Αν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με μια και μόνο λέξη τον έρωτα, η λέξη που τον απεικονίζει είναι ο παραλογισμός. Δε μιλάμε για τον απλό συμβατικό ή τον βολεμένο έρωτα αλλά για τον απόλυτο· εκείνον που σε κάνει να χάνεις τα λογικά σου, να ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου που ούτε φανταζόσουν πως υπήρχαν μέσα σου, εκείνον που μαζί του αποκτάς μια απόκοσμη δύναμη που σου καρφώνει φτερά στην πλάτη. Ο έρωτας είναι το πολυπόθητο συναίσθημα που καταργεί τη λογική, την ορθή κρίση και βάζει δικούς του άγραφους κανόνες που θέλοντας και μη, υποκύπτεις σε αυτούς δίχως αναστολές. Σε βγάζει από το «ρούχο» της καθημερινότητας, της ρουτίνας και της μονοτονίας, οδηγώντας σε με ταχύτητα σε μια άλλη πραγματικότητα. Ίσως είναι απαραίτητο σε όλους μας να βρεθούμε σε αυτή τη θέση και να δούμε το «καρδιογράφημα» από μια σχεδόν ίσια-νεκρή γραμμή, τα ανεβοκατεβάσματα του δείκτη να πιάνουν «κόκκινα» και τότε θα νιώθουμε έρωτα.
Είναι το συναίσθημα που ο ανθρώπινος νους έχει θεοποιήσει και όχι αδίκως. Το μυαλό μας θεοποιεί ό,τι δεν μπορεί να κουμαντάρει και τον έρωτα δεν μπορεί να τον δαμάσει, δεν μπορεί να του επιβληθεί, καθώς ο έρωτας το υπνωτίζει και γίνεται και αυτό σκλάβος των επιθυμιών του, όσο κι αν προσπαθεί να αντισταθεί.
Σε αυτό το σημείο θα έρθουν κάποιοι και θα πουν: «μα, ο έρωτας πληγώνει!»
Όχι! Δεν πληγώνει ο έρωτας, πληγώνουν οι προσδοκίες μας από τον άνθρωπο που επιλέξαμε να ερωτευτούμε. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε ότι πληγώνει ο έρωτας, όπως θέλουν να ισχυρίζονται, το ταξίδι που θα σου έχει χαρίσει μέχρι να φτάσει στο τραύμα θα είναι μαγικό, και σκέψου πόσα νέα δεδομένα θα έχεις ανακαλύψει για τον εαυτό σου και πόσα πικάντικα συναισθήματα θα έχεις αποθηκεύσει στο «αρχείο» σου.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς θα είναι ο κόσμος μας δίχως τον έρωτα; Ίσως να ήταν άχρωμος, αδιάφορος, πεζός και ήρεμος! Ο άνθρωπος όμως αναζητά λόγους για να δραπετεύσει από αυτό το γκρίζο τοπίο και να δει χρώματα, ψάχνοντας λόγους να τον ταρακουνούν και να τον ξεσηκώνουν από τη μονοτονία. Καλή η ηρεμία, αλλά η ανησυχία είναι η κινητήριος δύναμη που παρακινεί κάθε βήμα. Το άγνωστο πάντα μαγνητίζει και ο έρωτας είναι αυτό το «άγνωστο», γιατί όσες φορές και να ερωτευτούμε, κάθε φορά θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και μια ξεχωριστή παράνοια. Είναι κουραστική η ζωή όταν τη ζεις σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, ακόμα κι αν είσαι τοποθετημένος στο ωραιότερο σημείο ενός όμορφου σπιτιού· και αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ρολόι! Αν δε χάσουμε και λίγο τον χρόνο σε μια ζεστή αγκαλιά, κι ας βγει σκάρτη, αν δε σηκώσουμε και λίγο τα πόδια μας από τη γη, κι ας φάμε τα μούτρα μας, πώς θα κάνουμε την ψυχή μας να χαμογελάσει και το είναι μας να μένει ζωντανό και διψασμένο!
Ο έρωτας είναι η ανατροπή, το ξεβόλεμα και το αναγκαίο κακό σε έναν κόσμο ψυχρά βολεμένο που αναζητά καλοκαίρια στους κρύους χειμώνες.
Συντάκτης: Άννα Γιαννούλη
