Κάθε ανάρτηση στο facebook απευθύνεται σ' ένα συγκεκριμένο άτομο

Οι ώρες που περνάμε στο διαδίκτυο καθημερινά είναι πολλές. Τις περισσότερες από αυτές μάλλον περιπλανόμαστε στα διάφορα social media, με κυρίαρχο το facebook, κάνοντας scroll και χαζεύοντας τις αναρτήσεις των φίλων μας και γενικότερα όσων ατόμων ακολουθούμε.

Μερικές φορές όμως παρακολουθούμε το προφίλ κάποιων, τους οποίους δεν ακολουθούμε φανερά. Μας τρώει να μαθαίνουμε τα νέα τους, αλλά δε θέλουμε να το γνωρίζουν οι ίδιοι, ούτε και κανείς άλλος. Έτσι κρυφοκοιτάζουμε όσα αναρτούν δημόσια και μένουμε ενήμεροι.

Κάποιες φορές πάλι οι φίλοι μας μάς ταγκάρουν με ετικέτα στις αναρτήσεις τους και από κάτω τους πλημμυρίζουμε με σχόλια. Αυτός είναι ο ιντερνετικός τρόπος να κρατάμε επαφή, να ερχόμαστε κοντά και να νιώθουμε οικεία.

Γενικότερα το facebook είναι ένας εικονικός τόπος συνάντησης, όπου ανταλλάσσουμε απόψεις, μοιραζόμαστε τα νέα μας ή δηλώνουμε όσα νιώθουμε και κάνουμε. Πέρα απ’ τις στιγμές που επιδεικνύουμε πόσο ωραία περνάμε ή πόσο γαμάτοι είμαστε, υπάρχουν κι εκείνες οι δημοσιεύσεις που γίνονται με σκοπό να πετάξουμε κάποια σπόντα σ’ ένα συγκεκριμένο άτομο.

Διότι αν εξαιρέσουμε τις δημοσιεύσεις που γίνονται σ’ ένα γενικό πλαίσιο, η κάθε ξεχωριστή ανάρτηση, πραγματοποιείται για να στείλει μήνυμα σ’ έναν συγκεκριμένο παραλήπτη. Η κάθε ανάρτησή μας απευθύνεται σαφώς σ’ ένα πολύ συγκεκριμένο άτομο.

Μπορεί η σπόντα να είναι ξεκάθαρη, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω, κατά τις οποίες προσθέτουμε τους φίλους μας με ετικέτα, όμως τις περισσότερες φορές αναρτούμε σχόλια, τα οποία απλώς ελπίζουμε να διαβαστούν απ’ το σωστό άτομο.

Υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνες που η σπόντα πετιέται σε φίλο ή πετάμε μπηχτές σε συνάδελφο ή στο αφεντικό που μας έχει ρουφήξει το αίμα, αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο παραλήπτης είναι κάποιος με τον οποίο συνδεόμαστε -ή θα θέλαμε να συνδεόμαστε- ερωτικά. Γιατί τι είναι αυτό που μας τσουρουφλίζει αν δεν είναι η κατάσταση της ερωτικής μας ζωή; Τίποτε δε μας απασχολεί και δε μας κινητοποιεί περισσότερο απ’ το πάθος μας για κάποιον.

Δυστυχώς υπάρχει το ενδεχόμενο να μη μάθουμε ποτέ αν ο στόχος επετεύχθη και το μήνυμά μας έφτασε στον παραλήπτη του, αλλά οι πιθανότητες να συμβεί είναι μεγάλες, αφού όλο και θα πέσει πάνω του σε κάποιο απ’ τα διαδικτυακά του ταξίδια. Το πιθανότερο είναι να καταλάβει ότι το καρφί προοριζόταν γι’ αυτόν, να τσιμπήσει και-εκτός κι αν ο εγωισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό του- να χτυπήσει ειδοποίηση για εισερχόμενο.

Εκεί αποφασίζουμε αν θα προδοθούμε ή θα κάνουμε την κινέζα πάπια Πεκίνου και θα υποκριθούμε ότι δε θέλαμε να πούμε τίποτε περισσότερο απ’ όσα γράψαμε στη σελίδα μας. Κι ας ήταν η ανάρτησή μας γεμάτη υπονοούμενα για σκάρτους ανθρώπους και συμπεριφορές που δε μας αξίζουν.

Το καλύτερο βέβαια είναι όταν θέλουμε να πείσουμε τον άλλο ότι περνάμε πολύ καλύτερα μόνοι μας και βομβαρδίζουμε τον τοίχο μας με φωτογραφίες στις οποίες απεικονιζόμαστε αγκαλιά με φίλους και υποψήφιους εραστές, γεμάτοι χαμόγελα και ξέφρενη διάθεση. Τότε αφήνουμε το μικρό τερατάκι της ζήλιας να σύρει το χορό και περιμένουμε αντίδραση. Γιατί ακόμη κι αν το πρόσωπο δε δει τις φωτογραφίες, θα υπάρχει πάντα ένας καλοθελητής φίλος του που θα του προλάβει τα μαντάτα.

Αλλά ας μην είμαστε συνεχώς εριστικοί. Ίσως η ανάρτησή μας να αφορά κάτι πολύ γλυκό κι όχι αυτό το ποταπό υποκείμενο που μας πλήγωσε κι αρνήθηκε τον έρωτά μας. Ίσως ν’ απευθύνεται στον άνθρωπο που είναι δίπλα μας και μας κάνει να χαμογελάμε. Γιατί ένα «ευχαριστώ» γεμάτο με ειλικρινή αισθήματα ευγνωμοσύνης και μια εκδήλωση αγάπης αξίζει να φτάσουν στον προορισμό τους με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμη και μέσω κοινωνικού δικτύου.

Με τη διάσταση που έχει πάρει η χρήση των social media στη ζωή μας το σίγουρο είναι ότι αν έχουμε την ακριβή απεύθυνση κι ο άλλος κουβαλάει τη μυγούλα του, η δουλειά θα γίνει και το κρυμμένο μήνυμα θα βρει το δρόμο για να παραληφθεί από το σωστό άτομο.