Πώς να τα βγάλεις πέρα με τρία παιδιά κι ένα σκύλο

Αρχικά, να σας πω ότι η κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της ρυθμούς που λειτουργούν — και μπορεί κάποια άλλη να τους δοκιμάσει και να μην είναι το ίδιο.

Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, αλλά το νούμερο ένα μυστικό θα σας το πω τώρα, στις πρώτες γραμμές.

Ό,τι μα ό,τι και να έχει συμβεί, η λύση είναι μία — η μεγαλύτερη θεραπεία όλων.

Τόσο για εσάς, όσο και για τα παιδιά σας.

Και δεν είναι άλλη από την ΑΓΚΑΛΙΑ.

Μια αγκαλιά παίρνει τον πόνο μακριά, καταπραΰνει τον θυμό, ενθαρρύνει να φύγει ο φόβος.

Είναι το καλύτερο γιατρικό για τα πάντα.

Παρακάτω θα σας πω τι λειτουργεί σε εμάς, τις περισσότερες φορές — με εξαίρεση αυτές που είμαι εκτός ορίων, κι ενώ στο παρελθόν μ’ έλεγαν Βουγιουκλάκη, θυμίζω περισσότερο τη Σαπφώ Νοταρά με τον κότσο που βάζει…

ΜΠΟΥΡΛΩΤΟ.

Πολύ σημαντικό για την ψυχική σου υγεία: να σημειώνεις.

Με τρία παιδιά (και με ένα δηλαδή), δεν υπάρχει καμιά συνοχή στις σκέψεις — κι αυτό το «τι ήθελα εγώ τώρα» στο μυαλό σου μπορεί να σε τρελάνει. Οπότε, σημείωνε και κάνε τις δουλειές σου όμορφα.

Ας τα βάλουμε σε μια σειρά, γιατί αυτό το κείμενο έχει σκοπό πρώτο να σε βοηθήσει να συντονιστείς στον παλμό του σπιτιού σου.

Προφανώς όλα τα παιδιά θέλουν φαγητό και νερό για να ζήσουν — να λέμε ευχαριστώ και να νιώθουμε ευλογημένοι που μπορούμε και τους το παρέχουμε.

Το φαγητό

Αυτό που ακούς πιο συχνά είναι: «μαμά, πεινάω».
Θα βοηθήσει να έχεις διάφορα σνακ των προτιμήσεών σας (σαν οικογένεια), ώστε τα μεγάλα σου τουλάχιστον, 3 και άνω, να μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν.

Να μην σε χρειάζονται και στα 10 γεύματα της μέρας τους. Όχι, δεν είμαι υπερβολική — τόσες φορές τρώνε.

Ακόμα μια βασική τους ανάγκη, αλλά και δική μας, την οποία πολλές φορές λόγω του άγχους της καθημερινότητας και των συνεχόμενων απαιτήσεων, τη θεωρούμε αμελητέα:

Το παιχνίδι

Κι όταν λέω παιχνίδι, δεν εννοώ ένα ακόμα πλαστικό από τις γνωστές αλυσίδες.

Εννοώ την ουσιαστική και ξεχωριστή επαφή σου με κάθε παιδί. Χωρίς περισπασμούς και χωρίς το κινητό σου δίπλα να το τσεκάρεις (καταλαβαίνω τον πειρασμό).

Να κάνετε χειροτεχνίες, να παίξετε με πλαστελίνες — ανάλογα με την ηλικία, έχετε άπειρες επιλογές, και χωρίς τίποτα από παιχνίδια στην κατοχή σας.

Μαγειρέψτε μαζί! Απλά, για το καλό της ψυχικής σου ηρεμίας, προτίμησε έναν βοηθό κάθε φορά.

Αυτό που είναι σημαντικό όμως είναι ο προσωπικός σας χρόνος (με το κάθε παιδί ξεχωριστά) να είναι υπαρκτός.

Έστω 10 λεπτά της ημέρας σου μαζί του μπορούν να σου δώσουν τόση ενέργεια, που να σε κάνουν ν’ ανταπεξέλθεις και με… δεκαπέντε παιδιά (εντάξει, το παράκανα, αλλά κατάλαβες).

Ο ύπνος

Ρουτίνα και πάλι ρουτίνα (θα φτιάξετε τη δική σας).

Για εμάς λειτουργεί η κοινή ώρα ύπνου για όλα τα παιδιά, χαμηλός φωτισμός, παραμυθάκι και τραγούδι.

Τα παιδιά αγαπάνε τις συνήθειές τους και ταράζονται με τις αλλαγές. Π.χ. διακοπές — αλλά θα το δούμε σε άλλο κείμενο αυτό το κεφάλαιο.

Πάρ’ το απόφαση: θα ξυπνάς για τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής σου (είμαστε πολλές — κάτι είναι κι αυτό).

Σπίτι και καθαριότητα

Να είσαι συνειδητοποιημένη: και στις πιο εύκολες μέρες, το σπίτι θα είναι άνω κάτω.

Δεν γίνεται και δεν υπάρχει λόγος να είναι ανελλιπώς τακτοποιημένο.

Είναι γεμάτο δαχτυλιές, γέλια, μύξες, κλάματα και ΖΩΗ!

Προτεραιότητά σου είναι τα παιδιά — όχι το καθαρό πάτωμα.

Σε όλους μας αρέσει να ζούμε σε καθαρό σπίτι. Εκτός από τον Φλάφι (το σκυλάκι μας), που αν μπορούσε, θα το είχε γεμίσει βρώμικες κάλτσες και βρακιά. Τον λες και ανώμαλο.

Θα έρθει και η ώρα του καθαρού σπιτιού — τότε που θα είναι άδειο και θα σκέφτεσαι τις μέρες που ήταν γεμάτο χαχανητά και γκρίνιες.

Μελαγχόλησες; Γι’ αυτό σου λέω: άτακτο και γεμάτο — πιο μετά τα ξαναλέμε.

Αρμοδιότητες και ανεξαρτησία

Να προσπαθείς, όσο δύσκολο κι αν είναι, να μην τρέχεις πίσω τους σε κάθε θέλω τους.

Θα εκπλαγείς πόσο ανεξάρτητα μπορούν να είναι τα παιδιά — αν τους το επιτρέψεις.

Κάτι απλό: τα ρουχαλάκια τους από το σχολείο να τα βάλουν μόνα τους στ’ άπλυτα.

Για το κλείσιμο, θα ήθελα να διαβάσεις — αν δεν τη γνωρίζεις ήδη — την ιστορία με το βασιλιά και το δαχτυλίδι που έγραφε:
«Κι αυτό θα περάσει».

Στα πολύ δύσκολα, αυτό σκέφτομαι — και με βοηθάει, γιατί έτσι είναι.

Όλα περνάνε: και τα καλά, και τα άσχημα.

Κι αν μια μέρα είναι πραγματικά απαίσια, κάνε υπομονή — θα ξημερώσει καινούρια μέρα.

Αυτό που λένε, «αν είναι η μαμά καλά, τότε όλο το σπίτι είναι καλά», ΙΣΧΥΕΙ.

Φρόντισε το παιδί μέσα σου. Αν είσαι έγκυος, το πιο μέσα σου.

Μην σε ξεχνάς.

Κι αν έχω μάθει κάτι με τα χρόνια, είναι ότι τα παιδιά:
1% ακούνε και 99% μιμούνται.

Κάνε πράξη εσύ πρώτα όλα όσα θεωρείς σωστά.

Ελπίζω να σε βοήθησα.
Καλή συνέχεια σ’ αυτό το τεράστιο και ατελείωτο εγχείρημα της γονεϊκότητας.