Την πρωτιά έφερε η Ιόλη Μυτιληναίου πριν λίγες μέρες στο Grand Prix 5 αστέρων υπερπήδησης εμποδίων, παρέα με το άλογό της L’ artiste de Toxandra, που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη εκ μέρους του Global Champions Tour. Η νίκη της πρόκειται να μείνει στην ιστορία της ελληνικής ιππασίας, καθώς κανένας άλλος Έλληνας ιππέας δεν έχει κατορθώσει να φτάσει σε αυτό το επίπεδο μέχρι τώρα, κερδίζοντας ακόμα και την ελίτ της παγκόσμιας ιππασίας.
Το στενάχωρο όμως αυτής κατάκτησης, είναι ότι ενώ το όνομά της θα έπρεπε να φιγουράρει παντού αυτές τις ημέρες, σε κάθε κανάλι, σε κάθε ιστότοπο με νέα, τελικά πέρα από όσους ασχολούνται εξ’ ολοκλήρου με το συγκεκριμένο άθλημα, δεν ασχολήθηκε κανείς. Τα αθλήματα είναι δυστυχώς ξεχασμένα στην Ελλάδα. Κι ακόμα περισσότερο η ιππασία, είχε δηλώσει η ίδια σε μία συνέντευξή της στο Gazzetta.gr, ένα χρόνο πριν, που προετοιμαζόταν για να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια, για την Ελλάδα.
Η Ιόλη, γεννήθηκε μέσα στα άλογα, καθώς είχε την τύχη και οι δύο της γονείς να ασχολούνται με το άθλημα. Η μητέρα της μάλιστα, η Χάνα Μυτιληναίου, είχε πολλαπλές διακρίσεις, με τίτλους σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά και τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με την Εθνική Ομάδα.
Η ίδια, αναγκάστηκε να μετακομίσει σε νεαρή ηλικία στο εξωτερικό καθώς ο μειωμένος ανταγωνισμός, δεν της επέτρεπε να εξελίξει τις δυνατότητές της. Αν και προπονείται καθημερινά στο Βέλγιο πλέον, στους διεθνείς αγώνες τρέχει υπερήφανα με την ελληνική σημαία, ακόμα κι αν η χώρα της δεν τη βοήθησε.
Η ιππασία στη χώρα μας δεν έχει καταφέρει να ευδοκιμήσει, αφενός γιατί είναι ένα πολυέξοδο άθλημα που δεν έχει σχεδόν καμία κρατική στήριξη ακόμα κι αν κάποιος έχει καταφέρει να γίνει μέλος της εθνικής, και αφετέρου γιατί η γνώση, τα άλογα και οι εγκαταστάσεις εκλείπουν. Η πραγματικότητα είναι, πως ενώ η χώρα μας ανά τα χρόνια διέθετε πολλούς υποσχόμενους ιππείς, τελικά οι περισσότεροι ξεχάστηκαν, γιατί δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τους αθλητές άλλων εθνικοτήτων, Γερμανούς, Γάλλους, ακόμα και τους γειτονικούς Βούλγαρους, που είχαν τη δυνατότητα συμμετοχής σε πολυάριθμους αγώνες υψηλού επιπέδου. Αν στον στίβο είναι μια φορά δύσκολο για έναν αθλητή να πληρώνει από μόνος τους τα έξοδα του για να παρευρεθεί σε αγώνες του εξωτερικού, στην ιππασία φαντάζει άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους, καθώς θα πρέπει να κάνει το ίδιο και για το άλογό του. Επιπλέον, είναι το μοναδικό άθλημα, όπου δεν έχεις να αυξήσεις και να ξεπεράσεις τις επιδόσεις του εαυτού σου μονάχα, αλλά και του συναθλητή σου, του αλόγου σου, που για να μπορέσει να φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, θα πρέπει κι αυτό με τη σειρά του να αποκτήσει εμπειρίες και να εξοικειωθεί αγωνιζόμενο.
Ας γίνει λοιπόν αυτή η νίκη η αφετηρία για ένα λαμπρό μέλλον, όχι μονάχα της Ιόλης μας, αλλά της ελληνικής ιππασίας. Ας μάθουμε σαν κράτος να προτρέπουμε τα παιδιά μας να ασχολούνται με τον αθλητισμό, και το πιο σημαντικό, να τα στηρίζουμε.
Ο αθλητισμός είναι δύσκολο και σκληρό πράγμα. Χρειάζεται επιμονή και προσπάθεια. Σε μαθαίνει να χαίρεσαι όταν κερδίζεις και να σηκώνεσαι ξανά όταν χάνεις. Ο αθλητισμός χτίζει λαμπρούς χαρακτήρες. Ας μη θυμόμαστε τους αθλητές μας μονάχα στις νίκες τους, αλλά και στον δρόμο τους προς αυτές.
Συντάκτης: Νεφέλη Ζέλιου
