Κοινή παρέα με το ταίρι με μία λέξη: μπλέξαμε

Μεγάλη η παρέα. Άντρες, γυναίκες σε αφθονία. Και η παρέα σου είναι η επιτομή του comfort zone σου. Λαϊκιστί το βόλεμά σου. Δε φοβάσαι μην εκτεθείς, μην παρεξηγηθείς. Και μια κουβέντα παραπάνω να πεις, ξέρεις πως σύντομα θα ‘χει ξεχαστεί.

Κι έτσι μέσα στο βόλεμα της παρέας σου κι ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες με τους οποίους έχεις υπέρμετρη οικειότητα, ίσως η οικειότητα αυτή φτάσει στο σημείο να εξελιχθεί σε κάτι άλλο. Κι από φίλοι μετατρέπεστε σε ζευγάρι. Κι αυτό είναι κάτι το βολικό, γιατί γλιτώνεις από ένα εισαγωγικό στάδιο προσαρμογής. Είσαι ήδη προσαρμοσμένος στην καθημερινότητα του άλλου, καθώς είσαι ήδη μέρος της. Και δε χρειάζονται και ιδιαίτερες φαμφάρες γνωριμίας και καθωσπρεπισμοί γιατί πιθανότατα ο άλλος σε έχει δει και στα χειρότερά σου.

Αυτό είναι και καλό μα και κακό. Γλιτώνεις από κάποια επιπλέον άγχη και μπαίνεις με ηρεμία σε μία νέα κατάσταση. Κάτι το οποίο πιθανότατα χρειάζεσαι μετά από ενδεχόμενες αναταραχές του παρελθόντος. Από την άλλη, οι αναταραχές και το άγνωστο έχουν κι αυτά τη γοητεία τους.

Πέραν τούτων, υπάρχει και κάτι άλλο πολύ βασικό που θα σκάσει μπροστά σου σε μια τέτοια περίπτωση. Η παρέα. Αυτή με τους άντρες και τις γυναίκες και την οικειότητα και το βόλεμα. Τόσο μεγάλο βόλεμα που ενδεχομένως να σε κάνει να νιώσεις άβολα όταν ξαφνικά έχεις αλλάξει τη συνθήκη επικοινωνίας. Έχεις φέρει τη σχέση σου στην παρέα, μόνο που η σχέση σου ήταν ήδη στην παρέα. Είναι μπερδεμένο όσο ακούγεται αν η παρέα κι εσύ ο ίδιος το αντιμετωπίσετε ως τέτοιο.

Τα πειράγματα ίσως είναι αναπόφευκτα και δικαιολογημένα και καλοδεχούμενα μέχρι το σημείο που δεν παραβιάζουν την ιδιωτικότητά σας. Γιατί άλλο η παρέα, άλλο εσείς οι δύο, ακόμα κι αν είστε μέρος της παρέας. Πλέον έχετε διττό ρόλο. Μέρος μιας παρέας και ζευγάρι. Και καλό είναι οι ρόλοι να είναι διακριτοί. Άλλο δουλεύω τον φίλο μου κι άλλο δουλεύω τη σχέση του φίλου μου.

Και βέβαια είναι και το άλλο. Ξαφνικά οι φίλοι είναι κοινοί. Θες να πεις τα παράπονά σου και ξέρεις πως ο ίδιος φίλος ίσως έχει ακούσει και τα παράπονα της άλλης πλευράς. Θες υποστήριξη και ξέρεις πως ίσως αυτή έχει ήδη δοθεί στην άλλη πλευρά. Αναζητάς αυτή την αντικειμενικότητα του φίλου. Που θα του τα πεις, θα τα βγάλεις από μέσα σου και θα σε στηρίξει είτε κράζοντας τον άλλο είτε εσένα. Όταν οι φίλοι είναι κοινοί αυτή η αντικειμενικότητα συχνά πάει περίπατο και θα πρέπει να μάθεις να ισορροπείς μέσα σε αυτή την κατάσταση ώστε να είσαι τελικά ευχαριστημένος.

Αυτού του είδους η σχέση, όπως και κάθε άλλη, όπως και καθετί άλλωστε, έχει τα καλά της και τα κακά της. Είναι θέμα διαχείρισης τι θα υπερισχύσει τελικά, μα κι οπτικής. Εξαρτάται απ’ το τι θα επιλέξεις να βλέπεις και να λαμβάνεις ως σημαντικό και τι όχι. Και φυσικά όλα εξαρτώνται από τα όρια που θέτεις για τον εαυτό σου, τη σχέση σου και την παρέα σου. Η ζωή σου είναι καθαρά δική σου επιλογή.