Οι γιορτές έχουν επισήμως τελειώσει κι ο χειμώνας έχασε μονομιάς όλη του την αίγλη! Επομένως, τι πιο φυσικό απ’ το να ξεκινήσει το countdown των καλοκαιρινών διακοπών. Αυτοί οι μήνες θα ‘ναι δύσκολοι, γιατί απ’ τη μια δε θα υπάρχει καμία λαμπερή γιορτή σαν τα Χριστούγεννα κι απ’ την άλλη οι βουτιές μας στα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά της χώρας μας αργούν. Ναι, εντάξει υπάρχει και το Πάσχα, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν το περιμένει με ανυπομονησία.

Έξι μήνες είναι, θα περάσουν, αλλά πώς θα περάσουν; Με κρύο, αγγαρείες, δουλειές και ξενέρωτες, κουραστικές Δευτέρες. Ίσως μόνο ο ερχομός της άνοιξης είναι ικανός να μας δώσει μια ανάσα χαράς κι αγαλλίασης, αλλά κι αυτός αργεί. Αυτή είναι η παγίδα του χειμώνα! Έχει τα Χριστούγεννα και τον περιμένεις σαν τρελός, αλλά όταν περάσουν όλα αυτά τα νταβαντούρια έχεις να αντιμετωπίσεις απλώς το κρύο, χωρίς κανένα ίχνος μαγείας.

Σε αυτές τις δύσκολες, παγωμένες μέρες στο μυαλό σου στριφογυρίζει μόνο μια σκέψη∙ θάλασσα, beach bar, cocktail και ξαπλώστρες. Αντί να μας παρηγορούν, αυτές οι σκέψεις δε βοηθάνε, διότι κάνουν την καθημερινότητα ακόμη πιο επώδυνη, πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Πώς να δουλέψεις, να διαβάσεις ή οτιδήποτε άλλο, αν ήδη έχεις αρχίσει να κανονίζεις στο μυαλό σου την καλοκαιρινή σου απόδραση; Βάναυσο!

Αναμφίβολα, όμως, είμαστε περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Το καλοκαίρι γκρινιάζουμε κι επιθυμούμε χειμώνα και το χειμώνα το αντίθετο. Ανικανοποίητοι. Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Διαρκώς θέλουμε να πηγαίνουμε μπροστά το χρόνο και μετά ευχόμαστε να είχαμε μια μηχανή του χρόνου για να ξαναζούσαμε στιγμές του παρελθόντος.

Απ’ την άλλη, μας δικαιολογώ. Λησμονούμε τις διακοπές, όποια εποχή κι αν είναι, γι’ αυτό συνεχώς κάνουμε countdown γι’ αυτές. Διότι είναι όμορφο να είσαι ξέγνοιαστος, χωρίς σκοτούρες, μακριά από όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας κι από όλα τα άγχη. Αν ήταν στο χέρι μας όλο το χρόνο θα θέλαμε διακοπές. Να βλέπουμε μέρη, να εξερευνούμε νέους τόπους, νέους ανθρώπους, νέα ήθη, νέα έθιμα.

Όσο κι αν κάποιος αγαπάει τη δουλειά του, την ανεμελιά του την αγαπάει περισσότερο. Κι η αλήθεια είναι πως οι καλοκαιρινές αποδράσεις αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την ξεγνοιασιά των διακοπών. Είναι η θάλασσα, είναι ο ήλιος, είναι τα χαλαρά απογεύματα; Ποιος ξέρει; Πάντως σίγουρα όλα αυτά συνυφαίνονται και δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον ούτως ώστε να αδειάσει εξολοκλήρου το μυαλό!

Βέβαια, δε θα πρέπει να είμαστε αχάριστοι. Οφείλουμε να ζούμε την κάθε μας στιγμή απόλυτα και να χαιρόμαστε γι’ αυτή, χωρίς να γκρινιάζουμε διαρκώς. Έτσι κι αλλιώς, όσο κι αν μετράμε, το καλοκαίρι έρχεται όταν είναι η ώρα του κι ευτυχώς δεν μπορούμε να παρέμβουμε και σε αυτό! Όλα έρχονται όταν πρέπει κι εμείς οφείλουμε απ’ τη μια να αδημονούμε γι’ αυτά, αλλά απ’ την άλλη να είμαστε ευγνώμονες για το παρόν μας.

Να δούμε, βέβαια, πώς αυτές τις «φιλοσοφίες» θα τις εφαρμόσουμε στους δύσκολους μήνες που ακολουθούν, επειδή είναι που είναι δύσκολη η καθημερινότητα, αν έχουμε και τη σκέψη του καλοκαιριού αγκιστρωμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μας, θα γίνει ασήκωτη.

Είπαμε, οι θετικές σκέψεις κι η άνοιξη που κοντοζυγώνει θα μας δώσουν κουράγιο μαζί με υπομονή κι ούτε που θα συνειδητοποιήσουμε πότε θα βάζουμε αντηλιακό κάτω από μια ψάθινη ομπρέλα.

Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη