Πρώτα βρες τα με τη μοναξιά σου και μετά γέμισέ την παρουσίες

Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή σου που τη βιώνεις, τη νιώθεις και νομίζεις πως δε θα τελειώσει ποτέ. Είναι αυτή η απόλυτη μοναξιά, το απόλυτο κενό που σε κατακλύζει και σαν θεριό σου τρώει τα σωθικά. Όχι, δεν είναι αυτή που την έχεις επιλέξει, είναι η απρόβλεπτη, η ξαφνική, η απότομη, που έρχεται και σε χτυπάει σαν κεραυνός εν αιθρία.

Πώς αντιμετωπίζεται άραγε αυτό το τέρας; Σίγουρα όχι επιπόλαια, όχι με το να γεμίσεις τη ζωή σου με ανθρώπους που δε σημαίνουν τίποτα για σένα, απλώς για να νιώσεις καλύτερα. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τη μεγαλώσεις κι άλλο, να την κάνεις ασήκωτη κι ανίκητη. Οφείλεις να την πολεμήσεις μόνος, με όλο το μεγαλείο της ψυχής σου, με όλο το θάρρος που διαθέτεις, με όλη την κρυμμένη δύναμη που υπάρχει μέσα σου. Ναι. θα είναι δύσκολο. Ναι, θα ματώσεις, θα πονέσεις, θα πληγωθείς, αλλά τι θα ήταν η ζωή χωρίς όλες αυτές τις δοκιμασίες; Πώς θα απολαύσεις τα καλά, αν πρώτα δε βουτήξεις στον βούρκο;

Μη φοβηθείς τα βράδια, θα είναι δύσκολα, οι σκέψεις θα σε στοιχειώνουν, τα μάτια θα βουρκώνουν πιο εύκολα, η μοναξιά θα σε αγκαλιάζει πιο σφιχτά, αλλά εσύ να ‘σαι πολεμιστής, να την κοιτάξεις κατάματα και να της πεις πως δεν τη φοβάσαι και να το εννοείς!

Αυτές τις ώρες προσπάθησε να μη βουτάς περισσότερο στην κόλασή σου, χρησιμοποίησέ τις εποικοδομητικά. Πάρε ένα βιβλίο, όποιο να ‘ναι, διάβασέ το, χάσου σε αυτό, ταξίδευσε και θα δεις θα νιώσεις λίγο καλύτερα, θα γίνεις λίγο σοφότερος, λίγο ωριμότερος. Εξάλλου τα βιβλία είναι καταθέσεις ψυχής άλλων ανθρώπων κι η ιστορία τους ίσως μοιάζει με τη δική σου, ίσως βρεις τη λύση στις σελίδες του κι αν μη τι άλλο είναι η μόνη συντροφιά που μπορείς να εκμεταλλευτείς χωρίς τύψεις!

Δεν έχει ημερομηνία λήξης η μοναξιά, μπορεί να κρατήσει λίγο, μπορεί όμως να είναι κι οδυνηρά μεγάλη, είναι ανάγκη να είσαι προετοιμασμένος για σκληρή μάχη, αλλά η νίκη θα είναι πολύ όμορφη! Υπέροχο το συναίσθημα που θα έχεις όταν οι πληγές κλείσουν, όταν θα κοιτάς τις ουλές που άφησαν και θα χαμογελάς, θα θυμάσαι πως κάποτε πολέμησες με νύχια και με δόντια για τη νικήσεις και τελικά τα κατάφερες.

Τότε είναι που θα έρθουν κι οι σωστοί άνθρωποι, τότε θα μπορείς να τους προσφέρεις όλη την αγάπη και την προσοχή που χρειάζονται, θα χτίσεις σχέσεις ζωής, βασισμένες σε πραγματικά αισθήματα κι όχι ψεύτικα. Τα κενά σου θα τα ΄χει καλύψει η μάχη σου, δε θα χρειάζεται να τα καλύψουν τα άτομα αυτά -γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι επίδεσμος για τις δικές σου πληγές. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι επιλογές, οι οποίες θα ομορφύνουν την ήδη όμορφη ζωή σου κι εσύ τη δική τους, γιατί θα δίνεις και θα δίνουν, γιατί αυτό είναι το νόημα.

Εσύ, λοιπόν, που δίνεις μάχη με τη μοναξιά, απομάκρυνε από δίπλα σου τα άτομα που «χρησιμοποιείς» για να καλύψεις τα κενά σου και πάλεψε σαν ήρωας. Είναι άδικο να παίζεις με ψυχές, είναι ανήθικο, είναι επίσης ανούσιο να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου, γιατί ξέρεις πως αυτοί οι άνθρωποι δεν παίζουν κανένα ρόλο στη ζωή σου, αλλά εσύ μπορεί να παίζεις γι’ αυτούς.

Μπορεί να έχεις και μερικούς που όντως τους νοιάζεσαι, πρόσεχε όμως μην τους χάσεις και κυρίως μην τους ζητήσεις να σε βοηθήσουν στο Γολγοθά που ανεβαίνεις –είπαμε, εκεί είσαι μόνος! Καλή τύχη, λοιπόν, πολεμιστές!