Γερμανία: To hangover είναι επίσημα αποδεκτός λόγος για αναρρωτική

Στη Γερμανία το hangover αποτελεί επίσημα αποδεκτό λόγο για να καλέσει κανείς αναρρωτική άδεια. Η πραγματικότητα ωστόσο, είναι πιο σύνθετη και ταυτόχρονα πιο ενδιαφέρουσα. Η γερμανική εργατική νομοθεσία δε λειτουργεί με βάση τον λόγο για τον οποίο δεν μπορείς να εργαστείς, αλλά με το γεγονός πως απλά δεν μπορείς να εργαστείς. Με άλλα λόγια δεν εξετάζει το πως έφτασε κάποιος σε σημείο να μην μπορεί να εργαστεί αλλά το αν θα μπορέσει να βγάλει τη δουλειά του με αποτελεσματικότητα.

Στη Γερμανία όταν ένας εργαζόμενος παρουσιάζει σωματικά και ψυχικά συμπτώματα τα οποία τον καθιστούν ανίκανο να εργαστεί, θεωρείται ανίκανος να εργαστεί. Όταν τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, ζάλη, αδιαθεσία, ζαλάδα ακόμα και πυρετό. Ο γιατρός έχει το νόμιμο δικαίωμα να βγάλει ένα πιστοποιητικό ανικανότητας. Από τη στιγμή που ο εκάστοτε εργαζόμενος έχει το πιστοποιητικό από το γιατρό του ο εργοδότης δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα να αμφισβητήσει την ύπαρξη αυτού του πιστοποιητικού ή να  θεωρήσει «βλακώδης» τον λόγο για τον οποίο προκλήθηκε αυτό.

Το εκλαϊκευμένο hangover δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως λόγος αναρρωτικής άδειας. Αυτό όμως δεν αναιρεί τα πραγματικά σωματικά και ψυχικά συμπτώματα που μπορεί να δημιουργηθούν σε έναν άνθρωπο μετά την απεριόριστη κατανάλωση αλκ0όλ. Το γερμανικό σύστημα δίνει βάση και προτεραιότητα στην ασφάλεια του εργαζόμενου και στην ικανότητα του να εργαστεί. Δεν έχεις σκοπό να κρίνει την ηθική ενός ατόμου σχετικά με την προσωπική του ζωή, με το πόσο πίνει, το γιατί πίνει και τέλος το με ποιους πίνει. Τέλειο, ε;

Εκτός από όλα αυτά ας δούμε και το πρακτικό κομμάτι της υπόθεσης . Ένας άνθρωπος με μειωμένη διαύγεια αν κάνει ένα επάγγελμα όπως: εργασία με μηχανήματα, οδήγηση, φροντίδα άλλων ανθρώπων. Πόσο ικανή είναι η μειωμένη αυτή αντιληπτικότητά του, να επηρεάσει, όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που έχουν ανάγκη φροντιστών, που έχουνε πάει στη δουλειά τους, που θα τύχαινε να συναναστραφούν για οποιοδήποτε λόγο μαζί του. Είναι ένα συνολικό μέτρο προστασίας για την καλύτερη ευημερία τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Ας μη συζητήσουμε το τι γίνεται στην Ελλάδα σε σύγκριση με την Γερμανία σε αυτό το κομμάτι. Στη χώρα μας πολλές φορές καλλιεργείς να παρευρεθείς στο χώρο εργασίας σου ακόμη κι αν παρουσιάζεις βαριά συμπτώματα ασθένειας. Δεν είναι λίγες οι φορές που δουλεύεις αμισθί, κάτω από πολύ κακές συνθήκες, δεν σε πληρώνουν τις υπερωρίες, λογοδοτείς αν χρειαστείς κάποια στιγμή αναρρωτική άδεια κι άλλα πολλά. Δεν είναι κάπως θλιβερό; Να μη δίνουμε αξία στον άνθρωπο αυτόν κάθε αυτόν και να μας νοιάζει μόνο το συμφέρον μας.

Έχω ακούσει πολλές ιστορίες φίλων να αναφέρουν τρελή εκμετάλλευση από τους εργοδότες τους σε όλα τα επίπεδα. Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να δικαιολογηθούν τα συμπτώματα ενός hangover αλλά θα ερχόσουν και αντιμέτωπος με την κριτική του αφεντικού σου. Αμέτρητες περιπτώσεις που χρειάζεται να λογοδοτήσεις για το γεγονός πως έχεις πέσει και χτυπήσει, οπότε θα χρειαστείς άδεια που φυσικά είναι γραμμένη από το γιατρό σου. Κι όμως χωράει αμφισβήτηση παντού. Και δεν το συζητώ, αν είσαι και κανένας ευαίσθητος πιστεύεις πως εσύ έχεις κάνει κάτι λάθος. Φρικτό ε; Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να «ανθίσουν» κάτω υπό αυτές τις συνθήκες εργασίας. Η απάντηση είναι πως μάλλον δεν μπορούν, μάλλον είμαστε αναγκασμένοι όσοι επιλέγουμε να μείνουμε εδώ να συνεργαστούμε με μία μετριότητα.

Ξέρετε, από αυτές που μας έμαθαν, από αυτές μια ζωή ακούγαμε τη φράση: « έλα μωρέ δεν πειράζει, υπάρχουν και χειρότερα». Μήπως ζούμε αυτά τα «χειρότερα». Μπορεί. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Κι εμεις θα είμαστε εκεί να παλεύουμε μέχρι τέλους. Τέλος πάντων. Το συμπέρασμα είναι πως το hangover δεν αποτελεί νόμιμο δικαίωμα του εργαζόμενου να απουσιάζει από τη δουλειά. Όμως ζωτικής σημασίας είναι να μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι μπορεί να καταφύγουν στο αλκ0όλ για πάρα πολλούς λόγους. Έχουν δικαίωμα να διατηρούν οι άνθρωποι προσωπική ζωή. Μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια και αυτό είναι κάτι που αν δεν γίνεται συστηματικά, δεν είναι ικανό να σου στερήσει την εργασία σου και συνεπώς σου να σου στερήσει το δικαίωμα της ζωής σου.