"Rastafari" όπως λέμε η φιλοσοφία της ρέγκε

Και να λοιπόν που σιγά σιγά μπαίνουμε σε ρυθμούς καλοκαιριού. Οι πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό είναι μια παραλία. Εκεί στην παραλία, ένα μπιτσόμπαρο. Στο μπιτσόμπαρο αυτό, απολαμβάνεις ένα παγωμένο κοκτέιλ. Κορμιά που λικνίζονται στη μουσική που γεμίζει τον αέρα. Και ποια μουσική είναι η καταλληλότερη για ένα τέτοιο σκηνικό; Μα φυσικά η μουσική ρέγκε. Όσο όμως κι αν παραπέμπει σε χαλαρές, καλοκαιρινές εικόνες, η ρέγκε κρύβει κι εκφράζει την φιλοσοφία ενός ολόκληρου λαού, που αγγίζει τα όρια ενός δόγματος. Η φιλοσοφία αυτή είναι η φιλοσοφία Rastafari ή αλλιώς ρασταφαριανισμός.

Ο ρασταφαριανισμός πρωτοεμφανίστηκε το 1914 στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Προπάτοράς του ήταν ο Marcus Garvey, ένας Τζαμαϊκανός ιδεαλιστής που πρέσβευε την ένωση όλων των αφρικανικών φυλών και την αντίστασή τους απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις σε βάρος των Αφροαμερικανών κι ενάντια στις αποικιοκρατικές πολιτικές των λευκών που αποσκοπούσαν στην εκμετάλλευση της Μαύρης Ηπείρου. Ίδρυσε μια παναφρικανική οργάνωση μέσω της οποίας προσπάθησε να ενώσει όλους τους Αφροαμερικανούς της Αμερικής και να διαδώσει τις επαναστατικές για τα δεδομένα της εποχής ιδέες του.

Όπως ήταν αναμενόμενο οι ιδέες του δεν άρεσαν στο αμερικάνικο κράτος κι έτσι το FBI αφού διάλυσε την οργάνωσή του, διέταξε την απέλασή του και τον έστειλε πίσω στην Τζαμάικα. Εκεί, αφού αναδιοργάνωσε το κίνημά του, βρήκε τον ηγέτη που θα οδηγούσε τη μαύρη φυλή στην ελευθερία, στο πρόσωπο του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Haile Selassie, ο οποίος είχε το προσωνύμιο Ras Tafari Makonnen κι έτσι το κίνημα απέκτησε το επίσημό του όνομα Rastafari.

Το 1932, ένα άλλο μέλος της οργάνωσης του Garvey, ο επίσης Τζαμαϊκανός Leonard Percival Howell, έδωσε μια θρησκευτική πτυχή στο πνεύμα του κινήματος. Θεωρούσε πως ο Selassie, ήταν ένας απεσταλμένος του Θεού, ένας δεύτερος Μεσσίας που θα ελευθέρωνε τους καταπιεσμένους. Διοργάνωνε συγκεντρώσεις στις οποίες κήρυττε την ελευθερία της φυλής κι αναφερόταν ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία που είχε υπό την κατοχή της την Τζαμάικα. Η ελεγχόμενη από τη Βρετανία αστυνομία παρακολουθούσε στενά τη δράση του Howell, μέχρι που τον συνέλαβε και τον έκλεισε στη φυλακή. Ωστόσο ο Howell, δε σταμάτησε τη δράση του. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του έγραψε ένα βιβλίο που παρουσιαζόταν ως Μεσσίας που θα γκρέμιζε τη Βρετανική κυριαρχία και θα έχτιζε μια νέα Βασιλεία για όλους τους Αφρικανούς, στο όνομα του Θεού.

Τα επόμενα χρόνια, από το 1940 έως και το 1960, έγιναν πολλές προσπάθειες καταστολής του κινήματος. Ωστόσο τότε ήταν που το δόγμα αυτό πήρε τη μορφή μιας σχεδόν επίσημης θρησκείας στην Τζαμάικα. Πρωτεργάτης στην εξάπλωσή του, ήταν ο ποιητής Samuel Brown, που χάρη στη ρητορική του δεινότητα κατάφερε να προσηλυτίσει πολλούς πιστούς. Ήταν τότε που ο ίδιος ο Selassie, επισκέφθηκε το Kingstom και σε έναν πύρινο λόγο του, διακήρυξε πως απαραίτητη συνθήκη για την επιστροφή των Rastafari στην Αφρική ήταν η απελευθέρωση της Τζαμάικα από τους Βρετανούς.

Το 1963 ήταν η χρονιά που έκανε την εμφάνισή του ο πατέρας της ρέγκε μουσικής Bob Marley, που μέσα από τους στίχους και τη μουσική του διέδωσε την ιδέα του Rastafari σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, προβάλλοντας τα μηνύματα και τη φιλοσοφία του δόγματος. Τραγούδησε την ισότητα που είναι ανάγκη να διέπει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής, ώστε όλοι να συνυπάρξουν ειρηνικά. Ο Bob Marley, ακόμα και σήμερα σχεδόν 40 χρόνια μετά το θάνατό του, αποτελεί τον εκφραστή της φιλοσοφίας των Rastafari και της ρέγκε μουσικής.

Σήμερα, ο ρασταφαριανισμός δεν υφίσταται με την έννοια του θρησκευτικού δόγματος. Πλέον έχει παραμείνει σαν μια αφηρημένη ιδέα επανάστασης και φιλελευθερισμού. Ωστόσο, καθώς θα απολαμβάνεις το mojito σου σε κάποιο μπαράκι εκεί σε κάποια παραλία, όταν ακούσεις τον Marley να τραγουδάει και πριν αρχίσεις να λικνίζεσαι στους ρυθμούς της ρέγκε, δώσε λίγη βάση στον στίχο. Θα λάβεις μηνύματα πολλά.