*Trigger Warning: Το άρθρο περιέχει αναφορές σε θέματα ψυχικής υγείας και αυτοπροκαλούμενης βλάβης. Αν νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε δύσκολη κατάσταση επικοινώνησε αμέσως με τη γραμμή υποστήριξης 1036 ή μίλησε σε κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είσαι μόνος.
Θυμάστε πόσο πολύ μας είχε συγκλονίσει η υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη το -όχι και τόσο- μακρινό 2015; Ο φοιτητής της γαλακτοκομικής σχολής Ιωαννίνων βρέθηκε νεκρός λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που εξαφανίστηκε. Η διερεύνηση της υπόθεσης έφερε στο φως τη σωματική και ψυχολογική βία που βίωνε καθημερινά από μια ομάδα συμφοιτητών του. Η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε και καταδίκασε το περιστατικό. Άλλαξε όμως κάτι από τότε;
Φέτος, συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το θάνατό του και όπως δήλωσε η μητέρα του: «Δέκα χρόνια μετά δεν ξέρω τι έχουμε καταφέρει ως κοινωνία». Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ιταλία αυτή τη φορά. Ένας έφηβος αυtοκτονεί εξαιτίας του εκφοβισμού των συμμαθητών του. Κυρία Γιακουμάκη έχετε δίκιο. Έχουμε αποτύχει σαν κοινωνία, αφού τόσα χρόνια αργότερα δεν μπορέσαμε να μάθουμε στα παιδιά μας να μη μισούν το διαφορετικό.
H ομοφοβία οδήγησε τον έφηβο Πάολο στην αυτοχειρία
Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ώρες η είδηση του θανάτου του 14χρινου Πάολο Μέντικο. Ο Πάολο ήταν ένας επιμελής μαθητής που έπαιζε μπάσο και είχε χόμπι το ψάρεμα. Η σκληρή και ωμή ομοφοβία που υφίσταντο εδώ και χρόνια, τον οδήγησε στο να βάλει τέλος στη ζωή του τόσο άδικα.
Ο 14χρονος αυtοκτόνησε στο δωμάτιό του, έπειτα από αλλεπάλληλα περιστατικά μπούλινγκ που είχε υποστεί από τους συμμαθητές του. Ήταν στόχος ομοφοβικών σχολίων και επιθέσεων. Σύμφωνα με μαρτυρίες της οικογένειάς του, τα υπόλοιπα παιδιά τον φώναζαν «κοριτσάκι» και «Πάολα». Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δε βοήθησε, αφού λίγο καιρό αργότερα ξανά βίωσε τον ίδιο εφιάλτη. Από ότι φαίνεται η ομοφοβία βρίσκεται σε κάθε σχολείο κι αυτό δείχνει και πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα. Λίγο πριν βάλει τέλος στη ζωή του, έστειλε ένα γραπτό μήνυμα στους συμμαθητές του, το οποίο έλεγε: «Στο σχολείο, κρατήστε μου μια θέση στην πρώτη σειρά».
Και μετά το απόλυτο κενό.
Η κοινωνία ακούει;
Ο μεγαλύτερος αδερφός του Πάολο Ιβάν, απηύθυνε δημόσια έκκληση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων για τον περιορισμό του σχολικού εκφοβισμού. Ο ίδιος απέστειλε επιστολή στην πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, στον πάπα Λέοντα ΙΔ’, αλλά και στον Υπουργό Παιδείας της χώρας. Χαρακτηριστικά, στην επιστολή του ο Ιβάν ανέφερε: «Ο θάνατος του αδελφού μου πιστοποιεί την αποτυχία της κοινωνίας μας».
Η μητέρα του Πάολο μας μετέφερε στη σκληρή αλήθεια που βίωνε το παιδί της, καθώς και τη στάση του σχολείου απέναντι στον εκφοβισμό. Όπως είπε η ίδια: «Στην κηδεία του παιδιού μου, ήρθε μόνον ένας συμμαθητής του και στο παρελθόν υπήρξαν εκπαιδευτικοί οι οποίοι υπέθαλψαν το μπούλινγκ και αδιαφόρησαν επιδεικτικά παρά τις καταγγελίες μας». Έπειτα από τις δηλώσεις αυτές ο υπουργός Παιδείας Τζουζέπε Βαλντιτάρα, διέταξε τη διεξαγωγή άμεσης διοικητικής έρευνας. Παράλληλα, η τοπική εισαγγελία διερευνά την υπόθεση για το αδίκημα της εξώθησης σε αυtοκτονία.
Οι ομοφοβικές επιθέσεις με θύτες εφήβους ολοένα και πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα. Σχεδόν καθημερινά έρχονται στην επικαιρότητα περιστατικά βίας, των οποίων η αγριότητα μας προκαλεί ανατριχίλα. Όλοι μένουμε άναυδοι και καταδικάζουμε τα περιστατικά. Μα, πώς; Πώς μπόρεσαν τόσο μικρά παιδιά να κάνουν κακό σε ένα άλλο παιδί; Αφού η κοινωνία έχει αρχίσει να αποδέχεται το διαφορετικό. Έχει εξελιχθεί.
Είναι όντως έτσι; Ή τελικά δεν είμαστε και τόσο προοδευτικοί όσο θέλουμε να διατυμπανίζουμε;
Οι -τάχα- καθώς πρέπει κυρ-Παντελήδες εκεί έξω οδήγησαν ένα παιδί στην αυtοκτονία, λόγω της σeξουαλικότητάς του.Κι αυτό σημαίνει ένα μόνο πράγμα: Ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας γαλουχώντας τα να μισούν. Πόσοι ακόμη έφηβοι πρέπει να θυσιαστούν για να ξυπνήσουμε;
Συντάκτης: Μαρία Μωραΐτη
