Αν το MSN και το Hi5 σου λένε κάτι, τότε μάλλον θυμάσαι ακόμα τους ήχους σύνδεσης στο παλιό modem. Αν όχι, πιθανότατα ανήκεις στην Gen Z και η πρώτη σου “διαδικτυακή επικοινωνία” έγινε μέσω Instagram DMs. Δύο γενιές με μόλις μερικά χρόνια διαφορά, αλλά με χάσμα, χειρότερο κι από αυτό ανάμεσα σε εμάς και τους γονείς μας.
Παρόλο που χρονολογικά οι δύο αυτές γενεές δεν έχουν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους– μιας και η πρώτη είναι μεταξύ 1996-2012 και η δεύτερη 1981-1995 – οι διαφορές στο πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο και όσα έχουν ζήσει είναι χαοτικές. Από την εργασιακή κουλτούρα μέχρι και σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, διαφαίνεται πως υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ τους που κάποιες φορές παραμένει αγεφύρωτη. Αυτές οι διαφορές είναι εμφανείς τα τελευταία χρόνια, μιας και η Gen Z έχει ξεκινήσει σταδιακά να μπαίνει στον εργασιακό στίβο και να αμφισβητεί έντονα και σθεναρά όλα όσα μέχρι πρότινος θεωρούνταν πάγια και δεδομένα. Η συνύπαρξη μεταξύ των δύο αυτών γενεών διακυβεύεται στο κατά πόσο μπορούν να γεφυρωθούν οι διαφορές που έχουν, για να μπορέσουν να χτίσουν ένα υγιές και λειτουργικό μέλλον.
1) Χάος vs πλάνο 10ετίας
Η πρώτη μεγάλη διαφορά που υπάρχει είναι πως οι Millennials μεγάλωσαν με μια κουλτούρα σταθερότητας και ασφάλειας, όπου το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο από τη γέννησή τους. Η χρονολογική σειρά που γίνονταν τα πράγματα ήταν: σπουδές, μόνιμη εργασία, γάμος, οικογένεια και παιδιά – με οτιδήποτε να ξεφεύγει από αυτή τη σειρά να θεωρείται από λάθος έως και κατακριτέο σε πολλές περιπτώσεις.
Από την άλλη, η Gen Z, που έχει μεγαλώσει σε ρευστή κοινωνία και μπαίνοντας στον εργασιακό στίβο μέσα στην κρίση, αμφισβητεί αυτό το παραδοσιακό μοντέλο που έχει θεσπίσει η κοινωνία. Για αυτούς, όλα στη ζωή είναι ρευστά και δε χρειάζεται να υπάρχει μια συγκεκριμένη σειρά που γίνονται τα πράγματα· εν αντιθέσει, θεωρεί πως μόνο από μια σειρά δοκιμών μπορούν να πάρουν μια σωστή απόφαση για τη ζωή τους.
Αυτό μας οδηγεί στη δεύτερη βασική διαφορά τους, που έχει να κάνει με τις συγκρούσεις.
2) Επανάσταση vs συμβιβασμός
Οι Millennials μεγάλωσαν με μια νοοτροπία συμβιβασμού και αποδοχής, ακόμα και των λάθος πραγμάτων. Έμαθαν να υπομένουν τον τοξικό εργοδότη, την κακοποιητική σχέση, ακόμα και την αδικία που γινόταν εις βάρος τους. Αποδέχτηκαν δίχως αντίρρηση το γεγονός πως οι άλλοι μπορούν να έχουν τον έλεγχο της ζωής τους, και αυτό είναι το σύνηθες.
Από την άλλη, η Gen Z είναι απρόθυμη να αποδεχτεί ως σωστά τα λάθη τα οποία γίνονται. Θεωρούν πως οι άνθρωποι χρειάζεται να λένε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι, και πως μόνο μέσα από τον αυθεντικό εαυτό μας μπορούμε να πετύχουμε όλα όσα θέλουμε και να εξαλειφθεί η αδικία. Πολλές φορές, δε, αυτή η στάση τους φαίνεται ως σκληρή και ασεβής στους Millennials, κι αυτό πυροδοτεί συγκρούσεις ως προς τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει.
3) Η ψυχοθεραπεία είναι κανονικότητα vs η ψυχοθεραπεία είναι ταμπού
Η τρίτη βασική διαφορά που υπάρχει –και κάνει τις σχέσεις αρκετά τεταμένες– είναι το πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της ψυχικής υγείας και πόσο ανοιχτά μιλάμε για θέματα τα οποία μας απασχολούν και τα συναισθήματά μας.
Δυστυχώς, οι Millennials και οι προηγούμενες γενεές μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον στο οποίο η ψυχική υγεία ήταν από αδιάφορη έως και υπερεκτιμημένη. Πολλές φορές, δε, οι άνθρωποι δε μιλούσαν διότι φοβόντουσαν την επικριτική στάση της κοινωνίας και της οικογένειας, φτάνοντας μάλιστα κάποιοι να δίνουν τέλος στη ζωή τους γιατί κανείς δεν ήταν εκεί να τους ακούσει.
Από την άλλη, η Gen Z έχει φέρει στο προσκήνιο την έννοια της ψυχικής υγείας. Μιλά ανοιχτά και χωρίς ντροπή για τις συναισθηματικές δυσκολίες που βιώνει, για τις συνεδρίες που κάνει, ακόμα και για τυχόν ψυχολογικά ζητήματα τα οποία έχει να αντιμετωπίσει – όπως οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη. Έσπασε το ταμπού που επικρατούσε γύρω από την ψυχική υγεία, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα πεδίο συγκρούσεων με τους Millennials, οι οποίοι δεν είναι εξίσου εξοικειωμένοι με αυτές τις έννοιες. Όταν στον ίδιο χώρο υπάρχουν και οι δύο γενεές, με τη μία από τις δύο να έχει δουλέψει πολύ με το είναι της, αυτό δημιουργεί στην άλλη πλευρά μια αίσθηση ανασφάλειας και πως δεν την καταλαβαίνουν.
Αυτό είναι, μάλιστα, και το κοινό σημείο το οποίο διακρίνει όλες τις διαφορές: πως η μία πλευρά δεν μπορεί να καταλάβει την άλλη.
Για να μπορέσουν αυτές οι δύο γενεές να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν από κοινού ένα λειτουργικό και καλύτερο μέλλον, χρειάζεται να υπάρχει κατανόηση. Από τη μία, οι Millennials –με ενσυναίσθηση και διάλογο– να κατανοήσουν γιατί οι Gen Z έχουν τόσο θυμό και μια ροπή να τα αλλάξουν όλα. Και από την άλλη, οι Gen Z –μέσα από ενσυναίσθηση και κατανόηση– να δουν γιατί οι Millennials υπέμεναν όλα αυτά που τώρα θεωρούνται λάθος.
Σίγουρα δεν υπάρχει η “σωστή” γενιά που τα κάνει όλα σωστά, αλλά διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα και διαφορετικές εμπειρίες, που αν συνδυαστούν, μπορούν να παράγουν κάτι πολύ όμορφο.
Συντάκτης: Τρύφων Κάμπο
