Η λέξη τατουάζ έχει δανειστεί από τη πολυνησιακή λέξη tatau η οποία σημαίνει έντεχνος. Υπάρχουν στο σύνολό τους, πέντε διαφορετικά είδη τατουάζ. Ξεκινώντας, το τραυματικό τατουάζ είναι αυτό που έχει προκληθεί μετά από τραυματισμό, ενώ τα ερασιτεχνικά-επαγγελματικά τατουάζ είναι αυτά τα οποία γίνονται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν γνώσεις και χρησιμοποιούν το μελάνι. Ακόμα, υπάρχουν τα αισθητικά τατουάζ, -δηλαδή το μόνιμο μακιγιάζ- και τα λειτουργικά τατουάζ τα οποία γίνονται κυρίως σε άτομα με Αλτσχάιμερ, έτσι ώστε σε περίπτωση εξαφάνισης να γίνει ευκολότερη η αναγνώριση. Τέλος, είναι τα ιατρικά τατουάζ τα οποία βοηθούν να εξασφαλισθεί η σωστή τοποθέτηση των εργαλείων κατά την επαναλαμβανόμενη εφαρμογή ακτινοθεραπείας και της θηλαίας άλω σε ορισμένες μορφές αποκατάστασης του μαστού.
Η τέχνη του τατουάζ, φημολογείται πως ξεκίνησε περίπου το 5.000 π.Χ, στην Ιαπωνία, το οποίο τα κάνει μία από τις παλιότερες μορφές τέχνης του κόσμου. Μάλιστα ήταν πολλοί οι λαοί οι οποίοι υιοθέτησαν με το πέρασμα του χρόνου την τέχνη αυτή για διάφορους λόγους. Κάποιοι τη χρησιμοποιούσαν σαν υποτιμητικό στιγματισμό, όπως στους δούλους, στους οποίους ζωγράφιζαν με τατουάζ τα πρόσωπά τους, ενώ για κάποιους άλλους ήταν σύμβολα τα οποία στιγμάτιζαν άτομα κάποιος ομάδας, φυλής ή και συμμορίας. Οι λαοί οι οποίοι χρησιμοποίησαν εξ αρχής τα τατουάζ ήταν κατά κύριο λόγο Αιγύπτιοι, Πολυνήσιοι, Κινέζοι, Κέλτες και Βίκινγκς.
Η ζήτηση των τατουάζ έγινε γνωστή την περίοδο του 1900 και συναντιόνταν κυρίως στα λιμάνια όπου ζητούνταν από στρατιώτες. Ο πρώτος καταγεγραμμένος «τατουατζής» ήταν ο Hildebrandt, ο οποίος ταξίδευε κάνοντας τατουάζ. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η παράδοση κυρίως στα επαγγέλματα των στρατιωτικών και των ναυτικών.
Μετά τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου ξεκίνησαν να κάνουν τατουάζ ακόμα και νεαροί ενήλικοι της ανώτερης τάξης, έτσι η τέχνη του απέκτησε μια πιο πλούσια νότα. Όμως από τη στιγμή που εφευρέθηκε η μηχανή του τατουάζ και έγινε προσβάσιμη σε όλες τις κοινωνικές τάξεις σταμάτησε να αντιπροσωπεύει τον πλούτο.
Έτσι, από εκείνη τη στιγμή και έπειτα έγινε σύμβολο που θα μπορούσαμε να δούμε κυρίως σε επαναστάτες, στρατιωτικούς και εγκληματίες. Υπάρχουν μάλιστα κάποια σύμβολα τατουάζ τα οποία δε σημαίνουν ακριβώς αυτό που δείχνουν, αλλά η σημασία τους αλλάζει ανάλογα με τον «τρόπο» που τα βλέπουμε.
Ας δούμε όμως τη σημασία μερικών τατουάζ της εποχής εκείνης σ’ εγκλημτίες:
Δάκρυ κάτω από το μάτι: Σημαίνει πως το άτομο έχει διαπράξει ή αποπειράθηκε να κάνει φόνο.
Εικόνα ενός αρπακτικού να γρυλίζει: Το να βλέπουμε ένα λιοντάρι ή μια τίγρη στο χέρι κάποιου δεν αντιπροσωπεύει το σύμβολο της δύναμης όπως πολύ νομίζουν αλλά σημαίνει πως το άτομο το οποίο το έχει, έχει κλίση στη βία.
Σταυρός στο στήθος: Στη Ρωσία το να έχει κάποιος σταυρό στο στήθος, ανεξαρτήτου μεγέθους, σημαίνει πως αντιπροσωπεύει πιθανόν κάποια επικίνδυνη κοινότητα.
3 Κουκκίδες στο χέρι: Είναι το πιο γνωστό σύμβολο το οποίο γνωρίζει και ο περισσότερος κόσμος. Σημαίνει πως το άτομο που το έχει, έχει παραβιάσει το νόμο. Συνήθως γίνεται στο μέρος πάνω από τον αντίχειρα.
Κλόουν: Στη Βραζιλία το να έχει κάποιος έναν κλόουν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματός του, σημαίνει πως κατά πάσα πιθανότητα έχει σκοτώσει κάποιον αστυνομικό.
Παρόλ’ αυτά, στις μέρες μας δεν κοιτάμε τόσο την κατά κύριο λόγο εγκληματολογική σημασία των τατουάζ. Συνήθως αναζητούμε την ιστορική ή τη σημασιολογική τους οπτική. Τις περισσότερες όμως φορές διαλέγουμε τατουάζ τα οποία είναι αισθητικά αρεστά σε μας και τις περισσότερες φορές αυτό το οποίο αντιπροσωπεύουν έχει κάποιο βαθύτερο νόημα. Η υπόθεση των τατουάζ σήμερα, έχει γενικότερα αλλάξει και έχει γίνει περισσότερο προσωπική.
Πλέον δεν υπάρχει κάποιος λαός που να διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους λέγοντας πως δεν έχει συσχετιστεί με τα τατουάζ. Από άκρη σε άκρη του κόσμου πλέον, όποιος θέλει και έχει τη δυνατότητα να κάνει κάποιο τατουάζ που απλώς του αρέσει ή σημαίνει κάτι για αυτόν και μπορεί να το κάνει χωρίς να κινδυνέυει να στιγματιστεί. Κάθε εποχή αλλάζει και μαζί της αλλάξει ο άνθρωπος και οι οπτικές γωνίες που χρησιμοποιεί για να ερμηνέυσει γεγονότα. Και αυτό γίνεται με το πέρασμα των αιώνων και την εξέλιξη του ανθρώπινου μυαλού.
Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
