Δημιουργούμε σχέσεις∙ σχέσεις πάθους, σχέσεις αγάπης, σχέσεις χλιαρής συντροφικότητας μα και ψυχικής ηρεμίας. Σχέσεις εξαρχής προβλέψιμες κι άλλες που μας εκπλήσσουν, άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δυσάρεστα.

Κάθε φορά που γνωρίζουμε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό και το ενσωματώνουμε στη ζωή μας, ανακαλύπτουμε νέα πράγματα για τους άλλους αλλά και για μας, αποκτάμε γνώσεις κι εμπειρίες που δεν είχαμε στην προηγούμενη σχέση. Όλα αυτά τα βιώματα πότε μας τραβούν μπροστά και πότε πίσω, καθώς κάποτε είναι περισσότερα τα θετικά και κάποτε τα αρνητικά στοιχεία που παίρνουμε απ’ τον εκάστοτε άνθρωπό μας.

Σίγουρα, όμως, κάθε τέλος μιας σχέσης σου δίνει κάτι, κι αυτό το «κάτι» είναι ένα μάθημα. Ένα μάθημα που θα το πάρεις μαζί σου στην επόμενη αρχή σου. Δεν απορρίπτεις αυτό το δίδαγμα, ακόμα κι αν ήρθε με τον δύσκολο τρόπο, μέσα από απογοητεύσεις. Αναλύεις, συγκρίνεις κι ανακαλύπτεις νέα «θέλω», «πρέπει» και «μη».

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται σε αυτή τη ζωή, λένε. Για κάποιο λόγο θα αποχαιρετήσεις τον άνθρωπο με τον οποίο συμπορεύτηκες καιρό και για κάποιο λόγο θα καλωσορίσεις ένα νέο πρόσωπο. Κι όσο κι αν νομίζουμε πως τα ελέγχουμε όλα, συνήθως στα θέματα του έρωτα αφήνουμε τις συνθήκες και τις καταστάσεις να συμβούν από μόνες τους. Εξάλλου, πάντα υπάρχει σχέδιο.

Επιλέγοντας, όμως, με ποιον θέλουμε να προχωρήσουμε παρακάτω, ώστε να δημιουργηθεί μια σχέση, κι αυτόματα αντιλαμβανόμαστε ότι κι ο άλλος επέλεξε εμάς για να ζήσει κάτι δυνατό. Αυτό το δυνατό, όμως, για να αξίζει δεν πρέπει να σταματά στο «σε θέλω γι’ αυτό που είσαι, όπως είσαι» και να αγκαλιάζει τη στασιμότητα με το πρόσχημα της αποδοχής. Αυτό το δυνατό χρειάζεται γερές βάσεις εξαρχής και καθημερινή βελτίωση του εαυτού μας αλλά και του άλλου, ώστε να εξελίσσεται παράλληλα και το «μαζί». Μια ζωή που διαρκώς θα προοδεύει, όχι μόνο στον ερωτικό τομέα αλλά και στον επαγγελματικό, τον πνευματικό. Μια γενική και σταθερή πορεία εξέλιξης.

Συνυπάρχουμε, συζούμε, μοιραζόμαστε με κάποιον την καθημερινότητά μας. Περνάμε χρόνο, χαρές και ζόρια μαζί. Ο σύντροφός μας νοιάζεται για την ψυχολογία μας, την υγεία μας, την εμφάνισή μας, τη δουλειά μας, τα προβλήματά μας, την οικογένειά μας. Το ενδιαφέρον του είναι φυσιολογικό. Μας διάλεξε για αυτό που είμαστε, αυτό όμως που θα μπορούσαμε να γίνουμε; Για τον άνθρωπό μας δε θα έπρεπε να αρκεί το καλό μας αλλά να μας παρακινεί να κυνηγήσουμε το καλύτερό μας.

Ένα «μαζί» για να αντέχει αλλά και να ‘χει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης απαιτεί διαρκή εξέλιξη. Όχι μόνο να αλλάζουμε και να βελτιωνόμαστε αλλά η αλλαγή μας να ενθαρρύνεται απ’ τον ίδιο άνθρωπο που μας επέλεξε γι’ αυτό που είμαστε αλλά πιστεύει ταυτόχρονα στην καλύτερη πτυχή μας και θέλει να μας την εμπνεύσει.

Ο ιδανικός σύντροφος δεν κανακεύει απλά αυτό που έχουμε να δώσουμε χαϊδεύοντάς μας τα αφτιά, αλλά μας ενεργοποιεί όταν βυθιζόμαστε στη συνήθεια και την αδράνεια, μας υπενθυμίζει τις δυνατότητές μας, μας στηρίξει και μας ενθαρρύνει στα επαγγελματικά μας βήματα, μας παροτρύνει να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Σου δείχνει τι κάνεις λάθος χωρίς να σε επικρίνει, χωρίς να προσπαθεί να σου επιβληθεί. Μέσα από αγάπη και σεβασμό σου δίνει να καταλάβεις πως αξίζεις καλύτερα και σε κάνει να θες να τα διεκδικήσεις. Για ‘σένα! Θέλει κάθε φορά να σου δίνει την ώθηση να ανέβεις ένα ακόμα σκαλοπάτι με την ασφάλεια πως θα ‘ναι εκεί αν παραπατήσεις.

Όταν εμείς μένουμε στα σίγουρα και δεν εξελισσόμαστε, μένει κι η σχέση μας στα ίδια, κι όσο εκείνη δεν προχωράει παρακάτω, οδηγούμαστε στο τέλμα. Η εξέλιξη οδηγεί στην επιτυχία κι εκείνη στην ευτυχία. Ο σύντροφός μας οφείλει να βλέπει σε μας το καλύτερο εγώ μας και να μας ξυπνά την ανάγκη να το αγγίξουμε, να μας στηρίζει και να μας βοηθά, κι εμείς παράλληλα να του προσφέρουμε αυτό το κίνητρο, την κατανόηση και την ψυχολογική κυρίως υποστήριξη.

Να μείνεις, λοιπόν, με εκείνον που σε εμπνέει κάθε μέρα να γίνεσαι καλύτερος. Δεν αρκεί απλώς να σε δέχεται γι’ αυτό που είσαι, αλλά αυτό που είσαι να ‘ναι σε θέση να το εξελίσσει. Δίπλα του να ονειρεύεσαι, να τολμάς, να μαθαίνεις πράγματα αλλά και τον εαυτό σου, να αποκτάς γνώσεις και να ανακαλύπτεις κι άλλες πτυχές του εγώ σου. Καθημερινή εξέλιξη. Καθημερινό έναυσμα για το επόμενο σκαλοπάτι που θες να ανέβεις, έτσι αξίζει το «μαζί».

Συντάκτης: Χρύσα Αρώνη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη