Αν πιστεύεις ότι η ελληνική τηλεόραση έχει στερέψει από ιδέες και το μόνο που μας μένει είναι να βλέπουμε επαναλήψεις του «Παρά Πέντε», τότε μάλλον δεν είδες την πρεμιέρα του Porto Leone. Γιατί η νέα σειρά του Alpha ήρθε να αποδείξει πως, ναι, μπορούμε ακόμα να φτιάξουμε δραματικές ιστορίες που δε μοιάζουν με κακέκτυπα ξένων format, αλλά στέκονται στα πόδια τους με αυθεντικότητα, ατμόσφαιρα και –κυρίως– δυνατές ερμηνείες.
Από τον Πειραιά με αγάπη (και πολύ πόνο)
Η σειρά μάς ταξιδεύει στη δεκαετία του ’60, σε μια Ελλάδα που άλλαζε πρόσωπο, αλλά στον Πειραιά και ειδικά στην Τρούμπα, τα πάντα μύριζαν αλμύρα, μυστήριο και κοινωνικές αντιθέσεις. Το Porto Leone (όνομα που δεν είναι τυχαίο, αφού έτσι λεγόταν το λιμάνι του Πειραιά από την εποχή των Βενετών) στήνει ένα σκηνικό γεμάτο καπνούς, μουσικές, πάθη και δραματικές ιστορίες που κουβαλούν οι ήρωες. Και το ωραίο είναι ότι η ατμόσφαιρα αποτυπώνεται με τέτοια λεπτομέρεια, που νιώθεις λες και περπατάς κι εσύ σε σοκάκια με κόκκινα φώτα και καφενέδες που μυρίζουν ούζο και καπνό.
Η δύναμη των ερμηνειών
Αν κάτι τράβηξε αμέσως την προσοχή του κοινού, αυτό ήταν οι ερμηνείες της Μαρίνας Ασλάνογλου και του Αλέκου Συσσοβίτη. Η Ασλάνογλου συγκλόνισε με τη σπαρακτική αποτύπωση του πόνου μιας μητέρας, με σκηνές που, όπως έγραψαν οι τηλεθεατές στο Twitter, «σου σηκώνουν την τρίχα». Ο Συσσοβίτης, από την άλλη, έφερε βάρος και ένταση στις σκηνές του, επιβεβαιώνοντας γιατί θεωρείται από τους πιο αξιόπιστους ηθοποιούς της γενιάς του. Και οι δύο αποθεώθηκαν δικαίως, γιατί σε μια εποχή που η τηλεοπτική υπερβολή καραδοκεί, εκείνοι απέδειξαν ότι μπορείς να παίξεις «με το μάτι» και να κερδίσεις το κοινό χωρίς φανφάρες.
Όταν η μυθοπλασία συναντά την ιστορία
Το δυνατό χαρτί της σειράς δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί, αλλά και το σκηνικό: η Τρούμπα των ’60s. Μια γειτονιά που αποτέλεσε θρύλο και στίγμα ταυτόχρονα. Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, το Porto Leone μπλέκει μυθοπλασία με την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής – από τα μικρά καθημερινά δράματα μέχρι τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα που «καίνε». Κι αν κρίνουμε από το πρώτο επεισόδιο, η σειρά δεν έχει σκοπό να ωραιοποιήσει τίποτα: δείχνει τον πόνο, τη βία, την αδικία, αλλά και τις μικρές στιγμές τρυφερότητας που σε κάνουν να συνεχίζεις.
Το κοινό μίλησε (στο Twitter)
Δεν είναι μόνο οι κριτικοί που μίλησαν θετικά. Τα social media πήραν φωτιά την ώρα της πρεμιέρας, με χρήστες να σχολιάζουν πόσο δυνατό ήταν το ξεκίνημα, πόσο αληθινές οι ερμηνείες, αλλά και πόσο καλά στημένη η παραγωγή. Στην εποχή που η τηλεόραση συχνά γίνεται δεύτερη οθόνη, το Porto Leone κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο «κολλημένο» μπροστά στην τηλεόραση και ταυτόχρονα να τον εμπνεύσει να μοιραστεί τον ενθουσιασμό του online. Κι αυτό, ας το παραδεχτούμε, είναι ένα μικρό θαύμα.
Αξίζει τελικά να το δεις;
Η απάντηση είναι «ναι». Αν σου αρέσουν οι σειρές εποχής που δε φοβούνται να αγγίξουν σκοτεινά θέματα, αν εκτιμάς τους ηθοποιούς που ξέρουν να «σπάνε» την καρδιά σου με ένα βλέμμα, και αν θες να χαθείς σε μια ατμόσφαιρα που μυρίζει Ελλάδα μιας άλλης εποχής, τότε το Porto Leone είναι για σένα. Δεν είναι απλώς άλλη μια σειρά στη μικρή οθόνη – είναι μια απόπειρα να ανασυσταθεί ένας κόσμος που χάθηκε, με τρόπο αληθινό και καθηλωτικό.
Φυσικά, όλα θα κριθούν στη συνέχεια. Μια πρεμιέρα μπορεί να σε συνεπάρει, αλλά το στοίχημα είναι να κρατήσει το ενδιαφέρον ζωντανό εβδομάδα με την εβδομάδα. Ωστόσο, το Porto Leone έκανε το πιο δύσκολο: μας τράβηξε από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Και αυτό είναι πάντα καλό σημάδι.
Συντάκτης: Ηρώ Γ.
