Δεν πεθυμήσατε τη μυρωδιά του ζεστού καφέ;

Αυτό είναι το ωραίο με τις εποχές. Διαρκούν όσο πρέπει για να μην τις βαριόμαστε κι η κάθε αλλαγή έρχεται πάνω που την χρειαζόμασταν, κάθε εποχή φτάνει όταν την έχουμε πια πεθυμήσει.

Καλό το καλοκαίρι, καλή κι η ξεγνοιασιά του αλλά όλα τα ωραία τελειώνουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλα καινούρια κι εξίσου συναρπαστικά. Ο Σεπτέμβρης πάντα κρύβει μια έκπληξη που σε κάνει να ανυπομονείς να την ζήσεις. Έχει αυτή τη γλύκα της νέας αρχής, της ανανέωσης αλλά ταυτόχρονα και της επιστροφής στην οικεία καθημερινότητα που μας έλειψε και λίγο.

Το φθινόπωρο είναι ταυτισμένο με τις μυρωδιές του. Μυρωδιές συνδεδεμένες με συναισθήματα, αναμνήσεις, στιγμές. Πρωταγωνιστεί η μυρωδιά της βροχής. Αυτά τα πρωτοβρόχια που σηματοδοτούν την αλλαγή της εποχής. Κι όσο το σκηνικό αλλάζει, μαζί του αλλάζει κι η διάθεση∙ γίνεται πιο νοσταλγική, πιο μυστηριακή, πιο εσωτερική. Είναι τότε που τη σιωπή την αποζητάς και μαζί της απολαμβάνεις τη βροχή απ’ το παράθυρό σου, βλέποντας στο τζάμι τις σταγόνες να σχηματίζουν εικόνες κι εκείνες γίνονται σκέψεις κι όνειρα. Όταν μάλιστα τη στιγμή αυτή συμπληρώνει και μια αγκαλιά, δε θες ούτε χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Κάποτε η βροχή σταματάει και το μόνο που αφήνει πίσω της είναι μια γλυκιά ηρεμία.

Πόσο μας έλειψε, αλήθεια, η μυρωδιά του ζεστού αχνιστού καφέ τα φθινοπωρινά εκείνα πρωινά; Εκείνο το άρωμα βανίλια ή φουντούκι που κάνει το σπίτι να μοσχοβολά ολόκληρο. Κι ενώ θα ήθελες να χουζουρεύεις στο κρεβάτι ώρες, σηκώνεσαι μόνο και μόνο για τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ. Με την πιτζάμα, μια κούπα αγκαλιά, το ένα μάτι κλειστό ακόμα, χουχουλιάζεις και πάλι, στον καναπέ αυτή τη φορά, παρέα με ένα καρό κουβερτάκι και τα παράθυρα ανοιχτά, να χαζεύεις τα μουντά χρώματα του φθινοπώρου. Δεν υπάρχει ιερότερη στιγμή από αυτήν την πρώτη γουλιά.

Το φθινόπωρο, βέβαια, αρχίζει επίσημα όταν οι παρέες επιστρέψουν και πάλι στη βάση τους, όταν οι συγκεντρώσεις στα σπίτια γίνουν και πάλι η πρώτη επιλογή. Μαζευόμαστε τα απογεύματα κλασικά για ταινίες, πάντα με τη συνοδεία διαφόρων σνακ για ατέλειωτο τσιμπολόγημα και ζεστή σοκολάτα. Κι οι νύχτες τελειώνουν με μαραθώνιο επιτραπέζιων παιχνιδιών, φωνές, ένταση, γέλια κι ιστορίες από ‘κείνες τις περιπέτειες του καλοκαιριού.

Άλλοτε πάλι, προτιμάμε τις μαζώξεις στο μπαλκόνι ως το ξημέρωμα, (ιδανικά) με κιθάρα, τραγούδι, κρασί κι όλες εκείνες τις ατέλειωτες φιλοσοφικές συζητήσεις με φίλους που ονομάσαμε οικογένεια. Όμορφα εκείνα τα δροσερά φθινοπωρινά βράδια που ακόμη δεν έχει κρύο, ίσα-ίσα λίγη ψύχρα κι εσύ βιάζεσαι να φορέσεις ένα φούτερ δανεικό, κι ας είναι λίγο μεγάλο σου.

Το καλοκαίρι πέρασε κι άφησε πίσω του αναμνήσεις που θα διηγούμαστε στην παρέα όλο το φθινόπωρο. Κι αφού χορτάσαμε ήλιο, θάλασσα και διακοπές, επιστρέφουμε πίσω στη γλυκιά μας ρουτίνα. Μας έλειψαν τελικά όλα αυτά. Χουχουλιάρικες μέρες, αγαπησιάρικες νύχτες, απολαμβάνοντας τη μοναξιά μας, τους φίλους ή τον έρωτά μας.

Η κάθε εποχή έχει τη χάρη της και το φθινόπωρο είναι η ιδανική όχι μόνο για νέα ξεκινήματα αλλά και για να αγκαλιάσουμε αυτά που ήδη έχουμε και να θυμηθούμε γιατί τα αγαπάμε. Κι αφού γεμίσαμε μπαταρίες, είμαστε πια πανέτοιμοι να ζήσουμε όσα μας επιφυλάσσει αυτό το φθινόπωρο!