Kαι να, που ζούμε σε μια εποχή όπου η αγάπη έχει χωριστεί μεταξύ του fast dating και του slow love. Η πρώτη κατηγορία μοιάζει κάπως έτσι: γνωρίζεστε Δευτέρα, βγαίνετε Τρίτη, μετακομίζετε μαζί Τετάρτη. Από την άλλη, η slow love κατηγορία μπορεί να πάρει μήνες, ίσως και χρόνια μέχρι να ξεστομίσεις την απλή φράση «είμαστε μαζί».
Αν βρίσκεσαι στη δεύτερη φάση, μάθε πως πολλά ζευγάρια σήμερα ζουν για καιρό σε αυτό που λέμε situationship. Δηλαδή, είστε μαζί, αλλά δεν το λέτε φωναχτά και σίγουρα δεν το ξεκαθαρίζετε μεταξύ σας. Μπορεί να βγαίνετε, να μοιράζεστε στιγμές, ίσως και κρεβάτι, αλλά η ταμπέλα λείπει. Αυτό βέβαια για κάποιους ακούγεται περίεργο, αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό.
Το slow love ενέχει αυτή την κατηγορία σχέσεων και σαν όρος, αλλά και ουσία, εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Για την ακρίβεια, σε προστατεύει από το να μπεις σε μια σχέση απλά και μόνο επειδή νιώθεις πίεση να μην είσαι στη μοναξιά. Έχεις αρκετό χρόνο να γνωρίσεις τον άλλον χωρίς το άγχος του να προχωρήσεις γρήγορα. Και, το πιο σημαντικό, σου επιτρέπει να κλείσεις τις πληγές από προηγούμενες εμπειρίες πριν ξανανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου προς τη μονογαμία και τη δέσμευση, τα οποία θα έρθουν οργανικά κι όχι από φόβο μήπως χαθεί αυτό το άτομο από τη ζωή σου.
Ωστόσο κι επειδή ο χρόνος μπορεί να στήσει παγίδες, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο σχετικά με το πόσος καιρός μπορεί να χρειαστεί μέχρι να πεις τη φράση «είμαστε μαζί». Κάποιοι χρειάζονται από έναν έως έξι μήνες για να νιώσουν ασφάλεια. Άλλοι μπορεί να μείνουν δύο ή και τρία χρόνια σε ένα φάσμα φιλίας και σχέσης πριν αποφασίσουν να βάλουν τίτλο. Σε μια εποχή που η αβεβαιότητα είναι καθημερινότητα, το να αφήνεις τα πράγματα να ωριμάσουν αργά μπορεί να είναι ίσως η πιο ώριμη επιλογή, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να σε ρουφήξει προς μια αδρανή θέση.
Το δύσκολο είναι να καταλάβεις αν όντως ζεις slow love ή αν απλώς χάνεις τον χρόνο σου με κάποιον που τελικά δε θέλει δέσμευση. Εδώ χρειάζεται να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Πρέπει να καταλάβεις αν νιώθεις ότι η σχέση εξελίσσεται, έστω αργά, ή ότι μένετε στάσιμοι. Αν θεωρείς ότι μεταξύ σας υπάρχει ειλικρίνεια και πως, ακόμα κι αν δεν είστε ακόμα εκεί, υπάρχει η θέληση για μια κοινή πορεία. Είναι σημαντικό, επείσης να συμφωνείτε σε κάποια βασικά πράγματα ως προς τη μονογαμία (ή μη). Πρέπει να δεις πιο προσεκτικά αν υπάρχει αμοιβαία πρόθεση ή απλά είσαι εσύ που περιμένεις και ο άλλος που αποφεύγει κάπως την εξέλιξη, ή αν βολεύεται κι εκμεταλλεύεται την κατάστασή σας.
Σε αντίθεση με το fast dating, όπου όλα γίνονται πιο γρήγορα αλλά μπορούν να τελειώσουν απότομα, το slow love μοιάζει με φωτιά που σιγοκαίει. Θέλει υπομονή, θέλει εμπιστοσύνη, θέλει να αποδεχτείς ότι οι τίτλοι δεν είναι πάντα προτεραιότητα. Όμως κάποια στιγμή, αν υπάρχει αληθινή σύνδεση, η ανάγκη για «επίσημο» βήμα έρχεται από μόνη της. Δεν υπάρχει λοιπόν χρονόμετρο για το πότε «πρέπει» να πεις ότι είστε μαζί. Μπορεί να είναι μετά από έναν χειμώνα γεμάτο κουβέρτες και σειρές στο Netflix ή μετά από δύο καλοκαίρια που ταξιδεύετε σαν «φίλοι». Αυτό που μετράει είναι να νιώθεις ότι η σχέση σου, ακόμη κι αν δεν έχει ακόμη όνομα, έχει περιεχόμενο, συνέπεια και σεβασμό.
Στο τέλος, slow love δε σημαίνει να καθυστερείς από φόβο. Σημαίνει να προχωράς με ρυθμό που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής και σίγουρος. Κι όταν έρθει η στιγμή να πεις «είμαστε μαζί», να το λες γιατί το νιώθεις, όχι γιατί κάποιος άλλος θεωρεί ότι ήρθε η ώρα.
Συντάκτης: Χριστίνα Τσαβλίδου
