Sorry (not) sorry for being so balkanic, γιατί και πολύ περήφανοι είμαστε για την καταγωγή μας και πολύ χιούμορ έχουμε. Μπορεί να μη μιλάμε την ίδια γλώσσα με τους γειτονικούς μας λαούς, όμως οι κοινές συνήθειες, τα ίδια ή παρόμοια αντικείμενα που χρησιμοποιούμε μας φέρνουν πιο κοντά και έτσι δημιουργείται ένας κώδικας που μόνο τα Βαλκάνια καταλαβαίνουν. Sorry βορειοευρωπαίοι, αλλά εδώ μιλάμε για βαλκανική κουλτούρα.
Πρώτα από όλα θέλω να μιλήσω για αυτό το τσίγκινο, στρογγυλό κουτάκι με τα κουλουράκια, που όλοι ξέρουμε, και να καταδικάσω όλες τις μαμάδες και γιαγιάδες που αντί για να το γεμίζουν κουλουράκια το χρησιμοποιούσαν ως αποθηκευτικό χώρο για είδη ραπτικής. Επική αποτυχία. Παραδεχτείτε, λοιπόν ότι όλοι το έχετε ανοίξει, έστω και μια φορά όλο χαρά και λαχταρά για κουλουράκια και η ίδια σας η μαμά/γιαγιά σας απογοήτευσε. Επίσης, πόσες φορές μπέρδεψες το νερό με το τσίπουρο ή τη ρακή; Ανοίγεις ψυγείο διψασμέν@ και ξέρεις ότι πρώτα πρέπει να μυρίσεις τι έχει μέσα το μπουκάλι και μετά να πιεις. Ας μην αναφερθώ στις φορές που δεν το έκανες και το τσίπουρο σου έκαψε την ψυχή. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε ότι, όταν οι βόρειοι ξεκινούν να καταναλώνουν αλκοόλ, εμείς έχουμε ήδη βαρεθεί.
Να σημειωθεί ότι όλα τα σπίτια είναι υπερφορτωμένα, τραπεζάκι από δω, τραπεζάκι κι από κει. Κορνίζες με φωτογραφίες με όλη την οικογένεια, ζωντανοί και πεθαμένοι συγγενείς κοσμούν αυτά τα καταπληκτικά τραπεζάκια μαζί με σεμεδάκια και βάζα. Και περνάμε στο σύνθετο με τα καλά ποτήρια, το καλό σερβίτσιο, που ήταν σε σειρά και απλώνονταν πάνω σε κολλαρισμένα σεμεδάκια, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα είχε κεντήσει κάποια γιαγιά ή θεία της οικογένειας. Όλα ήταν κατάλληλα μόνο για επίσημες περιστάσεις και αποτελούσαν αναπόσπαστο στολίδι του σπιτιού. Εννοείται ότι απαγορευόταν να πλησιάσεις, ωστόσο, αναρωτιέμαι, αν χρησιμοποιήθηκαν και ποτέ. Άλλος ένας χώρος που απαγορευόταν να μπεις, μιλάμε για άβατο, ήταν το καλό σαλόνι στο σπίτι της γιαγιάς, το οποίο επίσης ήταν αποκλειστικά για καλές περιστάσεις. Τελικά ποιες ήταν αυτές οι περιστάσεις μάθαμε ποτέ ή μόνο κατσάδα ακούγαμε;
Κι ας περάσουμε στα αντικείμενα τα οποία είναι λες και όλες οι μαμάδες τα ψώνισαν από την ίδια λαΪκή. Όλες οι παντόφλες κλειστές μπροστά ανοιχτές πίσω με περίεργα σχέδια και χρώματα λες και τις έβγαζε ένα εργοστάσιο, έκαναν εξαιρετική δουλειά και για απειλή εκτός από περπάτημα εντός σπιτιού. Παράλληλα, να θυμίσω ότι κάθε παιδί τις φορούσε για να σπεύσει να βοηθήσει τη μαμά του με τα ψώνια, λες και άλλο παπούτσι δεν υπήρχε στον χώρο. Οι κουβέρτες στο σπίτι της γιαγιάς, ήταν επίσης όλες ίδιες και στολισμένες με λουλούδια σε διάφορα σχέδια και χρώματα, καθώς και σε animal print. Ας μη σχολιάσουμε και τις πετσέτες της κουζίνας και τις ποδιές, οι οποίες είχαν πάνω την Άρτα και τα Γιάννενα. Να επισημάνω ότι είχαν και σετ με κατσαρόλες με λουλούδια γύρω γύρω όπως και σετ πιάτων με την πετρόλ γραμμή και τον χρυσό ρόμβο. Οι παρδαλές και παντελώς ασυνδύαστες κούπες με άσχετα σχέδια από τοπία έως και καρτούν βρίσκονταν πάντα στο ντουλάπι. Δύσκολα τα πράγματα για τους ψυχαναγκαστικούς ε!
Όλα αυτά κι άλλα πολλά εύλογα εξηγούν το γεγονός ότι οι νέες γενιές επιλέγουν να τα έχουν όλα μίνιμαλ. Σετ πιάτα, κούπες, ποτήρια, όλα σε ήπιους χρωματικούς τόνους και σπίτια με παντελώς μίνιμαλ διακόσμηση. Balkan culture σ’αγαπάμε, έχουμε υπέροχες αναμνήσεις και τρομερά αστείες, όμως όλα αυτά είναι κουλ, όταν συμβαίνουν κυρίως στο σπίτι της γιαγιάς και της μαμάς. Κι αν θέλετε και μερικά tips εκδίκησης για τη μαμά ή τη γιαγιά σας καλέστε τες σπίτι, μην τους δώσετε παντόφλες, σερβίρετε καφέ σε μονόχρωμα φλυτζάνια και αφήστε στο τραπέζι ένα τσίγκινο κουτί με ραπτικά αντί για κουλουράκια. Μόλις αναζητήσουν το βούτημα για τον καφέ τους θα πάρετε το αίμα σας πίσω. Να τις αγαπάτε και να τις προσέχετε όσοι τις έχετε και πού και πού να τους κάνετε και καμία ζαβολιά να σπάει η ρουτίνα.
Συντάκτης: Μαρία Μπρισιμτζή
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
