Καμιά φορά, εκεί που καθόμαστε, πιάνουμε τον εαυτό μας να θυμάται κάποια ξεχασμένη αγάπη μας. Κάτι γίνεται στα καλά καθούμενα και τρυπώνουν στο μυαλό μας αναμνήσεις από έρωτες παλιούς.
Θέλεις η νύχτα, θέλεις η μοναξιά, ένα τραγούδι ή μια φράση που ακούσαμε να λέει ένας περαστικός και βρισκόμαστε με την εικόνα του πρώην πεντακάθαρη μπροστά στα μάτια μας να μας χαμογελάει, να μας κοιτάζει με θράσος μες στα μάτια κι εμείς να νιώθουμε περίεργα. Τι συμβαίνει, αφού πάει τόσος καιρός που τέλειωσε η ιστορία;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να ξεχάσεις έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες τη ζωή σου για μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα. Γιατί μέσα σε μια σχέση έρχεσαι κοντά με τον άλλο, δένεσαι έστω και λίγο. Δε θα ξεχαστούν ποτέ κάποιες απ’ τις στιγμές που περάσαμε. Δεν έχει σημασία αν τρέφουμε ακόμη αισθήματα για τους πρώην, δεν μπορούμε να διαγράψουμε όσα ζήσαμε.
Αν είμαστε σε άλλη σχέση, αμέσως διώχνουμε την εικόνα, κουνάμε το κεφάλι μας να συνέλθει, παίρνουμε και μια βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε το δρόμο μας με μισό κιλό ενοχές, αποφεύγοντας να κοιτάξουμε το ταίρι μας κατάματα για ένα διήμερο. Μετά φυσικά το ξεχνάμε, γιατί για να λέμε και τα πράγματα ως έχουν, το μυαλό πήρε την πρωτοβουλία από μόνο του, δεν ήταν κάτι που κάναμε συνειδητά· δεν είναι ότι απιστήσαμε κιόλας.
Όμως αν η καινούρια σχέση μας έληξε πρόσφατα, ειδικά αν το ταίρι μας μάς έχει παρατήσει και μείναμε ρέστοι, εκεί το πράγμα αλλάζει. Ναι μεν το μυαλό μπορεί να βρήκε μόνο του το δρόμο για το άλμπουμ με τις φωτογραφίες των πρώην, αλλά οι σκοποί του είναι πονηροί.
Με το που τρώμε το άκυρο, αρχίζουμε να ψάχνουμε μια αγκαλιά να μας ζεστάνει. Πάνω στον πανικό, δε δεχόμαστε να μείνουμε μόνοι. Ποια η πιο εύκολη λύση στο πρόβλημα, λοιπόν; Εκείνος ο παλιός έρωτας που, τώρα που το ξαναβλέπουμε, ήταν μια χαρά και θα είναι ό,τι πρέπει για αποκούμπι.
Ένας πρώην είναι δοκιμασμένος. Δεν έχουμε να περιμένουμε εκπλήξεις, που στην κατάστασή μας δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε. Ξέρουμε τα χούγια του, τις προτιμήσεις του, τι τον νευριάζει, τι τον φτιάχνει. Άσε που, απ’ ό,τι θυμόμαστε, δε μας ξεπέρασε ακριβώς· πάντα ξέραμε ότι δεν ήθελε να χωρίσουμε. Οπότε πάμε στο σιγουράκι μας. Δεν υπάρχει λόγος να ψαχνόμαστε με αγνώστους. Θα μας πάρει καιρό να βρούμε κάποιο άτομο να ταιριάξουμε και να μας αρέσει αρκετά κι άλλο πόσο ώσπου να γίνει το πρώτο βήμα. Τίποτα· πρώην και ξερό ψωμί.
Θα μπούμε και στο μάτι αυτού που τόλμησε να μας χωρίσει. Δε θ’ αφήσουμε να πιστέψει ότι νοιαστήκαμε κιόλας. Καρφάκι δε μας καίγεται και προχωράμε σαν να μην υπήρξε· τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα. Θα του μπουν κι ιδέες ότι ψηνόταν η κατάσταση όσο ήμασταν ακόμη μαζί, θα φαντάζεται ότι πάντα ήμασταν κολλημένοι με την παλιά μας αγάπη, τούρμπο θα γίνει.
Τέτοια σκεφτόμαστε και τα κάνουμε μαντάρα. Πάνω στο θυμό μας, ως άμυνα για να μην πονάμε μετά το χωρισμό λέμε πολλά κι ορκιζόμαστε πως ξεχάσαμε. Όμως όλα είναι μέσα μας, κυρίως οι όμορφες αναμνήσεις. Αυτές αναπολούμε κι όποτε μας πιάνει η νοσταλγία για τις παλιότερες σχέσεις μας. Θυμόμαστε πως κάποτε ζήσαμε όμορφες στιγμές κι ελπίζουμε να ξανάρθουν τέτοιες και στο μέλλον.
Ειδικά αν είμαστε φρεσκοχωρισμένοι, πόσο μάλλον αν μας έχουν παρατήσει κι έχουμε πληγωθεί, είναι σίγουρο ότι θα σκεφτούμε τι καλά που τα περνούσαμε με τους πρώην συντρόφους μας. Θ’ αναγνωρίσουμε όλα τα προτερήματά τους και θα μαλώνουμε τον εαυτό μας που δεν το παλέψαμε για εκείνη τη σχέση. Θα πιστέψουμε ότι ερωτευτήκαμε ξανά το παλιό μας ταίρι. Αλλά δεν είναι έρωτας, φουσκοδεντριές είναι κι η ανάγκη μας να χωθούμε σε μια αγκαλιά για να μας παρηγορήσει.
Όμως τι μας κάνει να πιστεύουμε πως αυτή τη φορά θα πετύχει; Αν ήμασταν ερωτευμένοι, δε θα είχαμε χωρίσει αρχικά. Επίσης όσο και ν’ αλλάξει κάποιος, αν δεν ταιριάζουμε, δεν ταιριάζουμε. Γιατί να τρέχουμε στα παλιά και γνώριμα από ανασφάλεια, ζητώντας την ηρεμία της οικειότητας και να τρώμε ξαναζεσταμένο φαγητό; Εκμεταλλευόμαστε τους πρώην, υποβιβάζουμε και τον εαυτό μας που δεν έχουμε τη δύναμη να πολεμήσουμε τη μοναξιά και γυρνάμε σ’ αυτό που έχουμε απορρίψει ήδη μία φορά.
Θα περάσει ο πόνος και θα γνωρίσουμε νέους συντρόφους κι αν είμαστε τυχεροί, αρκεί να γνωρίσουμε έναν μόνο.
Συντάκτης: Μαρία Βαή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
