Σε έναν κόσμο που μοιάζει να ξεμένει από φαντασία αλλά ποτέ από ιδέες για τηλεοπτικά format που προσβάλλουν τον άνθρωπο, εμφανίστηκε κάτι που ξεπερνάει κάθε δυστοπικό σενάριο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του in.gr και της Daily Mail, στις ΗΠΑ συζητούν για ριάλιτι σόου στο οποίο μετανάστες θα διαγωνίζονται για την υπηκοότητα. Ναι, όπως λέμε, σου επιτρέπω να μείνεις στη χώρα, αν κερδίσεις.
Ο παραγωγός Ρομπ Γουόρσοφ επιβεβαίωσε ότι είχε συζητήσεις με μέλη του υπουργείου για το σόου, και μάλιστα έλαβε θετική ανταπόκριση. Σύντομα, όμως, ήρθε η απάντηση από το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, πως ουδέποτε η υπουργός Κρίστι Νοέμ έδωσε την έγκρισή της για το εν λόγω ριάλιτι σόου. Επιπλέον, η Τρίσια ΜακΛάφλιν πρόσθεσε ότι το δημοσίευμα είναι ψευδές και πως η υπουργός δε γνωρίζει καν τίποτα για το τηλεοπτικό παιχνίδι.
Με τίτλο «FAKE NEWS FRIDAY: DHS Torches Latest Media Hoax», η ΜακΛάφλιν έγραψε: «Το ‘ρεπορτάζ’ της Daily Mail αποτελεί προσβολή για τη δημοσιογραφία. Η υπουργός Νοέμ δεν έχει ‘υποστηρίξει’ ούτε γνωρίζει τίποτε για το τηλεοπτικό παιχνίδι.» Την Πέμπτη 15 Μαΐου, η Daily Mail ανέφερε αρχικά ότι η Νόεμ «υποστήριζε την προτεινόμενη σειρά».
Για το τι πραγματικά συνέβη, τα συμπεράσματα δικά σας. Και ούτε θέλω να σταθούμε εκεί– θέλω όμως να σκεφτούμε ότι υπήρξε, έστω και ως σκέψη, η υλοποίηση μιας τόσο αποτρόπαιης για τον πολιτισμό μας σκέψης, που θα μπορούσε να είναι πραγματική- γιατί ναι, θα μπορούσε.
Δεν ήταν μόνο μια στιγμή παλαβομάρας κάποιου· σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, η ιδέα αυτή συζητήθηκε αρχικά επί κυβερνήσεων Ομπάμα και Μπάιντεν –οι οποίοι δεν την προχώρησαν– και τώρα επανέρχεται στο προσκήνιο. Και πώς να μην επανέρχεται, δηλαδή, όταν –εκτός από το Hunger Games– υπάρχει και το Squid Game του Netflix, που σημείωσε τεράστια ποσοστά θέασης και ταυτόχρονα οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή ακολουθούν τη λιγότερο φιλομεταναστευτική πολιτική των τελευταίων ετών. Κάπως έτσι, σαδιστικά, το πολιτικό φρόνημα μπλέκεται με τη σκοτεινή, οργουελική φαντασία με στόχο και τελικά αποδέκτη τον ευάλωτο, τη μειονότητα, τον άνθρωπο στην ανάγκη.
Αρνούμαι, όμως, να πιστέψω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι έτσι. Πιστεύω ότι αυτό προβάλλεται. Αυτό προσπαθούν να μας πείσουν ότι ισχύει, γιατί αυτό –όπως φαίνεται– εξυπηρετεί. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που κατεβαίνουν σε πορείες υποστηρίζοντας μετανάστες και όσους αδικούνται από τη ζωή, όσο υπάρχουν άνθρωποι που εθελοντικά αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους βοηθώντας και κοιτώντας το γενικό καλό κι όχι την πάρτη τους, όσο υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τους ανθρώπους ως ίσους, υπάρχει και ελπίδα για το μέλλον.
Ανήθικες προτάσεις θα υπάρξουν. Βρόμικες πολιτικές, επίσης. Το μυστικό βρίσκεται στο να υπάρχει εκείνο το φίλτρο στον εγκέφαλό μας που μπορεί να τις απορρίψει. Και σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη παραπάνω… θα μαθευτεί. Όπως μαθαίνονται όλα σ’ αυτή τη ζωή.
Συντάκτης: Αλεξία Παπαδογιάννη
