Έχουμε πει πολλές φορές, πως η οικογένεια μας αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας κι επίσης, έχουμε ακούσει πολλές φορές τη φράση ότι δεν είμαστε εμείς που τη διαλέγουμε, αλλά μας διαλέγει. Μέσα στην οικογένειά μας, μαθαίνουμε τα πιο σημαντικά και βασικά πράγματα για τη μετέπειτα ζωή μας. Εκεί λοιπόν μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε με τα αδέλφια μας -που κι αυτά είναι πολύτιμα στη ζωή μας- καθώς και τη λογική του να μοιραζόμαστε -κι ας αφορά στην αρχή μόνο τα παιχνίδια μας και τα ρούχα μας.

Τα αδέλφια μας είναι κομμάτι δικό μας, αποτελούν το άλλο μας μισό και μας μοιάζουν σε πάρα πολλά πράγματα και πώς να μη μας μοιάζουν δηλαδή αφού το ίδιο αίμα κυλάει στις φλέβες μας, μεγαλώσαμε με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια ιδανικά. Το ίδιο ισχύει όμως και με τα ετεροθαλή αδέλφια;

Τα ετεροθαλή αδέλφια ίσα-ίσα που έχουν ακόμη πιο δυνατές σχέσεις μεταξύ τους, όχι πως τα παιδιά που ανήκουν σε μία πυρηνική οικογένεια δεν έχουν δυνατές σχέσεις απλά κάτι το διαφορετικό υπάρχει στα ετεροθαλή αδέλφια, κάτι σαν μαγεία. Απορείς πολλές φορές, πώς γίνεται να είναι τόσο αγαπημένα και να τα βρίσκουν σχεδόν σε όλα.

Εκεί που δεν το περιμένεις ξαφνικά, μαθαίνεις πως έχεις κι άλλα αδέλφια, αλλά όχι από την ίδια μητέρα ή πατέρα. Όλα γύρω σου ανατρέπονται γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει. Εκεί που νόμιζες πως έχεις μόνο μία αδελφή η αδελφό, ξαφνικά εμφανίζονται κι αλλά αδέλφια απ’ το πουθενά. Έτσι αρχίζεις και βομβαρδίζεις το κεφάλι σου με χιλιάδες ερωτήσεις και καταλήγεις να πνίγεσαι μέσα σε μία κουταλιά νερό. Γιατί δε ζούσε μαζί μας αυτό το παιδί; Πώς είμαστε αδέλφια, αφού έχει άλλο μπαμπά η μαμά; Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Ίσως στην αρχή θύμωσες ή δεν ήθελες να το πιστέψεις, νόμιζες ότι σου κάνουν πλάκα αλλά μετά το αποδέχτηκες, διότι δε θα μπορούσες να κάνεις και κάτι άλλο κι εκεί είναι που δημιουργήθηκε μια σχέση πολύ δυνατή κι αγνή, μια σχέση που κανένας στον κόσμο δε θα μπορέσει να τη χαλάσει.

Αυτό είναι και το αξιοθαύμαστο με τα ετεροθαλή αδέλφια. Μπορεί να μην έχουν μεγαλώσει μαζί, αλλά είναι πιο δεμένοι και πιο αγαπημένοι από εκείνα που μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι. Ναι, στην αρχή σίγουρα θα υπήρχε μια κόντρα μεταξύ τους, μπορεί ακόμη να μην  ήθελαν να γνωριστούν και να είχαν μια απόμακρη σχέση μεταξύ τους, αλλά εκεί κρύβεται όλη η μαγεία, στην προσπάθεια.

Αυτά τα αδέλφια μαθαίνουν πώς μπορούν από τελείως άγνωστοι να γίνονται αχώριστοι, χτίζουν τη σχέση τους σιγά-σιγά επειδή το επιλέγουν οι ίδιοι. Δεν έχουν να χωρίσουν κάτι και το γεγονός ότι το καθένα έχει μεγαλώσει με άλλη νοοτροπία τους κάνει να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σαν φίλο που διάλεξαν κι όχι σαν συγγενή  που κάποιος τους φόρτωσε. Μπορούν, χωρίς να φοβούνται, να μοιράζονται πράγματα, φόβους και συναισθήματα.

Τι πιο όμορφο να μπορείς να χτίζεις σχέσεις αληθινές με άτομα που πριν ούτε που γνώριζες. Να μαθαίνεις ότι η οικογένειά σου είναι πιο μεγάλη απ’ όσο νόμιζες. Διότι κανένας δεν μπορεί να σου πει το αντίθετο τα αδέλφια σου θα είναι πάντα ό,τι πιο πολύτιμο, σαν θησαυρός κι είναι πολύ μικρή λεπτομέρεια αν είναι ή δεν είναι απ’ τους ίδιους γονείς.

Συντάκτης: Σταυρούλα Τζουβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη