Job Hopping: Το νέο μοντέλο εργασίας που καταρρίπτει τη "σταθερή" δουλειά

Στο παρελθόν, η συχνή αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος, θεωρούταν σημάδι αναξιοπιστίας των εργαζομένων προς τους μελλοντικούς τους εργοδότες, ενώ ταυτόχρονα τους δινόταν η εντύπωση, πως ένας τέτοιος υπάλληλος, στερείται της διάθεσης και της επιμονής να εδραιωθεί μέσα στην εκάστοτε εταιρία. Οι περισσότεροι από τους γονείς μας, άλλαξαν το πολύ δύο τρεις δουλειές καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους, καταφέρνοντας να εξελιχθούν μέσα σε αυτές, τόσο ιεραρχικά όσο και μισθολογικά.

Στις μέρες μας, αυτό έχει αλλάξει τελείως. Οι millennials και οι Gen Z, επιλέγουν να αλλάζουν σχεδόν ραγδαία εργασία, με βασικό στόχο να αυξήσουν τις απολαβές τους. Αντίστοιχα, αυτή η κίνηση από την πλευρά των εργοδοτών, δεν προκαλεί πλέον έκπληξη σε ένα βιογραφικό, ούτε ένδειξη αστάθειας, αλλά λαμβάνεται ως μία φυσιολογική στρατηγική και μεθοδική κίνηση εκ μέρους των υπαλλήλων.

Αυτό μάλιστα το μοτίβο συχνής αλλαγής θέσεων εργασίας, έχει αποκτήσει συγκεκριμένο όνομα: Job Hopping. Μέσω πολλών ερευνών, φαίνεται πως η πλειοψηφία των τελευταίων γενεών που έχει βγει στο χώρο εργασίας, όχι μόνο το ακολουθεί, αλλά δε διστάζει να το κάνει ανά λίγα χρόνια ή ακόμα και μήνες.

Για ποιο λόγο όμως αυτό το εργασιακό trend έχει κερδίσει τόσο έδαφος;

• Προοπτική Αύξησης Μισθού

Τα τελευταία χρόνια, ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, έχουν χτυπήσει κόκκινο, χωρίς αυτό να μεταφέρεται και στις μισθολογικές απολαβές. Η τακτική του να αναζητήσει κάποιος άλλη εργασία ενώ βρίσκεται ήδη κάπου, του δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο εργαζόμενος, έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει υψηλότερο μισθό από τις εταιρίες που θέλουν να τον προσλάβουν, αλλά και να είναι πιο ευέλικτος στην επιλογή του ανάμεσά τους.

• Συνθήκες Εργασίας

Πολλές φορές οι κακές συνθήκες εργασίας, είναι αρκετές από μόνες τους, για να ωθήσουν έναν υπάλληλο να αναζητήσει νέο χώρο εργασίας. Πολλοί εργοδότες, εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους τους, πατώντας στην ανάγκη τους για δουλειά, χωρίς να τους προσφέρουν ούτε τα βασικά εργασιακά τους δικαιώματα. Οι απλήρωτες υπερωρίες και υπερεργασίες, τα μισά ένσημα, τα μαύρα και η λογική ότι οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, δεν είναι κάτι καινούργιο, δυστυχώς συνέβαινε ανέκαθεν. Η διαφορά όμως με τις παλαιότερες γενιές, είναι ότι όταν οι κακές συνθήκες συνδυάζονται με τις χαμηλές απολαβές, οι νέοι δε βρίσκουν τον λόγο να παραμείνουν στο ίδιο περιβάλλον, ούτε να διεκδικήσουν για την αλλαγή των πρώτων μέσω του συνδικαλισμού, κι έτσι ψάχνουν άμεσα για κάτι καινούργιο.

