Δεν είμαι άνθρωπος που θα μπορούσε αβίαστα να διαχειριστεί κανείς. Δεν αντέχομαι εύκολα και σε στιγμές είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργώ, πώς σκέφτομαι και γιατί κάνω όσα κάνω. Με λες αντιδραστική, με λες αλλοπρόσαλλη, με λες ακόμη και σταρχιδίστρια. Με λες ανώριμη σε πολλούς τομείς και απροσάρμοστη σε άλλους τόσους. Με λες κάπου νάρκισσο μα κι ανασφαλή σε ό,τι σχετίζεται με συναισθηματικά. Με λες αυτά κι άλλα τόσα που δε θα ευχόσουν ποτέ να έχεις στη ζωή σου. Κι όλα όσα σου λέω είναι όσα είμαι ή όλα όσα φαίνομαι είτε είμαι είτε όχι.

Θα σου πω όμως τώρα πού διαφέρεις εσύ από όλους τους υπόλοιπους. Δε με διαχειρίζεσαι, μάτια μου, με νιώθεις. Προσπαθείς πρώτα να με κατανοήσεις κι αν ακόμη δεν τα καταφέρεις με αγαπάς γι’ αυτό που είμαι ψάχνοντας πάντα τις αιτίες πίσω απ’ το φαίνεσθαι. Για σένα το να είσαι δίπλα μου δεν ταυτίζεται με διαχείριση αλλά με φροντίδα. Με νοιάζεσαι. Κι εγώ, αγάπη μου, όλα όσα αισθάνεσαι και κάνεις για μένα τα βιώνω με τον πιο έντονο και καθοριστικό τρόπο που θα μπορούσα να επηρεαστώ από άνθρωπο.

Συνήθως δεν το αφήνω να συμβεί. Συνήθως δε συμβαίνει. Καμιά φορά ακόμη κι από αντίδραση δεν αφήνω κανέναν να μου δώσει συμβουλές ή να μου κάνει υποδείξεις έστω κι αν ξέρω μέσα μου ότι είναι για το καλό μου. Όμως στα δικά σου μάτια καθρεφτίζεται ο πιο ειλικρινής αυθορμητισμός εκείνου που σε έχει επιλέξει με τα στραβά και τ’ ανάποδά σου και θέλει να σε δει ευτυχισμένο δίπλα του. Γι’ αυτό από εσένα δέχομαι κι ίσως καμιά φορά επιδιώκω κιόλας να επηρεαστώ. Εσένα θα θελήσω να σε πάρω την πιο μεγάλη αγκαλιά στο άκουσμα μιας προτροπής σου γιατί νιώθω πως στόχος σου δεν είναι να με αλλάξεις ή να με πλάσεις αλλά να με δεις ευτυχισμένη με βάση όλα όσα ήδη ξέρεις ότι κρύβω μέσα μου.

Έχεις ακούσει εκείνη τη χιλιοφορεμένη φράση που λένε μεταξύ τους οι ερωτευμένοι; «Με κάνεις να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος», λοιπόν. Μόνο που εγώ θέλω να σου αναλύσω τι βλέπουν τα δικά μου μάτια σε αυτήν την πρόταση. Η λέξη κλειδί είναι το «θέλω». Γιατί εσύ μόνο κατάφερες να με κάνεις να καταλάβω πως στις δικές μου δυνάμεις πιστεύεις κι αυτές θα ήθελες να δεις να εκμεταλλεύομαι στο έπακρο.

Δε μου είπες ποτέ να γίνω κάτι που δεν είμαι, πάντα μου λες με τον τρόπο σου να γίνω αυτό που είμαι και να φτάσω ως εκεί που μπορώ. Εγώ. Με τα δικά μου χαρακτηριστικά με τις δικές μου δυνατότητες με τα δικά μου στραβά που όσο και να σε εκνευρίζουν τα έχεις αγκαλιάσει περισσότερο κι από εμένα την ίδια.

Η λέξη κλειδί λοιπόν στην παραπάνω πρόταση είναι όντως το «θέλω». Γιατί όταν ένας άνθρωπος στέκεται δίπλα σου περήφανος ακόμη και για τα ελαττώματά σου σε κάνει να θέλεις εσύ ο ίδιος να χτίσεις έναν βελτιωμένο εαυτό για να μπορείς με τη σειρά σου να στέκεσαι επάξια κοντά του. Για να μπορείς να λες ότι τιμάς αυτόν που σε διάλεξε για όσα ούτε εσύ ο ίδιος δε θα σε άντεχες. Για να δεις κάποια στιγμή στα μάτια του τη χαρά και τη λαχτάρα εκείνου που σε αγαπάει και σε βλέπει να πετυχαίνεις σε κάτι που ήθελες πολύ. Για να τον ακούσεις να σε επιβραβεύει αυτός, που ανήκει στους ελάχιστους των οποίων η επιβράβευση σημαίνει για σένα κάτι.

Με κάνεις να θέλω να προσπαθήσω. Κι αν ακόμη δεν τα καταφέρω στο τέλος θα ξέρω πως εσύ δεν παρέβλεψες τις προθέσεις μου περιμένοντας μόνο το αποτέλεσμα αλλά τις εκτίμησες και τις αναγνώρισες γιατί αυτό που επιθυμείς είναι να ξέρεις πως δεν επαναπαύομαι. Όχι επειδή κι επαναπαυμένη δε θα με ήθελες. Αλλά επειδή πιστεύεις πως δεν το αξίζω και πως ούτε εγώ θα επέλεγα τελικά κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου.

Γι’ αυτό με κάνεις να θέλω να παλεύω για πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δε θα έμπαινα στη διαδικασία καν να σκεφτώ. Γι’ αυτό με κάνεις να θέλω να φροντίζω τον εαυτό μου γιατί κάνοντας κάτι τέτοιο νιώθω ότι φροντίζω την ίδια την αγάπη σου για μένα. Δε μου επιβάλλεσαι και δε με κατακρίνεις. Θέλεις εμένα και θέλεις να είμαι καλά. Αυτό είναι που με κάνει να -σε- θέλω.

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη