Δεν ξέρει πώς πίνεις τον καφέ σου. Δεν θυμάται ότι έχεις αλλεργία στο ροδάκινο. Δεν θα του/της περάσει απ’ το μυαλό να σου πάρει κουλούρι αν δεν το ζητήσεις ρητά. Αλλά… ξέρει πώς ακριβώς να σε κάνει να αναστενάξεις. Μέχρι και την πιο μυστική σου φαντaσίωση την ξεκλείδωσε λες και είχε χάρτη θησαυρού. Κι εκεί, ανάμεσα σε σεντόνια, ιδρώτα και καθαρές ορμές, λες “οκ, αυτό κάτι σημαίνει”. Ή μήπως όχι;
Τι γίνεται όταν η χημεία στο κρεβάτι είναι τόσο δυνατή που σε κάνει να αγνοείς όλα τα άλλα που δεν ταιριάζουν; Όταν ο ένας γνωρίζει το σώμα του άλλου καλύτερα απ’ ό,τι τον χαρακτήρα του; Κι όταν το μόνο σημείο συνάντησης είναι το στρώμα (ή ο νεροχύτης, αν θες να το πάμε πιο k1nky), πώς χτίζεις κάτι ουσιαστικό;
Για να μην παρεξηγηθούμε: το καλό σ#ξ δεν είναι αμελητέο. Είναι σπάνιο, είναι κομβικό, είναι λόγος για να μείνεις –ή τουλάχιστον να επιστρέψεις. Αλλά δεν είναι αρκετό. Μπορεί να είναι τέλεια συγχρονισμένο το κορμί, αλλά αν οι συνομιλίες σας τελειώνουν στα “τι φοράς;” και “έρχεσαι;”, πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό;
Ουσιαστικά, μιλάμε για μια από τις πιο σύγχρονες ψευδαισθήσεις των σχέσεων: ότι το καλό σ#ξ είναι από μόνο του βάση. Είναι σίγουρα ένδειξη –αλλά όχι εγγύηση. Μπορεί να επικοινωνείτε τέλεια σεξουαλικά αλλά να μην μπορείτε να βρείτε κοινό βηματισμό στα υπόλοιπα. Να μην έχετε κοινό χιούμορ. Να διαφωνείτε για τα σημαντικά. Να αισθάνεσαι ότι μόνο όταν είστε γυμνοί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου.
Το άλλο άτομο ξέρει πώς να σου λύσει το σουτιέν, αλλά δεν ξέρει τι σε πληγώνει. Ξέρει πώς να σε κάνει να φωνάζεις, αλλά δεν ακούει όταν ψιθυρίζεις πως κάτι δεν πάει καλά. Και εσύ το ξέρεις, αλλά κάθε φορά που σκέφτεσαι να απομακρυνθείς, το σ#ξ λειτουργεί σαν κόλλα. Σου υπενθυμίζει αυτό το “κάτι” που δεν έχεις ξαναβρεί αλλού. Και λες: «μπορεί να φτιάξει…». Spoiler: σπάνια φτιάχνει.
Αυτό που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο μπλεγμένη είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις αναπτύσσεται συχνά ένα είδος “σ#ξουαλικής συντροφικότητας”, σαν να είναι ο άλλος ο σεξουαλικός σου ψυχολόγος. Εκτονώνεις τα πάντα εκεί, και αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ουσιαστική σύνδεση. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει καμία –αλλά είναι τόσο περιορισμένη που δεν μπορεί να κρατήσει βάρος σχέσης.
Το πιο δύσκολο ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι: θέλεις σχέση με αυτόν τον άνθρωπο ή θέλεις απλώς να ξανακάνεις σ#ξ μαζί του; Και επίσης: σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης ή σε έχει κάνει να ξεχνάς τι άλλο αξίζεις;
Η οικειότητα στο σ#ξ είναι κάτι υπέροχο. Όταν όμως το μόνο intimacy που έχεις με τον άλλον είναι εκείνο των σωμάτων σας, κάποια στιγμή το χάσμα μεγαλώνει. Και αν δεν μπορεί να σου πιάσει κουβέντα όσο καλά σου πιάνει το στήθος, τότε ναι, ίσως τελικά να σε ξέρει καλύτερα στο κρεβάτι απ’ ό,τι στην κουζίνα –και αυτό να μην είναι τόσο κολακευτικό όσο ακούγεται.
