Υπάρχει μια στάση στο σ#ξ που, όσο καλή κι αν είναι τεχνικά, απλά δε “βγαίνει” όταν μέσα σου κάτι έχει ραγίσει. Όχι γιατί δεν μπορείς — αλλά γιατί δε θες. Και αυτό, σε μια σχέση, λέει περισσότερα από χίλιες λέξεις.
Η στάση; Face-to-face. Είτε είναι missionary με επαφή στα μάτια, είτε είναι το «κουταλάκι» με ελαφρύ γύρισμα για να βλέπεστε.
Όταν δεν είσαι “εκεί” συναισθηματικά, αυτή η στάση γίνεται βάσανο. Όχι γιατί δεν είναι απολαυστική, αλλά γιατί απαιτεί την απόλυτη συναισθηματική γύμνια. Είναι η στιγμή που δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από κινήσεις, σφυγμούς ή ηχηρά «ναι». Είσαι εκεί, στο φως, με τον άλλον απέναντι, να σε βλέπει— κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Κι αν μέσα σου έχεις ήδη αρχίσει να αποσυνδέεσαι, αν έχεις αρχίσει να ρωτάς τον εαυτό σου “τι κάνουμε ακόμα μαζί;”, τότε αυτή η στάση είναι σαν να κάθεσαι κάτω από προβολέα. Πιάνεις τον εαυτό σου να αποφεύγει το βλέμμα του άλλου. Να εύχεσαι να τελειώσει γρήγορα. Να αλλάξει η στάση. Να γυρίσεις πλευρό. Ή και απλώς να φύγεις.
Γιατί όσο πιο κοντά είναι το σώμα, τόσο πιο μακριά νιώθεις την ψυχή — όταν η σχέση αρχίζει να “σπάει”. Δεν είναι θέμα ποζισιον — είναι θέμα timing. Αυτή η στάση είναι για τότε που σε καίει το να τον/την βλέπεις να αναπνέει μπροστά σου. Που θες να τον/την αγκαλιάσεις και να χωθείς εκεί μέσα. Που σε πονάει από ομορφιά αυτό που ζείτε.
Όταν, όμως, η καρδιά έχει αρχίσει να τραβάει πίσω, δεν έχεις το κουράγιο να εκτεθείς έτσι. Σου φαίνεται ψέμα. Πιεσμένο. Κι όσο και να λειτουργεί το σώμα, το μέσα σου σού ψιθυρίζει: «δεν είμαστε πια εκεί». Και τελικά, η στάση που αποφεύγεις είναι απλά το σύμπτωμα. Όχι η αιτία.
άθε σχέση περνάει από φάσεις. Υπάρχει το πάθος, η συντροφικότητα, το «μαζί» που χτίζεται μέρα με τη μέρα. Υπάρχει όμως και η φάση που το «μαζί» γίνεται «κοντά-μακριά». Που είστε στο ίδιο κρεβάτι, αλλά σε άλλους πλανήτες. Κι εκεί, το σώμα προδίδει όσα το στόμα φοβάται να παραδεχτεί. Αν πιάνεις τον εαυτό σου να σπρώχνει το πρόσωπό του μακριά. Να γυρνάει πλάτη. Να μην μπορεί να πει το όνομά του την ώρα του σ#ξ — τότε, ίσως είναι ώρα να πεις πρώτα το δικό σου στον καθρέφτη. Και να ρωτήσεις: είμαι ακόμα εδώ; Ή είμαι ήδη αλλού;
Γιατί όταν δεν είσαι συναισθηματικά “εκεί”, κάποιες στάσεις στο σ#ξ μοιάζουν πιο άβολες κι από την αλήθεια που δεν έχεις πει ακόμα.
