Λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να νιώσεις έστω και για μια φορά τον έρωτα. Εκείνο το χτυποκάρδι όταν βλέπεις τον άλλον απέναντί σου, εκείνο το τρεμούλιασμα που έχεις όταν σε κοιτά στα μάτια. Τον ηλεκτρισμό που εκπέμπεις όταν σε αγγίζει. Η χαρά που έχεις όταν περπατάς μαζί του, ανεκτίμητη. Η ώρα που περνάς μαζί του, ατελείωτη. Δε θες να τελειώσει ποτέ.

Είναι λοιπόν αυτός ο χρόνος που κάνει την διαφορά σε έναν ερωτευμένο. Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος και το απολαμβάνεις και είναι αμοιβαίο, ο χρόνος κυλά χωρίς να το καταλάβεις. Οι δείκτες του ρολογιού περνάνε σαν αστραπή. Έρχεται όμως η στιγμή που το πρόγραμμά σου γεμίζει. Που δεν έχεις πια εκείνο τον πολύ ελεύθερο χρόνο και νιώθεις πως βρίσκεσαι κάτω υπό την πίεσή του και θες να τα κάνεις όλα.

Εδώ λοιπόν είναι που θα φανεί τι σημαίνει για εσένα ο άλλος. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο ερωτευμένος δημιουργεί χρόνο για τον άλλο, δεν τον ξεκλέβει. Δημιουργείς και εικοστή πέμπτη ώρα αν χρειαστεί για να είσαι με αυτόν που αγαπάς, παρόλο που υπάρχουν μόνο εικοσιτέσσερις. Δε λες δηλαδή «αν πάω σπίτι πιο νωρίς, θα τον πάρω τηλέφωνο». Όχι! Αυτό δεν είναι δημιούργημα χρόνου. Αυτό είναι κλέψιμο χρόνου.

Στον έρωτα και στην αγάπη, ο χρόνος που περνάς με τον άλλον είναι πολύτιμος. Όπως λέει και ο Μικρός Πρίγκιπας «είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό». Σε μικρή ηλικία, προφανώς και θα έβαζες τα γέλια όταν το διάβαζες αυτό. Τώρα όμως; Τώρα καταλαβαίνεις τι πάει να πει αυτό. Γιατί αν είσαι ερωτευμένος θα θέσεις εσύ ο ίδιος κάποιες προτεραιότητες για να φτιάξεις το χρόνο. Γιατί ο έρωτας δε θέλει βιασύνη. Ο έρωτας θέλει χρόνο, πολύτιμο χρόνο, φτιαγμένος από αγάπη και πάθος. Και δε φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι να έχεις χρόνο για αυτόν που αγαπάς.

Εξάλλου ο χρόνος δεν είναι να τον στερείσαι. Γιατί στον έρωτα δε στερείσαι. Αυτό είναι που κάνουν λάθος. Λένε πως στερούνται πράγματα για να είναι με το ταίρι τους. Κάπου το χάσαμε όμως. Τι σημαίνει στερούμαι; Γιατί να στερηθώ κάτι; Έχω ως προτεραιότητά μου να περάσω χρόνο με το ταίρι μου, γιατί να στερηθώ κάτι; Και καταρχάς, γιατί το βλέπω σαν στέρηση;

Επενδύω τον χρόνο μου σε κάτι που αξίζει για εμένα, πως γίνεται να λέω πως στερούμαι από τον ελεύθερό μου χρόνο; Δημιουργώ χώρο και χρόνο για αυτό το ξεχωριστό άτομο. Γιατί ναι, για εμένα είναι ξεχωριστό άτομο.

Δε με νοιάζει πόση ώρα θα είμαι στο αυτοκίνητο, δε με νοιάζει αν βρέχει, δε με νοιάζει η απόσταση. Με νοιάζει μόνο πως στο τέλος της διαδρομής, θα έχω ένα άτομο να με περιμένει. Ένα άτομο δικό μου που αξίζει όλη την προσοχή και το χρόνο μου. Και ο χρόνος μου μαζί με αυτό το άτομο, με κάνει διαφορετικό άτομο. Δεν με νοιάζει αν είναι πέντε, δέκα, είκοσι λεπτά ή λίγες ώρες. Με νοιάζει που ξέρω πως το χρόνο μου, τον αφιέρωσα εκεί που μου είπε η καρδιά μου.

Και όχι, δε στερήθηκα, ούτε ξέκλεψα χρόνο από κάτι.   Απλά «δημιούργησα» χρόνο θέτοντας τις προτεραιότητές μου. Εξάλλου, το άτομο που αγαπάς και θεωρείς άνθρωπό σου, είναι η προτεραιότητά σου η οποία αξίζει όλο σου τον χρόνο.

Γιατί όταν αφιερώνουμε τον χρόνο μας σε κάποιον είναι σαν να δίνουμε ένα κομμάτι της ζωής μας σε αυτόν.

 

Συντάκτης: Μαρία Τσίβικου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή