Σε όλο τον κόσμο, όπου και να πας, παντού θα συναντήσεις μία καλλιτεχνική ψυχή. Πλανόδιοι ζωγράφοι, μουσικοί, διάσημοι χορευτές, τραγουδιστές κι ηθοποιοί. Μικροί καλλιτέχνες, μεγάλοι. Άλλοι γνωστοί κι άλλοι, όχι τόσο. Ο καθένας όμως με το ταλέντο του και την τρέλα του κι εσύ τους θαυμάζεις κι απορείς πώς μπορούν κι έχουν ένα τόσο μεγάλο ταλέντο.

Αλλά είναι κι εκείνοι οι άλλοι, που δεν έχουν κάποιο ταλέντο στη ζωγραφική ή στο χορό. Δεν έχουν βλέμμα ποιητή ή ηθοποιού, αλλά είναι συνηθισμένοι, όπως όλοι οι άλλοι. Κι όμως αυτοί είναι που αποτελούν τέχνη και μάλιστα αξιοζήλευτη τέχνη. Μία τέχνη, που δεν μπορεί ν’ αποτυπωθεί, ούτε στο χαρτί ούτε σε κάποιο λευκό καμβά.

Είναι εκείνα τα άτομα που μόλις τους γνωρίσεις, ευγνωμονείς το σύμπαν, που τους έφερε στη ζωή σου. Τα βλέπεις και τα θαυμάζεις. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες, να τους ακούς, να τους παρατηρείς και να προσέχεις κάθε λεπτομέρειά τους, σαν να είναι κάποιος υπέροχος πίνακας ζωγραφικής. Αλλά αυτά τα άτομα έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από έναν άψυχο πίνακα ζωγραφικής.

Ό,τι κι αν κάνουν δεν μπορείς να καταλάβεις πώς γίνεται να το πράττουν τόσο αξιοθαύμαστα. Το χαμόγελό τους, ο τρόπος ομιλίας τους, η μυρωδιά τους, οι κινήσεις τους εκπέμπουν μια μαγεία, σαν να βγήκαν από κάποιο ποίημα, σαν να τους έπλασε εκείνη τη στιγμή ο ζωγράφος. Μοιάζουν με εκείνους τους χαρακτήρες απ’ το αγαπημένο μας βιβλίο, που διαβάζουμε και ζηλεύουμε.

Θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί τους, για να μπορέσεις κι εσύ να πάρεις λίγο απ’ τη μαγεία τους, λίγο απ’ αυτήν την υπέροχη τέχνη τους. Δε σε απασχολεί ποτέ, αν θα μιλήσεις μαζί τους, σου αρκεί που είσαι απλώς κοντά τους.

Αυτό όμως που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να μοιάζουν με τέχνη είναι αυτά που σε κάνουν να βλέπεις και να νιώθεις εσύ. Γιατί είναι εκείνοι, που κάνουν τη μέρα σου να είναι ένα θαύμα, ένα όμορφο παραμύθι. Σε κάνουν να νιώθεις πόσο σημαντικός είσαι, να νιώθεις κάθε όμορφο συναίσθημα στο αποκορύφωμα. Η κάθε στιγμή μαζί τους είναι μαγική και σε κάνουν να νιώθεις τη μαγεία της ζωής. Σου μεταδίδουν αυτήν την έμφυτη τέχνη που έχουν κι εκείνη τη στιγμή ανατρέπουν την κοσμοθεωρία σου. Σου μαθαίνουν πως ακόμη και στα πιο ασήμαντα και μικρά κρύβεται ένας υπέροχος κόσμος.

Εμφανίζουν μπροστά σου όλα, εκείνα τα υπέροχα πράγματα, που εσύ εθελοτυφλούσες να δεις. Σου δείχνουν πως σε καθετί άσχημο, υπάρχει κάτι όμορφο και σε καθετί αρνητικό, εσύ πρέπει να ψάχνεις το θετικό. Σου μαθαίνουν πως όλα είναι εμπειρίες και δεν υπάρχει αποτυχία σε τίποτα. Ακόμη και στις πιο μαύρες και θλιβερές μέρες, θα σου μάθουν να τις αντιμετωπίζεις και να τις θυμάσαι πάντα σαν μια ιστορία, που σου έμαθε κάτι.

Άλλο ένα πράγμα μου μετατρέπει αυτούς τους ανθρώπους σε τέχνη είναι πως δε χρειάζεται να μειώσουν κανένα για να φανούν. Το ευγενικό τους πνεύμα είναι εκείνο που πάντα υπερισχύει και δε χρειάζεται να σου αποδείξουν την αυθεντικότητά τους, γιατί την αποπνέουν από μίλια μακριά. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θα σου υποδείξουν τι να κάνεις, αλλά αυτοί δεν ανήκουν σ’ αυτούς. Θα σου δώσουν τη συμβουλή τους και θα σ’ αφήσουν να κάνεις εσύ την αλλαγή που πρέπει μέσα σου. Θα σ’ αφήσουν να το καταλάβεις και δε θα σε πιέσουν ποτέ για να πάρεις τις αποφάσεις σου.

Πόσο όμορφο να έχεις έναν άνθρωπο-τέχνη στη ζωή σου! Κι αν στο κάτω-κάτω δεν έχεις βρει έναν άνθρωπο που ν’ αποτελεί τέχνη, τότε γίνε εσύ.

Συντάκτης: Σταυρούλα Τζουβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου