Κι έρχεται η στιγμή της εξέτασης στον γυναικολόγο. Για πολλές γυναίκες αυτή, από μόνη της, είναι μία άβολη διαδικασία. Όταν όμως έρχονται και οι ερωτήσεις για το αν είσαι σίγουρη για όσα λες ότι σου συμβαίνουν, νιώθεις ακόμα πιο άβολα. Γιατί τότε, είναι σαν να πρέπει να πείσεις τον επιστήμονα που κάθεται απέναντί σου ότι υποφέρεις από πόνους περιόδου, συχνά χωρίς καν να έχεις περίοδο ή ακόμα και ότι η ροή είναι πολύ αυξημένη. Κι όλα αυτά για να πάρεις την κλασική απάντηση: «Πολλές γυναίκες έχουν δύσκολη περίοδο, απλά πρέπει να το συνηθίσεις».
Κι έτσι, φεύγεις από εκεί απογοητευμένη για το ότι πρέπει να ανεχτείς όλο αυτό για πολλά χρόνια ακόμα και με μία συνταγή για μαγνήσιο και σίδηρο.
Γενικά, αν έχεις ακούσει φράσεις όπως:
«Μήπως υπερβάλλετε;»
«Μάλλον το φανταστήκατε/το υποθέσατε.»
«Είναι στο μυαλό σας, δε συμβαίνει πραγματικά ή έτσι όπως το περιγράφετε.»
«Αυτό που μου περιγράφετε δε γίνεται/δεν υπάρχει.»
«Διαβάζετε πολύ στο ίντερνετ και καταλήγετε σε συμπεράσματα.»
«Δεν ήταν τόσο δυνατός ο πόνος ή η αιμορραγία κ.α., είστε ευαίσθητη.»
«Έχετε υπερβολικό στρες αυτήν την περίοδο και δικαιολογεί το σύμπτωμα.»
«Αυτό είναι τυπικό σύμπτωμα αγχώδους διαταραχής/κατάθλιψης κ.α., δοκιμάστε απλά να χαλαρώσετε.»
«Και να σας δείξω τις εξετάσεις, τι θα καταλάβετε; Είστε γιατρός;»
Τότε έχεις πέσει και εσύ θύμα ιατρικού gaslighting.
Το ιατρικό gaslighting είναι ο όρος για να περιγράψει την τάση των γιατρών να αγνοούν, να υπονομεύουν ή ακόμα και να μην πιστεύουν τα συμπτώματα ή τις ανησυχίες που τους περιγράφουν οι ασθενείς. Έρευνες έχουν δείξει πως αυτό το φαινόμενο κατά κύριο λόγο το αντιμετωπίζουν ηλικιωμένοι, ασθενείς διαφορετικής φυλής, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και γυναίκες.
Συχνές συμπεριφορές είναι:
– Να διακόπτουν πρόωρα και να μην αφήνουν τους εξεταζόμενους να ολοκληρώσουν την περιγραφή τους.
– Να αμφιβάλλουν για την ύπαρξη των συμπτωμάτων τους.
– Να υποβαθμίζουν την ένταση και τη συχνότητά τους.
– Να αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση ή να αρνούνται να τη συνεχίσουν.
– Να μην εξηγούν ή να εξηγούν με ασαφείς και αόριστους τρόπους.
– Να αποδίδουν αυθαίρετα το σύμπτωμα σε ψυχιατρικές ή άλλες νόσους, χωρίς όμως να θέτουν επίσημη διάγνωση ή να παραπέμπουν σε συναδέλφους αντίστοιχης ειδικότητας.
Η περίπτωση του γυναικολόγου, αφορά στις γυναίκες και τα αποτελέσματα που έχει το φαινόμενο σε αυτές μπορεί να είναι εξαιρετικά αρνητικά για την υγεία τους. Όπως, για παράδειγμα:
– Να σταματήσουν τον απαραίτητο έλεγχο και τις απαραίτητες εξετάσεις. Έχοντας δεδομένο ότι θα τις αγνοήσουν, πολλές γυναίκες πλέον τρομάζουν στην ιδέα της επίσκεψης σε έναν ειδικό.
– Να σταματούν να προσέχουν την προσωπική τους υγιεινή όπως πρέπει. Νιώθοντας πως τίποτα δε θα τις βοηθήσει να απαλλαγούν από τα προβλήματά τους, σταματούν να προσέχουν τον εαυτό τους.
– Να κινδυνεύουν από λάθος διάγνωση ή από το να μη διαγνωστεί η πάθησή τους, όπως η ενδομητρίωση κ.α.
– Να μην απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους. Ο συχνός πόνος, οι ενοχλήσεις ή ο φόβος για την εμφάνισή τους έχουν ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πράγματα που σε άλλους μοιάζουν απλά, όπως σπορ, εργασία, δραστηριότητες, διασκέδαση.
– Ακόμα και το ίδιο το σ#ξ μπορεί να είναι επώδυνο και, όταν το λες, να ακούς φράσεις πως όλα είναι στο μυαλό σου και ότι είναι θέμα ψυχολογικό. Οπότε δεν μπορούν να το απολαύσουν και κατ’ επέκταση ούτε την ίδια τους τη σχέση.
– Να εμφανίζουν άγχος και κατάθλιψη. Όταν το πρόβλημα γίνεται χρόνιο και δε λύνεται, αυτό φέρνει και άλλα προβλήματα. Τα ψυχολογικά προβλήματα εμφανίζονται, και η κάθε γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει μόνιμο άγχος και συχνά κατάθλιψη.
– Να αρχίζουν να αγνοούν τα σημάδια που τους δίνει το σώμα τους. Αμφισβητούν τον ίδιο τους τον εαυτό, αφού και οι ίδιες πιστεύουν ότι είναι υπερβολικές και δεν έχουν τίποτα. Έτσι δεν κάνουν τις απαραίτητες επισκέψεις και εξετάσεις.
– Να κρύβουν πράγματα από τον γιατρό τους ή να τα θεωρούν ασήμαντα για να τα αναφέρουν, πιστεύοντας ότι δεν είναι αξιοσημείωτα ή από ντροπή. Κάτι που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο.
Το βασικό πρόβλημα με το ιατρικό gaslighting είναι πως συχνά ο ίδιος ο γιατρός δεν αντιλαμβάνεται ότι το κάνει, παρόλο που 1 στις 4 γυναίκες το έχει βιώσει.
Πώς μπορούμε όμως να το αντιμετωπίσουμε αυτό;
- Να μη διστάζει η κάθε μία μας να ζητάει δεύτερη και τρίτη γνώμη.
- Να καταγγείλει το περιστατικό.
- Να επιμένει αν νιώθει πως ο γιατρός της δεν την πρόσεξε όπως θα έπρεπε.
- Να κρατάει ημερολόγιο με τα συμπτώματα.
Μόνο εμείς μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, όμως χρειαζόμαστε και την ασφάλεια και την καθοδήγηση των ειδικών που θα μας ακούνε.
Συντάκτης: Βαλάντου Σαρρή
