Η φράση «να μείνουμε φίλοι… με benefits» ακούγεται cool, ελεύθερη, μοντέρνα. Μια συμφωνία χωρίς δράματα, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς υποχρεώσεις. Στην πράξη όμως, κρύβει ένα ψυχολογικό τρικ: την αποφυγή της εγγύτητας.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους της Psychology Today, οι σχέσεις τύπου friends with benefits (FWB) ταιριάζουν συχνά σε ανθρώπους με avoidant attachment style, δηλαδή σε όσους δυσκολεύονται να αφεθούν συναισθηματικά. Η σωματική οικειότητα υπάρχει, αλλά η ψυχική παραμένει εκτός παιχνιδιού. Πρόκειται για μια «safe zone» όπου το άτομο απολαμβάνει την απόλαυση χωρίς να ρισκάρει ευαλωτότητα, απόρριψη ή ευθύνη.
Και κάπου εκεί, το «φίλοι» γίνεται άλλοθι. Γιατί ναι, είσαι φίλος με κάποιον, γουστάρεις να κάνεις σ3ξ μαζί του, αλλά τι ακριβώς δεν θες; Να αναλάβεις τις ευθύνες των συναισθημάτων σου; Να σταθείς απέναντι σε ό,τι νιώθεις χωρίς να το κρύβεις πίσω από το “χαλαρά”;
Σύμφωνα με το Verywell Mind, τέτοιες «σχέσεις χωρίς κανόνες» μπορούν να λειτουργήσουν μόνο όταν οι δύο εμπλεκόμενοι βρίσκονται στην ίδια φάση: ξέρουν τι θέλουν, έχουν επίγνωση του τι ΔΕΝ είναι αυτή η σχέση και κρατούν σταθερή επικοινωνία. Αλλά ακόμα κι έτσι, πόσο μπορεί να αντέξει κάτι που στηρίζεται στο “no rules”; Πόσο αντέχει να κάνεις σ3ξ με κάποιον που αποφεύγει να σε κοιτάξει βαθιά στα μάτια;
Γιατί κάπου ανάμεσα στα “χαλαρά” και τα “χωρίς προσδοκίες”, συμβαίνουν μικρές καταπατήσεις ορίων. Μπορεί να είσαι χάλια και το «φιλαράκι» σου να μη νιώθει υποχρεωμένο να είναι εκεί. Μπορεί να δεις το φλερτ του με άλλον και να μαζεύεις τα κομμάτια σου, γιατί «θεωρητικά» δεν έχετε τίποτα. Κι όμως, το σώμα και το μυαλό δεν ξεγελούν εύκολα.
Οι έρευνες δείχνουν ότι, όσο “cool” κι αν φαίνεται, η σεξουαλική οικειότητα δημιουργεί δεσμό. Η ορμόνη οξυτοκίνη (η λεγόμενη “ορμόνη της αγάπης”) απελευθερώνεται μετά το σ3ξ, κάνοντας μας να νιώθουμε οικειότητα και σύνδεση. Οπότε, όσο κι αν το λες “χαλαρό”, το σώμα σου έχει άλλη γνώμη. (Healthline, 2023).
Ας μην κοροϊδευόμαστε: το friends with benefits είναι μια μορφή «συναισθηματικής υπεκφυγής». Μια προσπάθεια να πάρεις τη δόση τρυφερότητας χωρίς να πληρώσεις το τίμημα της δέσμευσης. Είναι μια ψευδαίσθηση ελέγχου, μια μικρή απάτη απέναντι στο ίδιο σου το συναίσθημα.
Και ναι, μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις που δουλεύει. Όταν υπάρχει ωριμότητα, επικοινωνία, και σαφή όρια. Όταν κανείς δεν ζητά κάτι που ο άλλος δεν μπορεί να δώσει. Αλλά η αλήθεια είναι πως σπάνια μένει “αθώο” για πολύ. Γιατί το «no strings attached» μπορεί εύκολα να γίνει “all tangled up”, ειδικά όταν μπει το συναίσθημα στο παιχνίδι.
Οπότε, την επόμενη φορά που κάποιος προτείνει “να είστε φίλοι με benefits”, ίσως αξίζει να ρωτήσεις: φίλοι ή απλώς φοβισμένοι από την οικειότητα;
Συντάκτης: Αγγελική Θεοχαρίδη
