Νομίζουμε πως γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα απ’ τον καθένα.

Πόσο ερεθιστικό είναι να συνειδητοποιείς πως ο άνθρωπός σου σε γνωρίζει καλύτερα κι απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό; Να έχει παρατηρήσει και την πιο μικρή λεπτομέρεια πάνω σου. Να ξέρει με μάτια κλειστά κάθε καμπύλη του κορμιού σου, κάθε γραμμή του προσώπου σου. Να έχει προσέξει κάθε σημάδι, κάθε ουλή, κάθε ελιά, κάθε ατέλειά σου. Είναι αλήθεια τόσο ελκυστικό αυτό που σε κάνει να ερωτεύεσαι το σύντροφό σου κάθε μέρα και περισσότερο, γιατί νιώθεις πως δίνει ουσιαστική σημασία σε σένα, προσέχει καθετί δικό σου, δίνει βάση στις λεπτομέρειες.

Όλος του ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από σένα. Σ’ έχει εξερευνήσει τόσο βαθιά που κολυμπάει με άνεση στο βυθό σου.

Ξεχωρίζει τα χαμόγελά σου, τα κατατάσσει σε κατηγορίες. Αλλιώς χαμογελάς όταν θες να είσαι ευγενική κι αλλιώς όταν δεν μπορείς να κρύψεις τον ενθουσιασμό σου. Όταν πάλι κάτι δεν καταλαβαίνεις, έχεις αυτό το παγωμένο χαμόγελο της απορίας.

Έχει προσέξει κι αυτό της έκπληξης, αλλά κι αυτό που γελάς με την ψυχή σου και μικραίνουν τα μάτια σου. Το αγαπημένο του όμως είναι αυτό που ερωτεύεσαι. Αυτό το χαζό, το μόνιμο που δε λέει να ξεκολλήσει από πάνω σου, σαν να καθρεφτίζεται η ψυχή σου σ’ αυτό και φωτίζεται όλο το πρόσωπό σου.

Έχει μελετήσει κάθε αντίδρασή σου. Με μια κίνησή σου καταλαβαίνει αν είσαι θυμωμένος, αν είσαι στενoχωρημένος ή κουρασμένος, αν νιώθεις αμηχανία ή λαχτάρα ή αν κάνεις πείσματα και καμώματα.

Αντιλαμβάνεται πότε του κάνεις νάζια για να κερδίσεις κάτι, το ξέρει μα σ’ αφήνει να τον κάνεις ό,τι θέλεις. Κι όταν του κάνεις μούτρα, έχει μάθει τα κουμπιά σου και ξέρει ακριβώς πώς θα σε χειριστεί.

Σε ξέρει καλύτερα κι απ’ την οικογένειά σου γιατί έχει δει πτυχές που δεν άφησες κανέναν άλλο να δει ως τώρα. Έχει ξεγυμνώσει κάθε κρυφή σου ανασφάλεια, κάθε τρωτό σου σημείο. Κι αγαπά καθένα απ’ αυτά.

Όλα όσα εσύ απαρνιέσαι και σιγά-σιγά σ’ έχει κάνει να τ’ αγκαλιάσεις κι εσύ. Χαϊδεύει κάθε φέρσιμό σου, δικαιολογεί κάθε ανωριμότητά σου, γελά με κάθε κουταμάρα σου, γιατί του αποκαλύπτεσαι ακριβώς όπως είσαι, χωρίς φτιασίδια και φανφάρες. Ξέρει πώς κοιμάσαι, πώς είσαι όταν ξυπνάς, πώς πίνεις τον καφέ σου, πότε έχεις ανάγκη από τρυφεράδες, τι σου φτιάχνει το κέφι και τι σε μελαγχολεί, ποια συνήθειά του σε νευριάζει και σε τι δεν μπορείς να του αντισταθείς.

Ξέρει πότε φοράς κάτι για ν’ ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου, γνωρίζει την αδυναμία σου στο κόκκινο χρώμα και ότι δεν αποχωρίζεσαι ποτέ τα αγαπημένα σου παπούτσια. Έχει προσέξει πως προτιμάς ένα συγκεκριμένο μπλουζάκι του να φοράς όταν κοιμάσαι και στο έχει πάντα καθαρό.

Έχει μάθει τόσο καλά το συνδυασμό σου που σε κλειδώνει και σε ξεκλειδώνει, όποτε αυτός θέλει. Εσύ τον πρόδωσες χωρίς καν να το αντιληφθείς γιατί σε έθεσε προτεραιότητά του. Δεν υπάρχει κάτι πιο ερωτεύσιμο απ’ αυτό.

Αυτούς τους ανθρώπους γυρεύουμε. Αυτούς που προσέχουν κι ερωτεύονται τις λεπτομέρειες, που μας κάνουν κομπλιμέντα όταν έχουμε αλλάξει χρώμα στα μαλλιά, ακόμη κι αν χρειάζονται λίγη βοήθεια για να το προσέξουν. Όταν δίνεις σημασία στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, όταν τον βάζεις προτεραιότητά σου, τότε κι αυτός με τη σειρά του ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο και θέλει να γίνεται καλύτερος μόνο για σένα.

 

Συντάκτης: Σταύρια Κωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου