Με το που κλείνεις την πόρτα μετράω αντίστροφα πότε θα σε ξαναδώ

Πέρασαν χρόνια ολόκληρα περιμένοντας τον έρωτα. Τον έρωτα εκείνον, που δεν περιορίζεται σε φανφάρες και μεγάλα λόγια, αλλά εκείνον που τον βλέπεις, τον νιώθεις και σου προκαλεί μια αναστάτωση γλυκιά και ταυτόχρονα καθησυχαστική. Δεν είναι όλοι οι έρωτες το ίδιο. Άλλοι σε παιδεύουν, άλλοι σε κρατάνε ξάγρυπνο τα βράδια, άλλοι σε κάνουν να κλαις. Ο δικός μου έρωτας είναι αλλιώς. Είναι εκείνος, που θέλω να συνεχίσει να υπάρχει, όσο θα υπάρχω κι εγώ.

Μπορεί να μην υπάρχει εκείνος ο έρωτας, που μας έλεγαν παλιά στα παραμύθια. Δεν υπάρχει καμιά μάγισσα ή ξωτικό, που με τα ξόρκια τους θα ζήσεις στον παράδεισο ούτε μια ζωή ονειρική. Υπάρχεις όμως εσύ, που προσπαθείς να κάνεις την κάθε μέρα μου διαφορετική κι ηλιόλουστη. Και τι πιο όμορφο απ’ αυτό;

Κάθε μέρα που κλείνεις την πόρτα πίσω σου, μετράω αντίστροφα την ώρα για να σε ξαναδώ. Με το που φεύγεις, ήδη μου λείπεις. Πολλές φορές έχω σκεφτεί, να ξανανοίξω την πόρτα και να σε φωνάξω πίσω, να σε ξαναφιλήσω. Παιδικό ναι, αλλά αληθινό. Όταν φεύγεις γυρνάω γύρω-γύρω, δίχως να ξέρω τι να κάνω. Προσπαθώ να ετοιμαστώ για τη δουλειά, αλλά το μάτι μου ξεφεύγει σε εκείνη την μπλούζα, που άφησες πάνω στο κρεβάτι κι αυθόρμητα την παίρνω και τη μυρίζω, για να σε νιώσω πάλι κοντά μου.

Τα λεπτά στη δουλειά περνάνε βασανιστικά αργά, λες και κάποιος κολλάει τους δείκτες του ρολογιού. Ο χρόνος μοιάζει να είναι ο χειρότερος εχθρός μου. Λες κι έχει συνωμοτήσει με κάποιον, για να με βασανίσουν. Κοιτάω το ρολόι, για να δω πόση ώρα πέρασε απ’ την τελευταία στιγμή που μιλήσαμε για να σε ξαναπάρω και ν’ ακούσω τη φωνή σου, αλλά και πάλι το ρολόι δε με βοηθά.

Όταν πάλι το βράδυ δε θα συναντηθούμε, εκεί στενοχωριέμαι πολύ. Θέλω να τελειώνω με τις υποχρεώσεις μου και να έρθω μετά να με κλείσεις στην αγκαλιά σου. Προσπαθώ να κάνω πράγματα, που θα αποσπάσουν το μυαλό μου από εσένα και να χαλαρώσω, αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο με σένα. Αν δεν κοιμηθούμε μαζί το βράδυ ασυναίσθητα ξυπνάω και σε ψάχνω. Κοιτάω τη μεριά σου κι ανυπομονώ να έρθει το επόμενο βράδυ, που θα με πάρεις αγκαλιά και θα μου πεις «βολέψου επιτέλους να κοιμηθούμε», θα μου δώσεις ένα φιλί κι εγώ θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος, αφού ξέρω πως θα ξυπνήσω δίπλα σου.

Περιμένω να πάω σπίτι και να σε περιμένω να γυρίσεις. Μικρή λεπτομέρεια τι θα κάνουμε. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να γυρνάω το κεφάλι μου και να σε βλέπω δίπλα μου. Να νιώθω την παρουσία σου μέσα στο χώρο. Να σε βλέπω να μαγειρεύεις, να φτιάχνεις πράγματα, απλώς να χαζεύεις κάτι στην τηλεόραση.

Έτσι είναι. Όταν είσαι ερωτευμένος δε σε νοιάζει τίποτα άλλο. Ο έρωτας είναι απόλυτος κι εγωιστής. Σε κάνει να θες συνέχεια να είσαι με τον άλλο, να είστε αγκαλιά, να μετράτε αναπνοές και καρδιοχτύπια. Αν δεν είναι έτσι, τότε κάτι δεν πάει καλά. Κι αν δε σου έχει τύχει ακόμη κι όλα αυτά σου φαίνονται χαζορομαντικά και γλυκανάλατα, να ‘σαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα σου κλείσει το μάτι.

Και τότε θα αλλάξεις γνώμη.