Γράφει η Μαίρη.

 

Πήγαμε μια εκδρομή τα δυο μας, μετά από πόσο καιρό, ούτε που θυμάμαι. Κι ενώ σου είχα τάξει πως δε θα σε αμελήσω ποτέ ξανά, πως θα είμαι εδώ για να ακούω και τον πιο μικρό ψίθυρο, πάλι σε αγνόησα, επέμενα να σε αμφισβητώ και να μην το συζητώ μαζί σου. Κι εσύ τώρα μου έχεις θυμώσει και δικαιολογημένα.

Αλλά έχουμε δυο ολόκληρες μέρες για να κάνουμε ό,τι θες, ή σχεδόν ό,τι θες. Τουλάχιστον, φεύγοντας από ‘δω και γι’ αυτό κρατώ μια σιγουριά, θα χαμογελάς πάλι, όπως έκανες πριν 6 μήνες. Πριν σου στερήσω στιγμές γέλιου, ξεγνοιασιάς, πριν με απορροφήσει η δουλειά μου και οι σκοτούρες της καθημερινότητας.

Οδηγήσαμε αρκετές ώρες, αλλά άξιζε τον κόπο, δε συμφωνείς; Μεταξύ μας τώρα, ακόμα κι αν είχες ξανακάνει αυτή τη διαδρομή, παραδέξου πως πρώτη φορά παρακολούθησες με τόση ηρεμία τον δρόμο. Έκοβες ταχύτητα για να δεις τους ανθρώπους να αγοράζουν έλατα για να τα στολίσουν στα σπίτια τους αυτές τις γιορτινές μέρες. Με σύμμαχο τη μουσική, σού ήρθαν άπειρες αναμνήσεις στο μυαλό, από τη μαμά σου, τα αδέρφια σου και τους φίλους σου· χαμογελούσες κάπου κάπου και κουνούσες ρυθμικά το κεφάλι, χτυπώντας τα δάχτυλα στο τιμόνι.

Αν και πολύωρη η οδήγηση φτάσαμε στον προορισμό μας. Αλήθεια, πόσο υπέροχο είναι αυτό το ορεινό χωριό του Πηλίου, τι ωραία ιδέα να έρθουμε εδώ λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Από τη τζαμαρία του δωματίου μας, βλέπουμε πως μέσα σε λίγες μόλις ώρες, το καταπράσινο τοπίο, έγινε ολόλευκο από το χιόνι και δε ξεχωρίζω ούτε ένα φύλλο δέντρου. Αλλά είναι πανέμορφα, δεν είναι;

 

 

Όλα βέβαια προδίδουν πως το βαρομετρικό είναι χαμηλό, τόσο στο δωμάτιο, όσο και στην ψυχή σου. Μα τώρα θα σε ζεστάνω, θα σε περιποιηθώ κι ας μου ‘πες πως τώρα τελευταία πως η συναισθηματική κανονικότητα δε συμπεριλαμβάνεται στα ατού μου.

Αυτή τη φορά θα το κάνω. Θα αφήσω στην άκρη, τις ανασφάλειες, τους φόβους και τις διαφωνίες που έχουμε και δε θα σου συμπεριφερθώ σαν να είσαι αντίπαλός μου, θα έχεις τη θέση που σου αξίζει. Τη θέση του καλύτερού μου φίλου. Δε θα παραβλέψω, ούτε θα παρακούσω το ένστικτό σου, που πραγματικά είναι αλάνθαστο. Εσύ, όσες φορές με είχες προειδοποιήσει για κάτι, πάντα έπεφτες μέσα μα εγώ δε σε άκουγα ποτέ.

Μάλλον έπρεπε να διχαστούμε για λίγο καιρό οι δυο μας, να επαναπροσδιοριστούμε, για να μπορέσω κι εγώ να δω την αλήθεια και να μην απομακρύνομαι από τους ανθρώπους που με αγαπάνε. Να δέχομαι τις απόψεις των άλλων και ας μη συμφωνώ μαζί τους όλες τις φορές· εσύ σωστά τα λες.

Θα κάνω λοιπόν αυτό που μου είπες. Δε θα μετρώ τον ημερολογιακό χρόνο μέρα με τη μέρα, αλλά σύμφωνα με τη στιγμή, με τις χαρές που μας αφήνει και κάθε 1 του χρόνου θα τις καταγράφω και θα βάζουμε στοίχημα πως αυτό θα επιδιώξουμε και την επόμενη χρονιά, ξεκινώντας από σήμερα.

Για δυο μέρες θα ασφαλίσεις το κινητό σου στο συρτάρι, δεν το χρειαζόμαστε εξάλλου. Απόλαυσε το όμορφο πρωινό στην τραπεζαρία του ξενώνα και μίλησε με την κυρία Δέσποινα που έχει στριμωχτεί στα μοναστηριακά τραπέζια, σερβίροντας αχνιστά καρβελάκια ψωμί, με τη δική της σπιτική μαρμελάδα.

Πήγαινε από την Τσαγκαράδα με τα πόδια στη Βυζίτσα που απέχει μόνο 3 χιλιόμετρα, μην πάρεις αυτοκίνητο και να περπατάς αργά, χωρίς να βιάζεσαι. Εδώ δεν είναι Αθήνα μάτια μου για να πρέπει να τα προλάβεις όλα. Πες καλημέρα σε όποιον συναντήσεις κι ας είναι άγνωστος και τι έγινε; Απαθανάτισε τις στιγμές στη φωτογραφική μηχανή, όπως έκανες παλιά, θυμάσαι;

Χάζεψε τα πηλιορείτικα αρχοντικά, άσε το βλέμμα και τα συναισθήματα να ξεχυθούν στα πλακόστρωτα καλντερίμια της πλατείας. Ή ακόμα καλύτερα, πιάσε κουβέντα στο καφενείο κι άσε τους ντόπιους να μιλήσουν για τις δραστηριότητες που διοργανώνουν τώρα στις γιορτές, διαδικτυακά με τους ομογενείς, συγγενείς και φίλους που ζουν σε άλλες χώρες της γης.

Πιες εκεί τον ελληνικό καφέ σου.

Μετά, μπες στα μαγαζιά κι αγόρασε γλυκίσματα και ζαζαρωτά για τα παιδιά που είδες νωρίτερα να σκαρφαλώνουν στην ξύλινη τσουλήθρα και θυμήσου τα παιδικά σου χρόνια. Γίνε κι εσύ ξανά παιδί, παίζοντας και τραγουδώντας μαζί τους. Πήγαινε μαζί με τον κυρ-Αποστόλη στη φάρμα του κι άσε να σου δείξει πώς φροντίζει τα άλογα. Έλα σε επαφή με τη φύση και μη φοβάσαι, γιατί βήμα βήμα θα αλλάξεις τις συνήθειές σου και έτσι θα ξαναβρούμε το κέντρο μας.

Στην τσάντα έχω βάλει ένα τετράδιο και στυλό, έτσι ώστε αν θέλεις να καταγράψεις κάτι από όλα αυτά, να μη χρησιμοποιήσεις τη συσκευή σου. Δε θα μας ψάξει κανείς, άρα δε χρειάζεται να καλέσεις ή να σε καλέσουν.

Στο χρωστούσα εαυτέ μου.