Λένε πως με το αλκοόλ δανείζεσαι ευτυχία από το αύριο

Ένα πρωί ρώτησα ένα μεθυσμένο γιατί είχε πιει τόσο πολύ. Ήταν γνωστός μου και γνώριζα ότι η ψυχολογία του δε βρισκόταν και στα καλύτερά της. Στα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να λάβω την απάντησή του, κοίταξα γύρω μου. Μπαρ μισογεμάτο με άτομα ζαλισμένα και ελάχιστα νηφάλια βλέμματα. Οι περισσότεροι κοιτούσαν το ποτό τους και τα χείλη τους σχημάτιζαν στίχους τραγουδιών από τα ηχεία. Κι όμως, χαμογελούσαν.

«Όταν δεν είσαι καλά, με το αλκοόλ δανείζεσαι ευτυχία από το αύριο», πήρα την απάντησή μου. Η απάντηση αυτή σίγουρα θα προβλημάτιζε πολλούς, όσον αφορά την κατανόηση της, αλλά με την κατάλληλη επεξεργασία, συνειδητοποιείς τη σημασία της.

Πάντα με το πρώτο ποτό, ανεξαρτήτως την ψυχολογία σου, ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, λαμβάνεις ένα αίσθημα χαλάρωσης. Σαν να φεύγει από πάνω σου ένα μικρό βάρος. Το αίσθημα αυτό συνήθως σε γοητεύει. Θα πιω άλλο ένα, λες.

Ποτό δεύτερο. Στις περιπτώσεις που αισθάνεσαι πλήρης, σε αυτές που δε χρειάζεσαι το αλκοόλ να διαγράψει προσωρινά κάποια συναισθήματα, η ψυχολογία σου δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες αλλαγές. Αν ανήκεις όμως στην άλλη κατηγορία; Με το δεύτερο ποτό ξεκινάς να παρατηρείς καλύτερα τους ανθρώπους γύρω σου. Οι συζητήσεις που φτάνουν στα αυτιά σου, ξαφνικά σου φαίνονται λίγο πιο ενδιαφέρουσες. Αφήνεις παραδίπλα ένα μικρό μέρος της κακής ψυχολογίας σου και ξεκινάς να συμμετέχεις σε αυτές, έστω και με κάποια νεύματα για αρχή.

Στο επόμενο ποτό θα αρχίσεις να λες την άποψη σου, οι κινήσεις σου θα γίνουν πιο παραστατικές. Παρατηρείς ότι αισθάνεσαι λίγο πιο καλά, λίγο πιο ανάλαφρος. Ό,τι κι αν ήταν αυτό που σε βάραινε προηγουμένως, τώρα φαντάζει λιγάκι πιο μικρό. Όμως ακόμα υπάρχει σε μία μικρή άκρη του μυαλού σου, δε σε αφήνει να χαρείς· να χαμογελάσεις.

Το τέταρτο ποτό όμως θα στο επιτρέψει. Θα σου δώσει τη δύναμη να γελάσεις με ένα αστείο, θα σου δημιουργήσει την ανάγκη να πεις άλλο ένα. Η βραδιά σου θα αρχίσει να κυλάει πιο ευχάριστα κι αργά αλλά σταθερά, θα ξεκινήσεις να αποβάλλεις τα αρνητικά συναισθήματα χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.

Κι όταν χάσεις το μέτρημα; Θα έρθει η στιγμή που θα πιάσεις τον εαυτό σου να αισθάνεται ευτυχισμένος χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Δε θα αναρωτηθείς το γιατί, απλώς θα το απολαύσεις. Θα ξεκινήσεις να μοιράζεις χαμόγελα, πειράγματα, αστεία. Θα συνεχίσεις να πίνεις χωρίς να σε απασχολεί κανένα αρνητικό συναίσθημα, γιατί πιστεύεις ότι σου κάνει καλό.

Φτάνεις σπίτι ζαλισμένος, παραπατώντας πέφτεις στο κρεβάτι και ο ύπνος έρχεται σε δευτερόλεπτα.

Δε γνωρίζεις όμως ότι η φαινομενική ευτυχία που σε διακατείχε, δε γεννιέται από το πουθενά κι αυτό το συνειδητοποιείς την επόμενη ημέρα. Ξυπνάς με ένα έντονο πονοκέφαλο και παραπατάς μέχρι το μπάνιο για να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου.

Σηκώνεις το βλέμμα σου στον καθρέπτη και βλέπεις τα μάτια σου και πάλι θλιμμένα. Η ψυχολογία σου παραμένει πεσμένη, τα αρνητικά συναισθήματα που απέβαλες προσωρινά το προηγούμενο βράδυ, ξεκινούν να κατακλύζουν ένα-ένα και πάλι το μυαλό σου. Δεν μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου έτσι και σκύβεις πάλι το κεφάλι.

Πού πήγε όλη η χαρά και η ενέργεια που είχες; Κάτι λείπει σίγουρα από μέσα σου, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις τι είναι αυτό. Ίσως να είναι το χαμόγελο που χρησιμοποίησες εχθές, αυτό που δανείστηκες από το σήμερα. Μα αν είναι έτσι, σήμερα τι θα κάνεις; Θα αποδεχθείς την κακοκεφιά σου ή θα αποφασίσεις και πάλι να δανειστείς κάτι από το αύριο;