• Αναζήτηση Νέου Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Οι γενιές αυτές ταλανίζονται επίσης από μία συνεχή αναζήτηση του ιδανικού. Παλαιότερα, σπάνια συναντούσες άτομα που ακολουθούσαν επαγγελματικά, κάτι που ονειρεύονταν από μικροί ή κάτι που τους κάλυπτε στο εκατό τοις εκατό ψυχικά. Παρόλα αυτά, συνήθιζαν να δίνουν βαρύτητα σε άλλους τομείς της ζωής τους, όπως αυτός της σύστασης οικογένειας, ισοσταθμίζοντας το ψυχικό τους ισοζύγιο, με αποτέλεσμα να παραμένουν πιο εύκολα στην ίδια εργασία. Σήμερα, με τον θεσμό της οικογένειας να έχει σχεδόν εξαφανιστεί για πολλαπλούς λόγους, οι νέοι δε διστάζουν να αλλάξουν εξ’ ολοκλήρου τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό εν μία νυκτί, προκειμένου να βρουν την ιδανική δουλειά, καθώς σε αυτή περνάνε τις περισσότερες ώρες της ημέρας τους.

• Απόκτηση Νέων Γνώσεων και Δεξιοτήτων

Με τους εργοδότες να ελαχιστοποιούν όσο μπορούν το πλήθος των εργαζομένων που απασχολούν, αλλά και την μείωση θέσεων, ακόμα και εξαφάνιση, πολλών επαγγελματικών κλάδων λόγω της τεχνολογίας, οι νέοι αναζητούν συνεχώς την απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων. Αυτό, τους δίνει την ευκαιρία, να μπορούν να αναλάβουν διαφορετικούς ρόλους κάτω απ’ το ίδιο επάγγελμα και να εναλλάσσουν τα skills τους ανάλογα με τις ανάγκες. Κάθε νέα εταιρία, αποτελεί πλέον και τον δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση.

• Απουσία Επαγγελματικής Εξέλιξης

Σε συνάρτηση με το παραπάνω, έρχεται και η απουσία επαγγελματικής εξέλιξης και ιεραρχικών βαθμίδων. Όταν κάποιος βρίσκεται σε ένα εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο δεν του δίνεται η δυνατότητα ανάλογα με τα χρόνια, να αναπτυχθεί, να αναλάβει περισσότερες ευθύνες, να διεκδικήσει υψηλότερους ρόλους και να ανέβει μισθολογικά, τότε αισθάνεται στάσιμος και δεν έχει παρά να αναζητήσει κάτι φρέσκο.

• Η Εργασία Παύει Πλέον να Είναι Πρωταρχικός Στόχος

Οι παλαιότερες γενιές έβλεπαν την εργασία ως κοινωνικό status και μέσω αυτής οραματίζονταν την κοινωνική αποδοχή. Οι νέοι του σήμερα, την βλέπουν απλά ως ένα αναγκαστικό μέσο για να βγάλουν κάποια χρήματα, να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και άντε να καταφέρουν να κάνουν και κάποιο χόμπι. Οι γονείς μας, πήγαιναν δουλειά και ξέρανε πως μέσω αυτής, θα χτίσουν το σπίτι τους, θα καλύψουν με άνεση τις ανάγκες των παιδιών τους, και θα έχουν την δυνατότητα να πάνε διακοπές το καλοκαίρι. Για τους περισσότερους, αυτό απέχει πολύ από την σημερινή πραγματικότητα. Έτσι, οι millennials και οι Gen Z, δεν θέλουν να αναλώνονται στην δουλειά τους που τους προσφέρει τα ελάχιστα, προτιμούν να προσφέρουν κι αυτοί με την σειρά τους την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, ώστε να περνάνε απλά οι ώρες τους εκεί. Δεν αισθάνονται εκτιμημένοι, και δεν θέλουν να επενδύουν σε αυτήν. Μόλις καταλάβουν ότι κάτι πάει στραβά, αλλάζουν εργασιακό περιβάλλον και είναι έτοιμοι να το ξανά κάνουν για όσες φορές χρειαστεί.

