Θυμάσαι το παραμύθι με τη Σταχτοπούτα, όπου μόλις το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα λύνονταν τα μάγια; Ώρα να μάθεις και το παραμύθι του μεταμεσονύχτιου εραστή, όπου τα μάγια γίνονται μόνο μετά τα μεσάνυχτα.

Τότε το φλερτ σου μεταμορφώνεται μαγικά από «Μαρία της σιωπής» στον «Ερωτόκριτο» κι είναι ικανό να σου τραγουδήσει και τα πιο όμορφα τραγούδια. Πρώτο και καλύτερο το «ένα σπίτι καίγεται»!

Επί του έργου, λοιπόν, έχεις φορέσει τις πιτζαμούλες σου και περνάς ένα ακόμη ξέφρενο βράδυ κάτω απ’ τα ζεστά σκεπάσματα, παρακολουθώντας αδιάφορα ό,τι κάτσει στο ζάπινγκ, περιμένοντας καρτερικά να σε πάρει ο ύπνος -γιατί το γκομενάκι αποκλείεται, στον ήλιο μοίρα δεν έχουμε. Κάπου μέσα σε αυτό το ειδυλλιακό σενάριο, θαύμα χωριανοί! Αρχίζει να δονείται το κινητό κι η ύπαρξή σου ολάκερη.

Το μεγαλείο του θράσους και της αγένειας. Κανένας σεβασμός στον μεγαλύτερο εραστή των εποχών, τον ύπνο. Κανένας σεβασμός στο πρόγραμμά σου γενικότερα. Δεν πα’ να πρέπει να ξυπνήσεις εσύ την επόμενη μέρα αξημέρωτα, πρέπει σε αυτό το –για μέρες πολυπόθητο– μήνυμα να ανταποκριθείς κι άμα λάχει να διακτινιστείς, αφού του έλειψες, μωρέ.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δε θα προσπαθήσει καν να σε καλοπιάσει με γλυκόλογα για να σε πείσει ότι αξίζει τον χρόνο σου, γιατί αυτό το θεωρεί δεδομένο. Κι εδώ που τα λέμε, δεν έχει σημασία το τι μήνυμα θα στείλει, αλλά γιατί δεν το έστειλε τη στιγμή που θα έπρεπε σύμφωνα με τα δεδομένα κάθε –συμφιλιωμένου με τον χρόνο– ανθρώπου.

Πρώτη σκέψη, ενώ ψάχνεις ήδη μανιωδώς τι να φορέσεις, μα φυσικά να πας. Δεκτό, μονάχα αν η ανάγκη σου για ένα ποτό και μία βραδιά ηδονής υπερέχει έναντι όλων των υπολοίπων αναγκών σου, αφού προφανώς μόνο αυτές τις δύο ανάγκες έχει τον χρόνο και τη διάθεση να καλύψει.

Εμπρός, λοιπόν! Τον δρόμο τον έμαθες πια απ’ έξω κι ανακατωτά. Ιδίως αυτόν της επιστροφής, κατά τον οποίο σχεδόν σέρνεσαι, ενώ αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που εντέλει έλειψε περισσότερο; Η παρουσία σου στον χώρο αυτού του ανθρώπου ή το δέρμα σου επάνω στο δικό του;

Βρε, αν δεν ήθελε να λείπεις, δε θα έλειπες. Τουτέστιν, δεν του λείπεις. Και στην τελική πώς γίνεται να του λείπεις όταν προσπαθείς μάταια με ένα σωρό μηνύματα να επιβάλεις την εικονική παρουσία σου κι η μοναδική απάντηση που παίρνεις είναι ένα «πού είσαι;» στις τρεις το πρωί.

Καμία άλλη ώρα της ημέρας δεν είναι για εσάς και για ένα ανθρώπινο δείπνο, στο οποίο μάλιστα θα είχατε και μία ουσιώδη επικοινωνία. Θα μου πεις, μπορεί να μην είναι λάτρης του φαγητού, αλλά του ποτού, γι’ αυτό και το συνιστά κατ’ εξακολούθηση. Μάλλον και του κρεβατιού, για να καταλήγετε πάντοτε εκεί, αλλά βέβαια αυτού και ποιος δεν είναι λάτρης;

Φαντασιώνεσαι ήδη την επόμενη μέρα στον καφέ έκτακτης ανάγκης με φίλους, όπου θα πας περιχαρής για να τους ανακοινώσεις πως ναι! Πάνω που εσύ δεν έβλεπες μπροστά σου από τη νύστα, έλειψες στο μωράκι σου στα καλά καθούμενα, ενώ τα έπινε ακούγοντας καψουροτράγουδα για πάρτη σου.

