Έχοντας δει χιλιάδες εικόνες μέσα στη χρονιά, λίγες είναι αυτές που μπορούν να στέκουν μόνες τους. Να μιλούν τόσο καθαρά, τόσο βαθιά και τόσο ανθρώπινα, όπως η φωτογραφία που η UNICEF ανακοίνωσε ως την εικόνα της χρονιάς 2025. Αυτή η εικόνα δεν είναι απλώς ένα καρέ είναι μια επιστροφή στην ουσία του τι σημαίνει να είσαι παιδί, να διψάς για γνώση και, πάνω απ’ όλα, να ελπίζεις, ακόμα κι όταν όλα γύρω σου λένε να σιωπήσεις.

Η φωτογραφία που κέρδισε το βραβείο UNICEF Photo of the Year 2025 τραβήχτηκε από τη Γαλλίδα φωτογράφο Elise Blanchard και δείχνει τη δεκάχρονη Χατζίρα, ένα κορίτσι από ένα απομακρυσμένο χωριό της επαρχίας Νανγκαρχάρ στο Αφγανιστάν, να κάθεται συγκεντρωμένη στο σχολικό της βιβλίο. Το βλέμμα της ήρεμο, αποφασιστικό, γεμάτο μια εσωτερική δύναμη, μοιάζει να λέει περισσότερα από όσα χιλιάδες λέξεις θα μπορούσαν να εκφράσουν.

Η επιλογή αυτής της εικόνας ως φωτογραφίας της χρονιάς δεν έγινε τυχαία. Η UNICEF Γερμανίας, που απονέμει το βραβείο, αναζητά εικόνες που “απεικονίζουν με εξαιρετικό τρόπο την προσωπικότητα και τις συνθήκες ζωής παιδιών παγκοσμίως”. Αυτή η φωτογραφία δεν απεικονίζει απλώς ένα παιδί που διαβάζει. Αλλά απεικονίζει μια πράξη αντίστασης, μια σιωπηλή, αλλά αδιάλλακτη, διεκδίκηση του δικαιώματος στη γνώση σε έναν κόσμο όπου αυτό το δικαίωμα συχνά καταπατείται.

Αν κοιτάξεις προσεκτικά την εικόνα, βλέπεις πολύ περισσότερα από ένα κορίτσι να κρατάει ένα βιβλίο. Βλέπεις ένα πλαίσιο πολύ μικρότερο από τα όνειρά της, αλλά με τόσο φως μέσα του που νομίζεις πως φωτίζει τα πάντα γύρω της. Βλέπεις τα λεπτά δάχτυλα να γυρίζουν σελίδες σαν να κρατούν τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς. Και βλέπεις αυτά τα μάτια να αντανακλούν μια αδιάκοπη δίψα για μάθηση, μια ήσυχη, αλλά ακατάβλητη δύναμη που αντιστέκεται σε κάθε εμπόδιο.

Αυτό που κάνει την εικόνα ξεχωριστή και για πολλούς συγκινητική, είναι η ισορροπία ανάμεσα στην τρυφερότητα και τη δύναμη. Δεν είναι μια εικόνα τραυματισμού ή θλίψης. Είναι μια εικόνα ελπίδας, όχι την ελπίδα της εύκολης λύτρωσης, αλλά την ελπίδα που προκύπτει όταν ένα παιδί αρνείται να παραιτηθεί από τα όνειρά του, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω του λέει ότι αυτό είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο.

Αυτή η φωτογραφία έρχεται σε μια περίοδο όπου στο Αφγανιστάν η πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση έχει περιοριστεί δραματικά, μια πραγματικότητα που η UNICEF έχει επισημάνει επανειλημμένα. Το γεγονός ότι η Χατζίρα κάθεται και διαβάζει το βιβλίο της σε ένα τέτοιο περιβάλλον έχει βάθος και σημασία. Δεν είναι απλώς μια όμορφη εικόνα. Είναι μια πράξη αντίστασης. Είναι μια υπενθύμιση ότι εκεί όπου τα δικαιώματα στερούνται, τα παιδιά συνεχίζουν να ελπίζουν, να προσπαθούν, να μαθαίνουν, ακόμα και στη σιωπή.

Και γι’ αυτό, ακριβώς, αυτή η εικόνα έγινε η φωτογραφία της χρονιάς. Δεν είναι επειδή είναι τέλεια από τεχνική άποψη, είναι επειδή λέει μια ιστορία που χρειαζόμαστε να ακούμε: ότι η εκπαίδευση δεν είναι απλώς ένα δικαίωμα που μας δίνεται, είναι ένα φως που ανάβει μέσα μας και που κανείς δεν μπορεί να το σβήσει αν εμείς δεν το αφήσουμε.

Η εικόνα αυτή δε μιλά με κραυγές. Μιλά με την ησυχία της αποφασιστικότητας. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο ξεχωριστή. Είναι η στιγμή που μέσα στην απλότητα της καθημερινότητας αποκαλύπτεται η πραγματική, ήσυχη δύναμη, η δύναμη να αντιστέκεσαι, να ελπίζεις, να μαθαίνεις και να συνεχίζεις. Και αυτό ακριβώς την κάνει την εικόνα της χρονιάς, γιατί μερικές φορές, η πιο δυνατή φωνή είναι η σιωπηλή

Συντάκτης: Ράνια Λιάσκου
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη