Η ιστορία της κάνει τον γύρο του διαδικτύου και είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Ο λόγος, για τη μικρότερη influencer της Γάζας, την 11χρονη Yaqeen Hammad. Το κορίτσι που, πριν λίγες μέρες, σκοτώθηκε σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στη βόρεια Γάζα, στην περιοχή Deir al-Balah. Η Γιακίν, τη στιγμή του β@μβαρδισμού, βρισκόταν στο σπίτι της· ένα μέρος που θα έπρεπε όλα τα παιδιά του κόσμου να μπορούν να νιώθουν ασφάλεια.
Η νεαρή αποτελούσε σύμβολο ενάντια στην αποτρόπαια κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη Γάζα και λειτούργησε ως δίαυλος μετάδοσης των τοπικών γεγονότων σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα από τα σόσιαλ μίντια που διατηρούσε. Γεννημένη μέσα στη δίνη του πολέμου, έγινε γνωστή για την ακτιβιστική της δράση, στο πλευρό της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Quena Collective, παρέα με τον μεγαλύτερο αδερφό της, βοηθώντας να υλοποιηθεί μια πληθώρα ανθρωπιστικών πρότζεκτ στη Λωρίδα της Γάζας.
Η ίδια, παλεύοντας να μη χάσει την παιδικότητά της, δημοσίευε βίντεο– άλλοτε δείχνοντας συνταγές μαγειρικής χωρίς ρεύμα κι άλλοτε στιγμιότυπα από ομαδικά παιχνίδια που οργάνωνε στην περιοχή της. Κατάφερνε να διατηρήσει και να μεταδώσει το χαμόγελό της, παρά τα όσα συνέβαιναν γύρω της, δείχνοντας πως η αθωότητα των παιδιών είναι πέρα από κάθε πολιτικό διχασμό και συμφέρον.
Στην ανακοίνωση του θανάτου της αναφέρθηκαν πολλά διεθνή μέσα, όπως η Guardian και η Independent, ενώ το hashtag #JusticeForYaqeen έφτασε στην κορυφή των trends σε πολλές χώρες. Η Γιακίν είναι ένα απ’ τα χιλιάδες παιδιά-θύματα αυτού του πολέμου, που δε φαίνεται να έχει σταματημό, και οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε για αυτά.
View this post on Instagram
Εδώ και ένα τρίμηνο, το Ισραήλ είχε αποκλείσει κάθε ανθρωπιστική επέμβαση, αφήνοντας κυριολεκτικά τους ανθρώπους να λιμοκτονούν, καθώς και τους τραυματίες χωρίς φάρμακα και την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη. Υπενθυμίζεται ότι στις 19 Μαΐου, ύστερα από διεθνείς πιέσεις, το Ισραήλ αναγκάστηκε να άρει τον περιορισμό και επέτρεψε τη διέλευση κάποιων φορτηγών με τρόφιμα, ελέγχοντας όμως αυστηρά τόσο τα είδη που μπορούν να περάσουν, όσο και την ποσότητα.
Ο ΟΗΕ προειδοποίησε, δια στόματος του γενικού γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες, πως οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται αντιμέτωποι με “τη σκληρότερη ενδεχομένως περίοδο αυτής της σκληρής σύρραξης”, αφενός γιατί ο λαός είναι ήδη εξαντλημένος και εξαθλιωμένος, χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης σε βασικά αγαθά, και αφετέρου γιατί οι ισραηλινές δυνάμεις φαίνονται πιο αδυσώπητες από ποτέ, προκαλώντας εκτεταμένη καθημερινή αύξηση των νεκρών και των καταστροφών. Την ίδια χρονική στιγμή, το Ισραήλ δηλώνει έτοιμο να διευκολύνει την “εθελοντική” μετανάστευση του πληθυσμού της Γάζας, περίπου 2 εκατομμυρίων, σε άλλα κράτη, χωρίς βέβαια να διευκρινίσει ούτε προς ποια κράτη ούτε υπό ποιες συνθήκες. Το τελευταίο, μάλιστα, απορρίφθηκε από το μεγαλύτερο ποσοστό τόσο των Παλαιστινίων, όσο και της διεθνούς κοινότητας.
Η Χaμάς, από την άλλη, καταδικάζει την κίνηση αυτή, λέγοντας πως αποτελεί κομμάτι ενός μεγαλύτερου σχεδίου του Ισραήλ, ώστε να απομακρύνει τον τοπικό πληθυσμό και να μπορέσει να καταλάβει πιο εύκολα τα εδάφη. Σε αυτό το σημείο, βέβαια, πρέπει να τονιστεί ότι σε μία δημοσκόπηση που είχε διεξαχθεί από το Παλαιστινιακό Κέντρο Πολιτικής και Έρευνας, με επικεφαλής τον Χαλίλ Σικάκι, το καλοκαίρι του 2024, είχε αποδειχθεί ότι η πλειοψηφία του παλαιστινιακού λαού δεν τίθεται υπέρ της Χaμάς και τη θεωρεί εξτρεμιστική οργάνωση. Λαμβάνοντας υπόψη συνολικά άλλες δύο δημοσκοπήσεις που είχαν γίνει από την έναρξη του πολέμου, ωστόσο, διαφαίνεται πως, ενώ οι περισσότεροι τάσσονταν υπέρ της διπλωματίας και της πιθανής εύρεσης μιας μέσης λύσης με τον σχηματισμό δύο κρατών, όσο περνούσε ο καιρός και λαμβάνοντας τα πυρά του Ισραήλ, ξεκίνησαν να πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή και να επιτραπεί στους Παλαιστινίους να είναι ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και να διατηρήσουν την εθνοταυτότητά τους, είναι η χρήση βίας.
Πολλοί έγραψαν πως η Γιακίν Χαμάντ πέθανε ηρωικά, παλεύοντας να δείξει τον τρόπο του πώς να βρίσκεις την ελπίδα ανάμεσα σε σφαίρες και βόμβες. Η πραγματικότητα είναι πως κανένα παιδί εξαρχής δε θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Κανένα παιδί δεν επέλεξε να βρίσκεται στη μέση ενός ολέθριου πολέμου. Ας γίνει, λοιπόν, η αφορμή για την παύση των πυρών, αλλά και της αναγκαιότητας των διεθνών κρατών να ταχθούν ανοιχτά υπέρ της ειρήνης — όχι γιατί η Γιακίν πέθανε ηρωικά, αλλά γιατί πέθανε άδικα.
Συντάκτης: Νεφέλη Ζέλιου