Σοβαρέψου και κρύψε τη νικητήρια σημαία που ετοιμάζεσαι να υψώσεις, γιατί γελάν’ ακόμη κι οι πέτρες. Δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να σε κολακεύει και να σε κάνει να κορδώνεσαι, αλλά να οριοθετεί αυστηρά τις προθέσεις της άλλης πλευράς.

Μην μπερδεύεσαι αφήνοντας τον εαυτό σου να πιστεύει πως εννοείται και σε γουστάρει ανεπανόρθωτα ο άτιμος αποστολέας που σε ψάχνει μες στη νύχτα. Δεν είναι αυτό που νομίζεις, είναι αυτό που είναι. Επιλογή από ποτό ή επιλογή για ποτό, το ίδιο και το αυτό.

Σημασία δεν έχει το γιατί έστειλε μες στη μαύρη νύχτα, αλλά το γιατί δεν το έκανε μέσα σε όλη την υπόλοιπη ημέρα. Οπότε άσε το κινητό κάτω και φόρα αμέσως τον εγωισμό σου κορώνα στο κεφάλι σου. Κανένας δε γεννήθηκε μόνο για τα βράδια κι ας είναι αυτό που η πλειονότητα έχει σε απόθεμα να δώσει. Άπαξ και χωρέσεις αυτό στο κεφαλάκι σου, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσεις ματάκια και να απολαύσεις τον ύπνο σου κι αυτήν τη φορά όχι αυτόν του δικαίου!

Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου σέβεσαι και τον χρόνο σου. Τόσο κοστολογείς εσύ την παρουσία σου στη ζωή κάποιου; Με λίγα αναθεματισμένα λεπτά ηδονής; Κι αυτά όχι σε κάποιον φυσιολογικό εραστή, αλλά σε έναν εραστή φάντασμα, που σε στοιχειώνει μονάχα τις νύχτες κι εξατμίζεται όταν εμφανιστούν οι πρώτες ηλιαχτίδες.

Μπορείς να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου μονάχα για να επιτρέψεις στο ευλογημένο, κι ενίοτε καταραμένο, «διαβάστηκε» να ξεχρεώσει κάθε σου αϋπνία. Και προς Θεού, μακριά από απαντήσεις μαγκιάς και τύπου «κάνε μας τη χάρη». Το πιθανότερο είναι να μην ιδρώσει το αφτάκι και να μην πάρεις καμία απάντηση.

Αν έχεις κότσια σε περίσσεια, μη διαβάσεις καν το μήνυμα. Απλώς απενεργοποίησε το τηλέφωνο, ούτως ώστε να εκτιμήσει και τη φωνούλα σου στο πρώτο «η κλήση σας προωθείται».

Όταν κάποιος δε βρίσκει χρόνο να σε σκεφτεί ολόκληρη ημέρα, απλώς δε γούσταρε να το κάνει. Δικαιολογίες του τύπου «πολλή δουλειά», «δεν πρόλαβα» κι όλα τα συναφή, καταρρίπτονται μόλις τσεκάρεις σε ποια πίστα του Candy crush βρίσκεται.

Δε χρειάζεσαι έναν άνθρωπο που δεν του λείπει η παρουσία σου στην καθημερινότητά του, αλλά στο κρεβάτι του. Δε χρειάζεσαι έναν άνθρωπο που να ξέρει μόνο πώς πίνεις το ποτό σου κι όχι πώς πίνεις τον καφέ σου. Ό,τι δε λύνεται κόβεται κι ό,τι δε δίνεται μην το ζητάς.

Και μιας και πιάσαμε τα παραμύθια, να προτιμάς την Πεντάμορφη και το τέρας. Τουλάχιστον αυτός αν κι εξαρχής δηλωμένος τέρας, μεταμορφώθηκε εντέλει σε πρίγκιπα -κι όχι μονάχα για ένα βράδυ. Εύγε!

 

 

Συντάκτης: Σοφία Μιχοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη