Η τηλεόραση είναι ο χειρότερος φίλος του παιδιού σου

Γονιός θα πει πλάσμα άυπνο, κορμί εξαντλημένο, κεφάλι καζάνι. Ειδικά όσο τα παιδιά είναι ακόμα πιτσιρίκια ο γονιός είναι άγρυπνος φρουρός που τρέχει να προλάβει κάθε ανάγκη. Μην πεινάσει το παιδί, μη χτυπήσει, μην πονέσει, να το πάει να παίξει, να το πάει εκδρομή, να το πάει από δω, να το πάει από κει. Και το παιδί, επειδή ακριβώς είναι παιδί, όλο θέλει κι όλο ζητά. Κι εκείνος όλο δίνει μέχρι που κάποτε κλατάρει. Τότε αρπάζει το πιτσιρίκι, το πετά στον καναπέ, ανοίγει το χαζοκούτι και τρέχει να κρυφτεί στο κρεβάτι του μπας και καταφέρει να κλείσει κάνα βλέφαρο για λίγο.

Φυσικά και δεν του αποδίδουμε ευθύνες που θέλει να ξεκουραστεί ο δόλιος. Μα όσο αυτός έχει παρκάρει τον μπόμπιρα μπροστά στην οθόνη συμβαίνουν πράματα και θάματα που ούτε έχει διανοηθεί. Σου λέει, τι κακό μπορεί να συμβεί όσο το παιδί βλέπει τηλεόραση; Κι όμως. Μπορεί να συμβεί το χειρότερο κακό. Μπορεί να ‘ρθουν τα πάνω κάτω. Ο κόσμος τούμπα.

Η οθόνη είναι ελκυστική η άτιμη. Χρώματα, ήχοι, κινήσεις. Τα παιδιά χάνονται μέσα στις ιστορίες που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους. Ταυτίζονται με ήρωες, βιώνουν τη χαρά, τη λύπη, την αγωνία τους. Το παρκάρισμα στην tv γι’ αυτά δρα μάλλον σαν επιβράβευση. Μανιωδώς αναζητούν το χαζοκούτι γιατί δε θέλουν να χάνουν λεπτό από τις αγαπημένες τους σειρές.

Δυστυχώς, όμως, όλος αυτός ο ψεύτικος τηλεοπτικός κόσμος που τα παιδιά λατρεύουν δεν έχει φτιαχτεί γι’ αυτά. Ούτε καν τα προγράμματα που παρουσιάζονται ως παιδικά συχνά δεν έχουν τις προδιαγραφές ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Και ποιες είναι αυτές οι ανάγκες; Συναισθηματικές, κοινωνικές, γνωστικές. Να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να σέβονται τα συναισθήματα των άλλων, να αποκτήσουν κοινωνικές δεξιότητες, όπως να συνυπάρχουν αρμονικά με άλλα άτομα και να λύνουν προβλήματα, να αποκτήσουν γνώσεις και να μάθουν να χρησιμοποιούν σωστά τη γλώσσα.

Το χαζοκούτι αναπαράγει συνεχώς στερεότυπα. Στερεότυπα για τη συμπεριφορά αγοριών και κοριτσιών, φυλετικά. Προβάλλει προβληματικές σχέσεις γεμάτες ένταση κι επιθετικότητα. Κατακρεουργεί τη γλώσσα μας κι αδυνατεί να μεταδώσει γνώσεις. Και δυστυχώς ναι, αυτά ακόμα και στα υποτιθέμενα παιδικά προγράμματα.

Οι μπόμπιρες, ειδικά αυτοί της προσχολικής ηλικίας επηρεάζονται πολύ από αυτά που βλέπουν. Η ανάπτυξή τους βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο που σχεδόν οτιδήποτε έχει αντίκτυπο πάνω της. Είναι η ηλικία που αφουγκράζονται τα πάντα και τα ρουφούν σαν σφουγγάρια, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τον κόσμο. Δυσκολεύονται να διακρίνουν το αληθινό από το πραγματικό και το σωστό από το λάθος. Όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους έχουν την τάση να τα μιμηθούν. Έτσι συντελείται το μεγαλύτερο μέρος της μάθησης στα μικρούλια, μέσω της μίμησης. Και χωρίς καν να το καταλάβεις, το παιδί σου έχει στερεοτυπικές αντιλήψεις, φέρεται επιθετικά και μιλά λάθος.

Επιτακτική ανάγκη το χαζοκούτι να κλείσει αν δε θέλετε να χαζέψουν και τα παιδιά. Ξέρω, σας πιάνει ένα σύγκρυο στην ιδέα να μην έχετε ούτε μια σανίδα σωτηρίας την ύστατη αυτή ώρας της υπερκόπωσης. Την έχετε, όμως. Μην είμαστε υπερβολικοί. Το παιδί μπορεί να δει τηλεόραση. Αλλά με μέτρο και ελεγχόμενα. Επιλέξτε τι θα παρακολουθήσει ανάλογα με την ηλικία του κι αφιερώστε λίγο χρόνο να του εξηγήσετε μερικά πράγματα από αυτά που βλέπει ώστε να μην τα παρερμηνεύσει. Μην το αφήσετε ανεξέλεγκτο να κάνει ζάπινγκ ολημερίς διότι σύντομα θα έχετε ένα άλλο παιδί.

Αγαπητέ ταλαιπωρημένε γονιέ, όλοι σε κατανοούν. Μα τι να κάνουμε; Σου έμελλε να αναλάβεις το δύσκολο αυτό ρόλο να αναθρέψεις ένα πιτσιρίκι. Το οποίο πιτσιρίκι, παρ’ όλη την κούραση που ρίχνει πάνω σου, το λατρεύεις. Και γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει να ψάξεις να βρεις άλλους τρόπους για να γεμίσεις το χρόνο του και να αδειάσεις τον δικό σου. Υπάρχουν άπειρες δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί να ασχοληθεί είτε εντός είτε εκτός σπιτιού, είτε μόνο του είτε ακόμα καλύτερα με φίλους.

Η τηλεόραση όσο κι αν φαίνεται ο καλύτερος φίλος σου, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του παιδιού σου. Θα επιτρέψεις να το βλάψει;