Είναι τελικά δικιά τους επιλογή;

Όσο κι αν φαίνεται έτσι με μια γρήγορη και επιφανειακή ματιά, μάλλον τελικά οι ρίζες του job hopping έχουν περισσότερο κοινωνικές αιτίες, υπονομεύοντας την ελεύθερη επιλογή. Ίσως αν οι νέοι αντιμετωπίζονταν διαφορετικά, σαν συνεργάτες πάνω στους οποίους επενδύεις με σκοπό την εκπαίδευσή τους σε άρτιους υπαλλήλους, αν ανταμείβονταν ανάλογα τις πραγματικές τους ικανότητες, αν είχαν μισθολογική αύξηση με βάση τα χρόνια εργασίας τους, αν ο κόπος τους αναγνωριζόταν και δεν θεωρούταν αυτονόητος, τότε να μην αναγκάζονταν να αναζητήσουν νέο εργασιακό περιβάλλον. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι και για αυτούς αποτελεί μία αρκετά στρεσσογόνα συνθήκη, όσο και για τους εργοδότες.

Από την άλλη, οι κρατικές φορολογίες για την μικρομεσσαίες επιχειρήσεις, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, με τις επιλογές πολλές φορές να περιορίζονται δυστυχώς είτε στο να μειώσεις τις μισθολογικές παροχές στους εργαζομένους είτε να βάλεις λουκέτο.

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει το job hopping στις εταιρίες;

• Χρηματικό Κόστος και Σπατάλη Χρόνου

Αρκετές φορές, αναλόγως και τη θέση εργασίας, η εκπαίδευση νέου προσωπικού αποτελεί πρόκληση, καθώς απαιτείται αρκετά μεγάλο διαθέσιμο ποσό έχοντας δύο εργαζομένους-τον παλιό και τον καινούργιο-να κάνουν την ίδια δουλειά, εφόσον ο δεύτερος δεν μπορεί ακόμα να ανταπεξέλθει μόνος του. Ταυτόχρονα, κάποιος ανώτερος, αναγκάζεται συνήθως να αφήσει στην άκρη ένα μέρος των δικών του υποχρεώσεων, ώστε να καταφέρει να μεταδώσει την σωστή κουλτούρα της εταιρίας που επιθυμεί.

• Γενική Αναστάτωση

Όταν ένας εργαζόμενος αποχωρεί, η αναζήτηση νέου, αλλά και ο χρόνος προσαρμογής αυτού, μπορεί να επιφέρει μία γενικότερη αναστάτωση ως προς την ομαλή λειτουργία της επιχείρησης. Πολλοί άλλοι υπάλληλοι θα αναγκαστούν να κάνουν υπερωρίες χωρίς προειδοποίηση, αφήνοντάς τους δυσαρεστημένους. Επίσης, το πιο σημαντικό ίσως όλων, για να έχεις μια εταιρία που λειτουργεί σωστά, πίσω από αυτήν πρέπει να υπάρχει μία δεμένη ομάδα των οποίων τα μέλη μπορούν και θέλουν να στηρίζονται το ένα πάνω στο άλλο. Η συχνή εναλλαγή υπαλλήλων, καθιστά σχεδόν αδύνατη την δημιουργία μίας τέτοιας συνθήκης.

• Κακή Φήμη

Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, τα κακά νέα με ταχύτητα φωτός. Όταν πολλοί δυσαρεστημένοι υπάλληλοι, εγκαταλείπουν τον χώρο εργασίας μίας συγκεκριμένης επιχείρησης, σε βάθος χρόνου θα είναι πιο δύσκολο να έρθουν καινούργιοι. Επιπλέον, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό και αυτοί που δεν έχουν φύγει ακόμα, ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες να κάνουν το ίδιο στο μέλλον. Η φήμη αυτή όμως, δεν σταματά εκεί. Όταν κάποιος φεύγει-ειδικά υπό κακές συνθήκες- δεν έχει πλέον ούτε την υποχρέωση αλλά ούτε και τη θέληση, να υπερασπίζεται την παλιά του εργασία, αντίθετα μιλά ανοιχτά για όλα τα κακώς κείμενα. Αυτό μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο ακόμα και στους πελάτες. Ο κόσμος ξεκίνησε να στρέφεται σε επιχειρήσεις που παύουν να είναι απρόσωπες, αντίθετα θέλει και αναζητά το παρελθόν τους και τις αξίες τους, μέρος των οποίων είναι και το εργασιακό κλίμα που συντηρούν.