Έτσι σου λένε. Έτσι θα σου πω κι εγώ. Αν είναι να παλέψεις, να ιδρώσεις, να μην υπάρχει πια μαγεία σ’ αυτό που νιώθεις, να χάσεις τον εαυτό σου και μετά να προσπαθείς να τον ανακτήσεις μέσω του άλλου, ποιο το νόημα της αγάπης; Θα είναι μια μάχη επικράτησης του εγωισμού σου έναντι του άλλου. Ο σωστός άνθρωπος είναι εκείνος που θα ‘ρθει ήρεμα στη ζωή σου, λες κι ήταν ανέκαθεν εκεί, λες και σε ξέρει χρόνια, λες κι οι ζωές σας ήταν κάποια στιγμή να ενωθούν χωρίς πολλά-πολλά.
Θα τον αναγνωρίσεις απ’ το συναίσθημα χαράς που θα σου προκαλεί. Είναι εκείνη η αίσθηση ανακούφισης και συνάμα οικειότητας, που σου δημιουργείται όταν σου μιλάει, κι οι λέξεις που σου λέει είναι ακριβώς αυτές που ήθελες ν’ ακούσεις εκείνη τη στιγμή.
Ο σωστός άνθρωπος για σένα δε θα χρειαστεί διεκδίκηση. Δε θα σε βάλει στη διαδικασία να τρέξεις, να σκέφτεσαι για ώρες τι να στείλεις, να ξημεροβραδιάζεσαι στα μέρη που συχνάζει, να πηγαίνεις στο γυμναστήριο που είναι γραμμένος, να κανονίζεις να πας διακοπές στο νησί του για να τον πετύχεις, να τον ταράζεις στα «Σε θέλω», «Μου λείπεις», «Είσαι σημαντικός για μένα», «Μακάρι να σε ‘βλεπα, έστω για λίγο». Θα τα πεις κι αυτά, όταν πρέπει, κι αν κι εκείνος σου δώσει το δικαίωμα να τα πεις.
Πολλές φορές η επιθυμία μας για κάποιον είναι τόσο σφοδρή και έντονη, που εθελοτυφλούμε μπροστά στην αδιαφορία του άλλου ή ακόμη και στη σιωπή του. Ο άνθρωπος που είναι για σένα είναι προφανώς εκείνος που σε θέλει. Η αμοιβαιότητα είναι το πρώτο που πρέπει να σε ενδιαφέρει. Μετά έρχονται και τα υπόλοιπα.
Εκείνος που σε θέλει, λοιπόν, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει στην αμφιβολία. Θα στο δείξει. Ίσως όχι με τον τρόπο που εκφράζεσαι εσύ, αλλά θα το δεις και κυρίως θα το νιώσεις. Θα είναι πάντα εκεί για σένα, θα σου φτιάχνει κι εκείνος τη μέρα, όχι μόνο εσύ τη δική του, θα γίνεται συχνά ο λόγος να χαμογελάς κι οι δικές του καλημέρες και καληνύχτες θα γεμίζουν τα ίνμποξ σου και τ’ αυτιά σου.
Θα είναι κάποιος που θα είναι ευτυχής που σε γνώρισε, γιατί του άλλαξες όλη την κοσμοθεωρία του. Συνήθως, οι άνθρωποι αυτοί είναι ευγνώμονες στη μοίρα που μπήκες στη ζωή τους και δε χρειάζεται να διεκδικήσεις μια θέση στη ζωή τους, αλλά μόνοι σου κάνουν χώρο για να μπεις.
Είναι περήφανοι για σένα και χαίρονται για τον τρόπο που σκέφτεσαι και λειτουργείς. Δεν ντρέπονται να σε συστήσουν στην παρέα τους, γιατί απ’ τη στιγμή που νιώθουν εκείνοι άνετα μαζί σου, θα νιώσουν και οι φίλοι τους. Το πιο σημαντικό είναι ότι σε εμπιστεύονται και σου ανοίγουν μια πόρτα στη ζωή τους. Κάνουν τη δική σου ζωή εύκολη και εκφράζουν τα συναισθήματά τους απλά και ξεκάθαρα. Η έλλειψη ασυνεννοησίας και παρερμηνειών, δε θα έπρεπε να σε προβληματίζει, αντίθετα θα έπρεπε να χαίρεσαι που δεν είναι όπως οι σχέσεις του παρελθόντος.
Μερικές στιγμές βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Και το δάσος σε μια ερωτική σχέση είναι η προοπτική. Δεν έχουμε προοπτική με ανθρώπους που δε βλέπουν τι είμαστε και τι αξίζουμε. Δεν έχουμε προοπτική με ανθρώπους που ψάχνουν κάτι άλλο απ’ αυτό που πρεσβεύουμε. Δεν έχουμε προοπτική με εκείνους που δε μας διεκδικούν, όπως διεκδικούμε εμείς την παρουσία τους στη ζωή μας. Έχουμε προοπτική μόνο μ’ όσους δε χρειάζεται να διεκδικήσουμε, ούτε χώρο ούτε χρόνο απ’ τη ζωή τους, αλλά μας τον χαρίζουν οικειοθελώς.
Δεν υπάρχει σωστός και λάθος άνθρωπος. Υπάρχει ο άνθρωπος που σε νοιάζεται και σ’ αγαπά κι εκείνος που απλώς επιβεβαιώνεται με τη διεκδίκησή σου. Αν θέλεις έναν άνθρωπο κοντά σου, που ν’ αξίζει τον κόπο, να σου δίνει χωρίς να ζητάς, να κάνει τα πάντα για να είσαι χαρούμενος και να σκέφτεται εσένα περισσότερο απ’ τον ίδιο, μόλις τον βρήκες. Το θέμα είναι να μπορείς να τον δεις!
Κι αυτό δεν είναι λίγο. Γιατί η ευτυχία περνά από δίπλα μας, αλλά δεν την προσέχουμε. Κι ύστερα λέμε πως φταίνε οι λάθος άνθρωποι. Μάλλον οι λάθος μας επιλογές φταίνε κι είμαστε τόσο δειλοί ώρες-ώρες, για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
