήρα τους.

Γι’ αυτό και το να γνωρίσεις ή να ερωτευτείς κάποιον άγνωστο στο μετρό είναι συχνή φαντασίωση. Θέλουμε να πιάσουμε κάτι άπιαστο, να νιώσουμε ότι καταφέραμε κάτι αδύνατο. Κι είναι εύκολο να εξιδανικεύσουμε έναν άγνωστο, γιατί είναι ακριβώς αυτό. Άγνωστο. Κι είναι ωραίο να ξεφεύγουμε απ’ την πραγματικότητα, αλλά πρέπει συνήθως να θυμόμαστε ακριβώς αυτό: Ότι δεν είναι πραγματικότητα.