Η νεολαία της τεχνολογίας, του κινητού, του υπολογιστή, των social media. Η γενιά του καναπέ, της ευκολίας, του «όλα τα έχουμε στο πιάτο και δεν παλεύουμε για τίποτα». Αυτή η νέα γενιά που δε γνωρίζει από αξίες και ιδανικά, που τα έχει ισοπεδώσει όλα. Αυτοί οι νέοι που βαδίζουν πάντα με τις επιταγές της μόδας και είναι ορκισμένοι εχθροί με την παράδοση. Αυτοί είναι οι χαρακτηρισμοί που στιγματίζουν κυρίως τους Millennials και τη Γενιά Ζ, λες κι ευθυνόμαστε εμείς που ο κόσμος προχωράει και εξελίσσεται -όχι παντού βέβαια- και που δε ζήσαμε σε περίοδο πολέμου, φτώχειας και πείνας όπως οι παππούδες μας -τουλάχιστον σε αυτή τη χώρα ή σε κάποια μέρη αυτής της χώρας. Κι όμως, αυτή η μοντέρνα κι αντιδραστική γενιά, οι 20αρηδες, οι 30αρηδες, είναι ενήμεροι για το τι συμβαίνει σε όλον τον κόσμο, είναι «παιδιά της κρίσης» και προσπαθούν να περισώσουν τις αξίες και τις παραδόσεις που χαρακτηρίζουν αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα.
Φυσικά, αυτή η αντιδραστική γενιά λατρεύει την παράδοση. Κι ακόμα περισσότερο, αποζητά την επαφή, τη γνωριμία με ανθρώπους, με παρέες, με ανοιχτά κι ανένταχτα μυαλά μέσω αυτής. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν τα πανηγύρια, τα οποία κατακλύζουν τις πλατείες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, χειμώνα καλοκαίρι. Οι πλατείες του χωριού, του νησιού ακόμα και της πόλης πλέον γεμίζουν από νέους, μεσήλικες, ακόμα κι ηλικιωμένους που χορεύουν με ακούραστα πόδια μέχρι τα ξημερώματα, με φωνές που κλείνουν μέχρι το επόμενο πρωί από το πάθος τους και τη λαχτάρα τους να ακουστεί το τραγούδι και το μεράκι τους ή ακόμα και ο πόνος που έχουν στην καρδιά τους. Χορεύουν, τραγουδούν και γλεντάνε όλοι παρέα σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος και να έχουν γίνει όλοι τους νέοι κι ακούραστοι.
Σε αυτά τα πανηγύρια, η παράδοση ξεπηδάει μέσα από την ψυχή των νέων. Σαν να έμαθαν πρώτα να χορεύουν και μετά να περπατούν, πρώτα να τραγουδούν και μετά να μιλούν. Αντικρίζοντας αυτούς τους νέους, κάτι τέτοιες ώρες, είναι που αναρωτιέσαι: είναι σίγουρα αυτή η απομακρυσμένη και μοντέρνα γενιά που απορρίπτει καθετί παραδοσιακό, χαρακτηρίζοντας το ως ασφυκτικά συντηρητικό; Είναι σίγουρα αυτοί οι νέοι που δε γνωρίζουν τα βήματα των χορών ή που φλερτάρουν μέσα από μια οθόνη; Αφού οι ίδιοι νέοι δε χορεύουνε απλώς, αλλά πετάνε εκείνη τη στιγμή. Οι ίδιοι νέοι ξέρουν πώς να φλερτάρουν και να ανάβουν φωτιές στην καρδιά του παρτενέρ τους μέσα από έναν μπάλο κι έναν ικαριώτικο.
Με ποιο δικαίωμα λοιπόν, οι μεγαλύτεροι, οι πιο σοφοί και δήθεν παραδοσιακοί εξαπολύουν τέτοιες ασύστολες κατηγορίες για εμάς τους νέους, ότι δήθεν αποστρεφόμαστε την παράδοση και η μόνη διασκέδαση που προτιμάμε είναι τα μπαράκια με τραπ ή τρας μουσική; Όταν η ψυχούλα μας αποζητά ξενύχτι μια καλοκαιρινή ή ακόμα και μια βροχερή χειμωνιάτικη βραδιά μέσα σε μια πλατεία με τις ψυχές και τα χέρια ενωμένα σε έναν κύκλο; Και μετά αυτός ο κύκλος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος γιατί ακόμα και ο πιο ντροπαλός που δε γνωρίζει τα βήματα έχει ήδη σηκωθεί και σύρει μάλιστα πρώτος τον χορό, χωρίς καμιά ντροπή και καμιά συστολή. Και στο κέντρο του κύκλου βρίσκεται ο άλλος «μοντέρνος» νέος που έχει μάθει από μικρός να παίζει κλαρίνο ή σαντούρι ή μπουζούκι και χωρίς αυτό δεν μπορεί να ζήσει, γιατί όλες οι φωνές, όλη η φύση, ολόκληρος ο κόσμος γύρω του ηχεί σαν τις νότες που βγαίνουν από ένα μουσικό όργανο.
Είμαστε αυτή η γενιά, λοιπόν, που ξέρει να «παντρεύει» αρμονικά και τόσο φυσικά το μοντέρνο με το παραδοσιακό, που μπορεί να ακούσει τραπ μουσική χωρίς αυτό να την εμποδίζει να ακούσει ταυτόχρονα και δημοτικά ή λαϊκά τραγούδια. Αυτή η γενιά που μπορεί να «χτυπιέται» με την ηλεκτρονική μουσική ακούγοντας τον καλύτερο dj σε ένα beach bar αλλά την επόμενη μέρα θα πάει να χορέψει με την καρδιά της σε ένα παραδοσιακό γλέντι. Είναι η ίδια παρέα νέων που το προηγούμενο βράδυ έπινε τζιν τόνικ αλλά την επόμενη μέρα μπορεί να πιει τσίπουρο, ρακή ή παραδοσιακό τοπικό κρασί.
Γι’ αυτό αγαπάμε τα πανηγύρια. Γιατί μέσα σε αυτά γινόμαστε οικογένεια με ξένους μεν ανοιχτόκαρδους δε. Γιατί ο χρόνος και οι ηλικίες μηδενίζονται στα πανηγύρια, όλοι είμαστε το ίδιο μπροστά στον χορό και τη μουσική. Γιατί είναι εκείνες οι στιγμές που φαίνονται οι ισχυροί δεσμοί μας με την παράδοση και τότε είναι που λάμπει η πιο ενταγμένη-ανένταχτη και παραδοσιακή-μοντέρνα γενιά που υπάρχει.
Πηγή φωτογραφίας: LiFO
Συντάκτης: Άλκηστις Μαχαίρα
