Πιστεύουμε στο πάθος με την πρώτη ματιά

Κεραυνοβόλος έρωτας; Συγγνώμη, αλλά είμαστε αρκετά μεγάλοι για να πιστεύουμε σε φανταστικές ιστορίες. Ναι, ίσως μερικούς να σας κατεβάσουμε απ’ το ροζ συννεφάκι σας με αυτό το κείμενο, αλλά είναι καιρός κάποια πράγματα να ειπωθούν με το όνομά τους!

Είναι κατά ενενήντα εννέα τοις εκατό αδύνατο δυο άνθρωποι να ειδωθούν, να ερωτευθούν αμέσως κι όλο αυτό να κρατήσει. Δεκτό το γεγονός δυο άνθρωποι μόλις κοιτάξουν ο ένας τον άλλον να νιώσουν μια ακατανίκητη σεξουαλική έλξη ο ένας για τον άλλον, αλλά αυτό δε λέγεται έρωτας, λέγεται πάθος. Ο έρωτας είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο για να το αντιμετωπίζουμε τόσο επιπόλαια.

Για να πεις πως πραγματικά είσαι ερωτευμένος με ένα άτομο, χρειάζεται να έχεις μιλήσει μαζί του, να ακούσεις αυτά που λέει, να αρχίσεις να γοητεύεσαι από διάφορα μικρά χαρακτηριστικά, που μόνο εσύ προσέχεις κι όχι απλά να τον κοιτάξεις και να πεις «ερωτεύτηκα». Είναι τελείως διαφορετικό το να σου άρεσε πάρα πολύ εξωτερικά, απ’ το να ξεστομίσεις τη λέξη «ερωτεύτηκα»!

Δηλαδή, τι ακριβώς ερωτεύτηκες από έναν άγνωστο, που μπορεί να είναι λίγο καλύτερος απ’ τον χειρότερο άνθρωπο του πλανήτη; Απλά δε στέκει όλο αυτό. Έστω μία ώρα χρειάζεται να έχεις μιλήσει μαζί του για να πεις πως κάτι νιώθεις -και πάλι θα είναι κάτι μικρό αυτό που θα νιώσεις, όχι έρωτας!

Απ’ την άλλη, τι γίνεται με αυτούς που δηλώνουν ότι το έχουν βιώσει; Τους πιστεύουμε, αλλά όντως το έζησαν ή νόμιζαν πως το έζησαν; Εκεί είναι το θέμα, γιατί το μυαλό, αρκετές φορές, παίζει περίεργα παιχνίδια. Μπορεί άνετα να σου δημιουργήσει την εντύπωση πως είσαι όντως ερωτευμένος, μέχρι φυσικά να συνειδητοποίησες τη σκληρή, ωμή πραγματικότητα. Γιατί κάποτε ξυπνάς και δυστυχώς ξυπνάς άσχημα.

Καταλαβαίνεις ότι δεν ήσουν ερωτευμένος με το ίδιο το άτομο, αλλά με την εξωτερική του εμφάνιση και την πλασματική εικόνα του χαρακτήρα του που είχες δημιουργήσει εσύ στο μυαλό σου, γιατί -όπως προαναφέρθηκε- αν δε γνωρίσεις τον άλλον, πώς θα τσιμπηθείς απ’ το φτερωτό θεό;

Το κακό είναι ότι αρκετός κόσμος μπερδεύει τις ρομαντικές κομεντί με την πραγματικότητα. Η ζωή δεν είναι ταινία, στη ζωή δε θα περάσεις το δρόμο, θα σκοντάψεις κι ο οδηγός που θα τρέξει να σε σώσει θα είναι ένας δίμετρος, κούκλος, ζάμπλουτος και πάνω απ’ όλα καλό παιδί που θα σε ερωτευτεί και θα τον ερωτευτείς παράφορα κι όλα καλά. Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να αντικρίσετε την πραγματικότητα;

Κι αναφέρομαι σε μια όμορφη πραγματικότητα, σε μια πραγματικότητα που δυο άνθρωποι αρχικά θα νιώσουν έλξη ο ένας για τον άλλον και σταδιακά θα νιώσουν έρωτα και μετά αγάπη, χωρίς να συμβαίνουν βιαστικές κι εξωπραγματικές καταστάσεις. Σε κάθε ραντεβού θα προστίθεται κι ένας επιπλέον κόκκος έρωτα, μέχρι να φτάσει στο ζενίθ του και να προκύψει η σχέση, τόσο όμορφα και τόσο απλά.

Αν οι άνθρωποι άρχιζαν να αποδέχονται τη ζωή όπως είναι, θα συνειδητοποιούσαν και το πόσο όμορφη κι απλή είναι. Αλλά όχι, επιμένουν διαρκώς να τη δυσκολεύουν και να βασανίζονται σε ό,τι κι αν κάνουν. Μέχρι και τον έρωτα, το πιο όμορφο συναίσθημα του πλανήτη, τον έχουν κάνει κάτι επίπονο κι οδυνηρό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι έτσι. Βέβαια, φυσικά και θα βασανιστείς από αυτόν απ’ τη στιγμή που σφήνωσες στο μυαλό σου ότι έχεις ερωτευτεί κεραυνοβόλα έναν άγνωστο!

Μια τέτοια σχέση είναι καταδικασμένη απ’ την αρχή. Ναι, μπορεί να είναι παθιασμένη, μπορεί να είναι όμορφη, αλλά θα έχει μια άσχημη ημερομηνία λήξης. Και ξέρεις πότε θα έρθει η λήξη;  Όταν γνωριστείτε πραγματικά, όταν χρειαστεί να μιλήσετε, όταν καταλάβετε ότι όλο αυτό δεν το στηρίξατε σε γερά θεμέλια.

Κάποιοι μπορεί βέβαια να μην έχουν θέμα με όλο αυτό, απλώς μια μόνο παράκληση!  Μην το βαφτίζετε όλο αυτό «έρωτα», γιατί προσβάλετε τους πραγματικά ερωτευμένους, τους ανθρώπους που έδωσαν όλη τους την ψυχή για να χτίσουν κάτι όμορφο, το οποίο και να τελειώσει, μόνο με όμορφες αναμνήσεις θα τους έχει γεμίσει.