Μην τα βάζεις με τα θηρία, λένε, θα σε κατασπαράξουν. Αλήθεια λένε. Έλα να σου πω γιατί δεν πρέπει να χάσεις ούτε ένα λεπτό απ’ τη ζωή σου με κάποιον, που ακόμα κι αν ο ίδιος δεν το παραδέχεται, ήταν, είναι και θα είναι πάντα άλλου.

Ξέρω, ζεις με την ελπίδα, πιστεύεις στις δυνάμεις σου, στη γοητεία σου και στα συναισθήματά σου κι έχεις μια σιγουριά ότι θα βγεις νικητής στη μάχη με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Κάποιες φορές αυτό θα γίνει πραγματικότητα μιας κι οι πρώην έχουν κάποιο λόγο που έγιναν παρελθόν κι εκεί θα παραμείνουν. Όλα ιδανικά ως εδώ, υπέροχη ζωή σου εύχομαι.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες φορές -αρκετές δυστυχώς- που τα πράγματα δεν είναι τόσο άπλα. Ο άνθρωπος που εσύ θες, έχει ήδη γνωρίσει τον μοναδικό του και για πολλούς και διάφορους λόγους δεν είναι πια μαζί. Εκεί, καλύτερα να φύγεις με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί -στο λέω- θα χάσεις αυτή τη μάχη με μαθηματική ακρίβεια.

Θα πληγωθείς άσχημα. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου. Θα ξοδέψεις ψυχή, καρδιά, χρόνο κι ουσία και το τέλος είναι δεδομένο. Μπορεί να είσαι απ’ τους τυχερούς που το αντιλαμβάνονται απ’ τις πρώτες μέρες και την κάνουν απλά κι όμορφα αφήνοντας τον άλλον εκεί που ανήκει. Υπάρχει όμως και το κακό σενάριο. Αυτό που όλα βγαίνουν στην επιφάνεια μετά από μήνες ή και μετά από χρόνια.

Κι όμως δε φταίει μόνο ο άλλος, έχεις μερίδιο ευθύνης κι εσύ. Υπάρχουν βασικά σημάδια που μόλις πέσουν στην αντίληψή σου πρέπει να μην εθελοτυφλείς και να βρεις το κουράγιο να το λήξεις επιτόπου. Μην περιμένεις να σε πιάσει ο άλλος και να σου πει «Είμαι κολλημένος με την πρώην μου» ή «Δεν μπορώ να ξεπεράσω τον προηγούμενο σύντροφό μου». Είναι σπάνιο, θέλει θάρρος και δύναμη, όχι να το πει σε εσένα, αλλά να το παραδεχτεί στον ίδιο του το εαυτό.

Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει να το αντιληφθείς μόνος σου. Θα το δεις στα μάτια του άλλου. Δε θα σε κοιτάει με λατρεία. Θα το νιώσεις στη καθημερινότητά σας. Δε θα έχει αρκετό χρόνο για εσάς. Θα το ονομάζει δουλειά, υποχρεώσεις οικογενειακές ή φιλικές, αλλά να ξέρεις θα είναι ότι περνάει δύσκολα μέσα του για κάποιον άλλον άνθρωπο. Θα σου μιλάει απότομα συχνά και δε θα έχει αντοχές να διαχειριστεί τα παράπονά σου για το πόσο σου λείπει. Είναι γιατί δεν του λείπεις εσύ. Δε θα σε κοιτάει στα μάτια συχνά, το βλέμμα του θα τρέχει να βρει αυτόν που ψάχνει ο λογισμός του και θα θεωρεί υπερβολή κι ανούσιο το να θες κάθε βράδυ να λέτε καληνύχτα. Τη λέει αλλού, να το ξέρεις. Ίσως όχι στην πράξη, αλλά από μέσα του τη λέει άλλου.

Αν τώρα γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και διασταυρωθούν οι δρόμοι σας τυχαία -δε στο εύχομαι- με το απωθημένο του συντρόφου σου, θα ζήσεις στιγμές τεράστιας αμηχανίας κι έστω για κλάσματα του δευτερολέπτου θα νιώσεις καρδιές να σταματάνε, ανάσες να κόβονται, βλέμματα να παγώνουν. Είναι η στιγμή που θα καταλάβεις ότι ο τρίτος άνθρωπος σε όλο αυτό είσαι εσύ.

Ό,τι μα ό,τι και να κάνεις, ακόμα κι αν περάσει ο καιρός και σε κάνει να πιστέψεις πως νίκησες, θα έρθει σίγουρα η στιγμή, που όλα θα γκρεμιστούν μπροστά σου σαν ντόμινο. Ακόμα κι αν αντικειμενικά είσαι πιο όμορφος άνθρωπος εξωτερικά κι εσωτερικά, δεν είσαι και δε θα γίνεις εκείνος ο άνθρωπος, ο μοναδικός για τον άλλον. Φύγε όπως είσαι, χωρίς πολλά-πολλά. Φύγε και πήγαινε βρες κι εσύ το άλλο σου μισό. Βρες την ψυχή εκεί έξω που, όπως κι αν τα φέρει η ζωή, θα είσαι ο έρωτας της ζωής του άλλου.

Μην αρκεστείς στα μέτρια. Πήγαινε να δεις πώς είναι να κοιτάς τον άλλον και να λιώνει. Πήγαινε να νιώσεις πώς είναι με μια αγκαλιά σου να του κόβονται τα πόδια απ’ τη λαχτάρα. Πήγαινε να δεις πώς είναι να τρέμει το κορμί του απ’ τον πόθο. Γίνε εσύ ο πιο ξεχωριστός άνθρωπος στη ζωή κάποιου. Μπορεί να μη στο πει ποτέ, εσύ όμως θα το καταλάβεις, στο εγγυώμαι.

Μην προσπαθήσεις να αναμετρηθείς με τα σκοτάδια του άλλου. Δε θα σε αφήσει ποτέ να περπατήσεις στα μονοπάτια του. Εκεί έχει πάει μόνο η αγάπη της ζωής του. Άνιση μάχη που δεν αξίζει καν να τη δώσεις. Όπως λέω κι εγώ: «Αν δεν είμαι η μία σου, δε θα είμαι καμία σου».

Συντάκτης: Μαρία Σοφιανού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη