Λένε πως στις σχέσεις πρέπει ο άλλος να ‘ναι δίπλα σου. Η φυσική του παρουσία πρέπει να γεμίζει το χώρο και το χρόνο σου. Να μπορείς να τον δεις οποιαδήποτε στιγμή, να του τηλεφωνήσεις μεσάνυχτα κι εκείνος να έρθει με την πιτζάμα να σε δει. Ναι, είναι πολύ ωραίο όλο αυτό. Και ρομαντικό θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε.

Στην άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιες σχέσεις, που ο άλλος είναι μακριά. Δεν είναι εκεί δίπλα σου. Δεν μπορείς να τον αγγίξεις όποτε θες, ούτε να σε πάρει μια αγκαλιά μετά από μια δύσκολη μέρα. Αντιθέτως, τον βλέπεις όποτε μπορείτε κι οι δυο, μένεις μετέωρος πολλές ώρες μπροστά απ’ την οθόνη του υπολογιστή και του κινητού μιλώντας μαζί του και μοιράζεστε τα γεγονότα της ζωής σας μέσα από φωτογραφίες, που στέλνετε ο ένας στον άλλον.

Ναι, ο άλλος είναι μακριά. Πολλοί σπεύδουν να πουν και τι σου προσφέρει; Κι εσύ σαν κατηγορούμενος σε δικαστήριο οφείλεις ν’ απολογηθείς για κάτι που ενδεχομένως δε θα το καταλάβουν. Διότι, παρ’ όλη την απόσταση εσύ νιώθεις τον άλλο κοντά σου. Νιώθεις την αγάπη του, τη φροντίδα του, την έννοια του για σένα κι ας παρεμβάλλονται εκατοντάδες χιλιόμετρα ανάμεσά σας. Μπορεί να μην είναι σώμα και πνεύματι κοντά σου, αλλά καμιά φορά και το πνεύμα φτάνει. Μέσα απ’ τη σκέψη του άλλου για σένα, παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις, αποκτάς κίνητρα, βρίσκεις κουράγιο.

Μάλιστα, όταν ο άλλος είναι μακριά θα καταβάλλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια να σου αποδείξει και να σε κάνει να νιώσεις, πως είναι κοντά σου. Ένα απρόσμενο τηλέφωνο, ένα απρογραμμάτιστο ταξίδι κοντά σου, μια γλυκιά κουβέντα φτάνουν για να τον αισθανθείς δίπλα σου. Είναι περίεργο, αλλά νιώθεις πως σε συντροφεύει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου. Είναι η πρώτη σου σκέψη το πρωί και η μοναδική μέσα στη μέρα σου. Ανησυχεί κι εκείνος με τη σειρά του, αν τρως καλά κι αν δουλεύεις υπερβολικά.

Άλλωστε, δεν αρκεί μόνο κάποιος να στέκεται απλώς δίπλα σου. Πολλά ζευγάρια κοιμούνται και ξυπνάνε μαζί, μοιράζονται το ίδιο σπίτι και είναι δυο ξένοι. Άνθρωποι που ξεκίνησαν με καλές προοπτικές, αλλά κάπου τους πήρε η μπάλα. Δε νιώθουν ότι ο σύντροφός τους τους στηρίζει, δε νιώθουν την αγάπη του, δεν έχουν ένα στήριγμα. Μόνοι λοιπόν συνυπάρχουν με κάποιον είτε από αγάπη είτε απλά από συνήθεια.

Και τι πιο σκληρό να νιώθεις μόνος ακόμη κι αν περιτριγυρίζεσαι από άλλους ανθρώπους; Ποιος δεν έχει δει τέτοια ζευγάρια στον περίγυρό του; Ζευγάρια, που ζουν πάνω σε σαθρά θεμέλια, που κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους κι ανέχονται καταστάσεις για χάρη των παιδιών τους ή της ρημάδας της κοινωνίας;

Σε μια σχέση από απόσταση, η όποια μοναξιά που βιώνεις είναι από επιλογή. Περνούν μέρες μοναξιάς, αλλά ξέρεις πως μερικές μέρες, θα νιώσεις πλήρης και γεμάτος, όταν θα είστε μαζί. Μπορεί να σου λένε ότι ουσιαστικά είναι σαν να μην έχεις σχέση, αλλά εσύ έχεις και μάλιστα καλή σε ποιότητα. Όταν βλέπεις τον άλλο μία στο τόσο, όταν δεν υπάρχει τριβή και η ρουτίνα της καθημερινότητας, κάθε συνάντησή σας μοιάζει με γιορτή.

Θα βρείτε κάθε τρόπο να περάσετε δημιουργικά το χρόνο σας, θα κάνετε όσα περισσότερα μπορείτε μαζί, θα είστε λες και είναι οι πρώτες σας διακοπές μαζί.

Σίγουρα μια σχέση από απόσταση δεν είναι, ούτε το πιο εύκολο ούτε το πιο βολικό. Απελπίζεσαι, στενοχωριέσαι, τσακώνεσαι χωρίς λόγο. Αλλά αυτή η σύνδεση που υπάρχει ανάμεσά σας, αυτό το δέσιμο, που δεν το έχεις νιώσει με κανέναν, σε κάνει να μην αντιλαμβάνεσαι την απόσταση σαν πραγματικό εμπόδιο. Τα εμπόδια, εξάλλου, τα βάζουμε μόνοι μας στον εαυτό μας και μόνοι μας μπορούμε, αν θέλουμε, να τα υπερπηδήσουμε.

 

Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου