Μοναδικοί οι άνθρωποι, μοναδικές κι οι σχέσεις μας. Ξεχωριστά είναι τα στοιχεία που ελκύουν έναν άνθρωπο κοντά σε έναν άλλο και στη δική μου την περίπτωση είναι πολύ συγκεκριμένα, είναι μπροστά μου κι είναι παρόντα, κάθε μα κάθε φορά που αντικρίζω τα μάτια σου.

Η ερώτηση, λοιπόν, που κάνω εδώ και καιρό στον εαυτό μου είναι μία κι είναι η εξής: Γιατί το αρνείσαι; Ή μάλλον, γιατί αρνείσαι να το δοκιμάσεις; Όσον αφορά σε σένα, μ’ αρέσει πολύ ο τρόπος που χορεύεις. Ο τρόπος που εκφράζεσαι μέσα απ’ τις κινήσεις σου, η ψυχή που δίνεις σ’ αυτό. Μ’ αρέσει ο τρόπος που ντύνεσαι, μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου είτε σγουρά είτε ίσια, μ’ αρέσει ο τρόπος που κοιτάς, ο τρόπος που χάνεσαι πολλές φορές στις σκέψεις σου.

Μ’ αρέσει αυτή η περίεργη γκριμάτσα που κάνεις όταν πω κάτι αστείο που όμως χτυπάει φλέβα, κάποτε σου είπα ότι μου θυμίζεις τον πρώην μου, αλλά όχι, δεν είμαι σίγουρη ποιον μου θυμίζει. Πάντως είναι εξαιρετικά οικεία η αίσθηση κι η εικόνα.

Με γοητεύει το μυαλό σου, ο τρόπος που σκέφτεσαι, ο ιδιαίτερος και μοναδικός τρόπος που αντιδράς. Με γοητεύει το διαφορετικό πάνω σου, το απαγορευμένο. Το γεγονός ότι αν θες στ’ αλήθεια κάτι, πραγματικά δε γνωρίζεις από όρια προκειμένου να το αποκτήσεις. Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η εντύπωση που μου δίνεις και θεωρώ πως είναι μικρές οι πιθανότητες να πέφτω έξω σε αυτή μου την εκτίμηση.

Μπαίνεις μέσα στο μυαλό μου και πολλές φορές μένεις εκεί, δε θέλω να διώξω τη σκέψη σου. Τώρα που μπορώ θα το ζήσω. «Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»∙ κι όλη αυτή η καθημερινότητα για μένα είναι πολύ προσφιλής, ίσως μέρος της γοητείας να είναι το γεγονός ότι δεν ξέρω για πόσο είναι κι αν ακόμα θα τελειώσει ποτέ.

Ξέρω ότι σε απασχολούν πολλά, ειλικρινά εύχομαι να μπορούσα να βοηθήσω. Ή να με άφηνες να σε βοηθήσω. Είσαι πολύ περήφανος κι αξιοπρεπής, το βλέπω αυτό και το σέβομαι. Δε θέλω να κάνω ή να πω κάτι που θα σε προσβάλλει με τον οποιονδήποτε τρόπο, είτε πρόκειται για το μέλλον σου, τις επιλογές σου είτε πρόκειται για τη μεταξύ μας σχέση. Εγώ σίγουρα δεν είμαι έτοιμη, για να είμαι ειλικρινής αμφιβάλλω κι ότι θα γίνω ποτέ έτοιμη για οποιαδήποτε άλλη τροπή στη σχέση μας πέρα απ’ την υπάρχουσα.

Σίγουρα, δεν ακυρώνω το ενδεχόμενο και ταυτόχρονα θέλω να είμαι απολύτως διακριτική, ίσως μέχρι να παρουσιαστεί μια χτυπητή ευκαιρία για κάτι διαφορετικό. Η ερώτηση, λοιπόν, παραμένει: Γιατί το αρνείσαι;  Ή μάλλον, γιατί αρνείσαι να το δοκιμάσεις;

Στην αρχή το ένιωθα ότι συγκρατιέσαι απέναντί μου. Ειδικά όταν έπινες κι ήμασταν έξω οι δυο μας, σε ένιωθα πολύ κοντά. Είναι ήδη δύο οι φορές που με έχεις προτρέψει να κάνω αυτό που αισθάνομαι, να ρισκάρω να το διεκδικήσω. Ήδη δύο οι φορές που μου έχεις πει ότι έχεις καταλάβει τι παίζει.

Δέχομαι ότι σε απασχολούν πολύ οι σκέψεις σου και τα θέματα που αντιμετωπίζεις και παλεύεις να λύσεις. Δε θέλω να σε πιέσω. Θέλω να μου δείξεις το δρόμο, γι’ αυτό σε επέλεξα εξ αρχής. Αυτό με τράβηξε πάνω σου, μπορείς να με οδηγήσεις σε μέρη, εμπειρίες και συναισθήματα που δεν έχω βιώσει ποτέ ξανά.

Το θέλω, αλήθεια. Θέλω να έρθεις κοντά, να με διεκδικήσεις. Με έχεις ήδη κερδίσει. Σε θέλω. Φίλησέ με. Με ταξιδεύεις.

Συντάκτης: Αγγελική Σαρταμπάκου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη