Η γη γυρίζει, επιβεβαιώθηκε εδώ και αιώνες. Επειδή όμως ο άξονας της γης δεν είναι κατακόρυφος, κατά την περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, το ένα μέρος της εκτίθεται περισσότερο στις ακτίνες του ήλιου και το άλλο μέρος της απομακρύνεται από τον ήλιο, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο τις τέσσερις εποχές. Για κάποιον περίεργο λόγο οι εποχές χωρίζονται σε πρωταγωνιστές και κομπάρσους. Ο ορισμός της άνοιξης είναι η εποχή μεταξύ του χειμώνα και του καλοκαιριού και ο ορισμός του φθινοπώρου είναι η εποχή μεταξύ του καλοκαιριού και του χειμώνα.
Κατάφορη αδικία. Οι ωραιότερες εποχές του χρόνου ετεροπροσδιορίζονται. Ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη; Σα να μη φτάνει αυτό, ακόμη και ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, το χειμώνα και το καλοκαίρι υπάρχει η σταρ της παρέας, το καλοκαίρι. Σύμφωνα με ποιον; Σύμφωνα με τις στατιστικές. Δημοφιλής είναι όποιος έχει περισσότερους fans και ομολογουμένως το καλοκαίρι έχει περισσότερους ακολούθους. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ο κυριότερος είναι ότι το καλοκαίρι έχει ταυτιστεί με την ελευθερία.
Σχολεία κλειστά, δύο εβδομάδες συνεχόμενες διακοπές για τους περισσότερους εργαζομένους και σε κάποιες περιπτώσεις ένας ολόκληρος Αύγουστος μακριά από τη δουλειά. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα η πρόσβαση στη θάλασσα και οι μεγάλες νύχτες στα άπειρα εξωτερικά μέρη διασκέδασης έρχονται να δώσουν μερικούς επιπλέον ψήφους στο καλοκαίρι. Έχουμε όλοι μας συναντήσει ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι θα ήταν ευτυχισμένοι με ένα ατελείωτο καλοκαίρι. Υπάρχουν και οι άλλοι όμως.
Είναι άνθρωποι τρομαγμένοι από το bullying που τους έχει ασκηθεί εδώ και χρόνια όταν τολμούσαν να χαρούν με τις πρώτες βροχές του Σεπτέμβρη, που έχουν αντιμετωπίσει τα καχύποπτα βλέμματα των συνανθρώπων του όταν αγαλλίαζαν με μια συννεφιά, που δεν τολμούσαν να παραδεχτούν μπροστά σε κόσμο ότι τους κούρασε το καλοκαίρι. Και ξαφνικά ο αγώνας δικαιώνεται. Τα τελευταία 2-3 χρόνια μια καινούργια λέξη εμφανίστηκε στο διαδικτυακό στερέωμα, χειμωνάκιας. Επειδή οι άνθρωποι έχουν εμμονή να βάζουν τίτλους σε όλα διότι χωρίς τίτλο κάτι είναι ανύπαρκτο, εκείνοι οι τρομαγμένοι άνθρωποι βρήκαν επιτέλους τη λέξη που μπορούν να γράψουν στην ταυτότητά τους, ναι είμαι χειμωνάκιας – άντε με το καλό να καθιερώσουμε και τον φθινοπωράκια για να ταυτιστούν ακόμη περισσότεροι.
Κάτι που οι φθινοπωράκηδες και οι χειμωνάκηδες προσπαθούν να διευκρινίσουν στους άλλους είναι ότι δεν απεχθάνονται το καλοκαίρι, απλά έχουν εντοπίσει κι έχουν νιώσει περισσότερο από τους άλλους τα μειονεκτήματα του καλοκαιριού και ότι πιστεύουν ότι όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή και ένα τέλος και χωρίς τέλος το καλοκαίρι δεν είναι εποχή αλλά κόλαση με καζάνια που βράζουν. Το φθινόπωρο είναι η τάξη μετά την αταξία, είναι η σιωπή μετά από έναν καυγά. Το καλοκαίρι φωνάζει. Δεν είναι τυχαίο που οι μεσογειακοί λαοί με τα μακριά θερμά καλοκαίρια μιλάνε έντονα, καυγαδίζουν, χειρονομούν. Έχει καταφέρει ποτέ κανείς να ηρεμήσει με έναν ήλιο να καίει πάνω από το κεφάλι του; Όχι αυτό που νιώθουμε στην ξαπλώστρα δεν είναι ηρεμία, ονομάζεται ραστώνη, όπερ σημαίνει μαλθακότητα. Εννοείται ότι χρειάζεται και αυτό αλλά ως σύντομο διάλειμμα.
Πώς να υψώσει τη φωνή του ο Γερμανός που περπατάει με την ομπρέλα του στους δρόμους του Αμβούργου; Δε γίνεται να την υψώσει γιατί θα καταστρέψει τη γαλήνη της βροχής. Ας γαληνέψουμε λοιπόν λίγο. Ας βγούμε έξω για ψώνια το μεσημέρι του Σαββάτου χωρίς να ψάχνουμε για σκιά. Ας περπατήσουμε στην πόλη χωρίς να ψάχνουμε ένα κλιματιζόμενο καφέ να χωθούμε. Ας ετοιμαστούμε για βραδινή έξοδο με το μακιγιάζ στη θέση του και χωρίς επιτέλους να γυαλίζουμε. Ας χουζουρέψουμε το πρωί της Κυριακής χωρίς κλιματιστικό. Οι εναλλαγές είναι υπέροχες και αναζωογονητικές και αυτή είναι η μαγεία των εποχών.
Όσες θάλασσες διαθέτει η Ελλάδα, για άλλα τόσα βουνά υπερηφανεύεται και εκείνα τα πέτρινα χωριά σε όλη την Ελλάδα είναι η γαλήνη και η θαλπωρή μετά το καλοκαίρι που εκείνα είναι έτοιμα να προσφέρουν. Βόλτες πάνω σε πορτοκαλιά φύλλα λοιπόν, καφές και μηλόπιτα. Έτσι, για να προχωρήσουμε σιγά σιγά και στο χειμώνα που σύντομος και εξαιρετικά εύκολος στη χώρα μας αποζημιώνει τους χειμωνάκηδες με εκδρομές στη χιονισμένη Βόρεια Ελλάδα και με κατεβασιές στις πολλές πίστες μας. Μακάρι μόνο η πορεία να είναι προς εμπρός διότι μετά το καλοκαίρι έρχεται το φθινόπωρο και μετά το φθινόπωρο ο χειμώνας κι αν γίνει κανένα λάθος και μετά το φθινόπωρο έρθει πάλι καλοκαίρι και μετά ξανά φθινόπωρο δε θέλει κανείς να πετύχει στο δρόμο του έναν εκνευρισμένο φθινοπωράκια.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
