Το 2025 έφερε μια αλήθεια που μπορεί να μην ακούγεται ρομαντική, αλλά είναι απολύτως ειλικρινής: ο έρωτας μόνος του δεν φτάνει. Σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες για τις σχέσεις, η οικονομική ασφάλεια έχει περάσει μπροστά από το πάθος ως βασικός λόγος για να μείνει κάποιος σε μια σχέση. Όχι γιατί γίναμε ψυχροί ή υλιστές, αλλά γιατί κουραστήκαμε να ζούμε μέσα στο άγχος και η οικονομική ασφάλεια έχει αρχίσει να λειτουργεί σαν το νέο “baseline” — σαν το minimum που χρειάζεται για να σταθεί μια σχέση χωρίς να τρέμει με το πρώτο κύμα.
Δεν είναι ότι ξαφνικά όλοι έγιναν gold diggers. Είναι ότι ο κόσμος έχει γίνει τόσο ασταθής, που ο έρωτας έχει περάσει απλώς σε δεύτερη μοίρα. Και κάπως έτσι τα λεφτά στις σχέσεις έπαψαν να είναι status κι έγιναν “γλώσσα αγάπης”. Ένα σήμα που λέει πολλά περισσότερα από το υπόλοιπο στον λογαριασμό.
Κι όταν λέμε «οικονομική σταθερότητα», δεν εννοούμε απαραίτητα “πλούτος”. Εννοούμε πράγματα τύπου: πληρώνουν τα κοινόχρηστα στην ώρα τους; Έχουν μια στοιχειώδη οργάνωση; Ξέρουν πού πάνε τα χρήματα που βγάζουν; Κάνουν (έστω στοιχειώδες) πλάνο; Ή ζουν σε φάση «έλα μωρέ, βλέπουμε» και κάθε μήνας τελειώνει με πανικό; Γιατί το δεύτερο δεν είναι απλώς οικονομικό θέμα. Είναι θέμα χαρακτήρα και διαχείρισης ζωής.
Οι ψυχολόγοι λένε κάτι που όλοι λίγο-πολύ το έχουμε ζήσει: το χρήμα λειτουργεί σαν δείκτης αξιοπιστίας και stress management. Αν ο άλλος είναι σταθερός στο οικονομικό, το μυαλό σου μεταφράζει “μπορώ να βασιστώ πάνω του”. Αν είναι μόνιμα στον αέρα, το σώμα σου δε χαλαρώνει — μένει σε mode επιβίωσης. Και εκεί ο έρωτας, όσο δυνατός κι αν είναι, αρχίζει να κουράζεται. Το 2025 οι σχέσεις περνάνε ένα reality check. Δεν είναι μόνο “μου αρέσεις” και “σε θέλω”. Είναι “αν μείνουμε μαζί, τι ζωή φτιάχνουμε;”. Έχεις χώρο να ονειρευτείς ή είσαι μονίμως σε άγχος; Θα κάνουμε σχέδια ή θα κάνουμε υπολογισμούς; Θα ζούμε ή θα «βγαίνουμε ίσα-ίσα» και θα τσακωνόμαστε κάθε φορά που χαλάει ένα λάστιχο ή βγει ένας λογαριασμός ΔΕΗ;
Γι’ αυτό και η σταθερότητα έχει περάσει μπροστά. Γιατί η σταθερότητα είναι το να μη σου κάνει η καρδιά πετάρισμα όταν ανοίγει το mailτ η εφορίας. Είναι το να μπορείς να πεις “θα πάμε ένα ταξίδι” χωρίς να ακούγεται σαν φαντασίωση. Είναι το να ξέρεις ότι αν στραβώσει κάτι, δε θα καταρρεύσει το σύμπαν σας. Και φυσικά, το ίδιο χρειάζεται να προσφέρουν και οι δυο στη σχέση.
Και κάτι ακόμη: το οικονομικό άγχος είναι από τα πιο ύπουλα “third parties” στο γκομενικό. Σου κόβει τη διάθεση για σεξ, σε κάνει ευερέθιστο, σε σπρώχνει σε μικροκαβγάδες που μοιάζουν άσχετοι (για το πιάτο, για την ώρα, για το ποιος ξέχασε το σούπερ μάρκετ) ενώ από κάτω βράζει το “δεν αντέχω άλλο να αγχώνομαι”. Εκεί μπαίνει και το κομμάτι της συναισθηματικής ασφάλειας. Οι άνθρωποι το 2025 δεν διαλέγουν μόνο partner. Διαλέγουν νευρικό σύστημα. Θέλουν κάποιον που δε θα τους ενεργοποιεί διαρκώς το στρες. Που θα τους ηρεμεί, όχι γιατί είναι “τέλειος”, αλλά γιατί είναι προβλέψιμος με την καλή έννοια: σταθερός, συνεπής, παρών.
Και ο έρωτας; Ο έρωτας υπάρχει. Απλά δεν είναι πια αρκετός ως “σχέδιο ζωής”. Επίσης, ας πούμε την αλήθεια: οι “butterflies” πολλές φορές είναι άγχος με φίλτρο. Είναι αυτό το rollercoaster που στα 20 το λες πάθος, αλλά στα 30+ το λες “δεν αντέχω άλλο να είμαι σε συναισθηματικό survival mode”. Κι έτσι, το κριτήριο αλλάζει. Δεν είναι “με κάνει να τρελαίνομαι”. Είναι “με κάνει να ησυχάζω”.
Άρα τι σημαίνει τελικά “μένω για τα λεφτά”; Αν το ακούσεις ξερά, φαίνεται κυνικό. Αν το δεις σωστά, σημαίνει “μένω για τη σταθερότητα που φέρνεις στη ζωή μου”. Γιατί τα λεφτά είναι το πρακτικό κομμάτι της φροντίδας. Ε κι αν δε μας αρέσει να το ακούμε, είναι μια αλήθεια των σχέσεων κι αυτή.
Το 2025 ο έρωτας δε βγήκε εκτός. Απλώς δεν είναι πια ο μόνος πρωταγωνιστής. Είναι co-star. Πρωταγωνιστής έγινε η ασφάλεια: οικονομική, συναισθηματική, καθημερινή.
